Μητσοβασίλη Ξένια

Η Ξένη Μητσοβασίλη γεννήθηκε στον Παρακάλαμο Ιωαννίνων. Μετα­νά­στευσε στην Αθήνα μαζί με την οι­κο­γένειά της στα δώδεκά της χρόνια. Εργάστηκε ως νοση­­λεύ­τρια σε δημό­σια νοσοκομεία.

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον λαϊκό μας πολιτισμό και το δημοτικό μας τραγούδι. Το πρώτο της έργο Κόκ­κινο Στάχυ είναι γραμμένο με το αί­μα της ψυχής της και αναφέρεται στον σακατεμένο μετεμφυλιακό κόσμο της υπαίθρου.

Με τα βιβλία της "Φεγγάρια στο Χώ­μα και Μαύρα Πουλιά", κλείνει η τρι­λογία του Νεοελληνικού Δρά­μα­τος από τον εμφύλιο έως το Πολυ­τεχνείο.

Στο βιβλίο της "Τιμωρία Δίχως Έγ­κλη­μα", τα φυσικά στοιχεία υποστα­σιο­ποι­ούνται και συνενώνονται με τα βά­σανα του σύγχρονου κοινωνι­κού ανθρώπου. 

Στο βιβλίο της "Τριγμός Ψυχής", πα­ρου­σιάζει το πώς ο άνθρωπος βιώ­νει την απελπισία της παρακμής. 

Στο βιβλίο "Κραυγή", αφύσικος πόνος, αγιάτρευτος απαγκιασμένος πάνω στην αφύσικη κραυγή.

Στο βιβλίο "Θ΄ ανταμωθούμε", η συγ­γρα­φέας μέσα και από τον ποιητικό της λόγο, παλεύει και προσπαθεί ν' αντέξει το παράλογο του λογικού και του λογικού το παράλογο.

Στο βιβλίο "Κραυγές & Ψίθυροι" αναρω­τιέ­ται πόσες αντοχές έχει ο άνθρω­πος; Παραπατεί, πέφτει, σηκώνεται κι ανηφορίζει.

Στο βιβλίο "Παιδιά στο φρύδι του γκρε­μού", βιώνει πόνο, αγωνία, θλί­ψη για το αύριο... Και το αύριο; 

Στο βιβλίο "Η θλίψη σου μυρίζει για­σε­μί", δρόμος γεμάτος γιασεμί...

Η τελευταία της ποιητική συλλογή έχει τίτλο "Βράχος ασμίλευτος".