Την ποίηση της Ξένης Μητσοβασίλη διαπερνά κα-
θοριστικά ο καημός για τον θάνατο του μονάκρι-
βου γιου της αλλά δένεται και με την πίκρα και την
απογοήτευση για τον άθλιο κόσμο που ζούμε Αλλού
πάει «ως την άκρια του γκρεμού» και ζητά λύτρω-
ση «απ’ τα καθημερινά πάθια της ζωής». Μοιάζει
να νιώθει ενοχή που ζει. Για το παιδί της «ήρθε η
άνοιξη μαυροφορεμένη». Απεναντίας, η μάνα ζει
υποταγμένη στο ένστικτο της ζωής «και ζω η μαύ-
ρη σκύλα, ζω... υποταγμένη σε κειο το τέρας, στο
ένστικτο της ζωής». Απεγνωσμένα, αλλά μάταια,
παρακαλεί: «και συ φεγγάρι μου αστραφτερό φέρε
το γιο μου πίσω». Μια φωνή μέσα της, της εμπνέει
θάρρος, αντίσταση στον αδυσώπητο πόνο του θανά-
του «στάσου ορθή, περήφανη, σκληρή... σα μαρμα-
ρένιο μνήμα».
Παρά τις πληγές που έχει ανοίξει στην ψυχή της
ο πόνος, αντέχει: «και συ περπάταγες ορθή». Αλλού
δυναμικά ξεπερνά τον πόνο: «δεν έκλαψα, δεν φώ-
ναξα, φόρεσα το χαμόγελό της φωτιάς και περι-πα-
τούσα αγνοώντας τα πάθια της ζωής και του θανά-
του». Πηγή απ’ όπου αντλεί παρηγοριά και δύναμη
είναι το μίσος της για τους «τύραγνους πλουτοκρά-
τες», η ευχή και κατάρα που τους εκτοξεύει: «ως
πότε θα λιάζετε τ’ αχαμνό σας πάνω στη δυστυ-
χία!» Η Ξένη, παρά τον πόνο που καίει τα σωθικά
της, τον ξεπερνάει με το όραμα ενός άλλου κόσμου
όμορφου, δίκαιου. Καταριέται τον πλανήτη γη που
«πνίγεται μέσ’ στην αιματοπλημμύρα… και στις
άναρθρες κραυγές των παιδιών». Στο ποίημα «Τύ-
ραγνοι πλουτοκράτες» η αγωνιστική αισιοδοξία την
λυτρώνει: «ο ήλιος άραξε στάθηκε στη βουνοκορ-
φή οι φωτεινές ακτίνες του έδιωξαν το σκοτάδι».
Δημήτρης Γρηγορόπουλος
20-21/2/2021
Η Ξένη Μητσοβασίλη γεννήθηκε στον Παρακάλαμο Ιωαννίνων. Μετανάστευσε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά της στα δώδεκά της χρόνια. Εργάστηκε ως νοσηλεύτρια σε δημόσια νοσοκομεία.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον λαϊκό μας πολιτισμό και το δημοτικό μας τραγούδι. Το πρώτο της έργο Κόκκινο Στάχυ είναι γραμμένο με το αίμα της ψυχής της και αναφέρεται στον σακατεμένο μετεμφυλιακό κόσμο της υπαίθρου.
Με τα βιβλία της "Φεγγάρια στο Χώμα και Μαύρα Πουλιά", κλείνει η τριλογία του Νεοελληνικού Δράματος από τον εμφύλιο έως το Πολυτεχνείο.
Στο βιβλίο της "Τιμωρία Δίχως Έγκλημα", τα φυσικά στοιχεία υποστασιοποιούνται και συνενώνονται με τα βάσανα του σύγχρονου κοινωνικού ανθρώπου.
Στο βιβλίο της "Τριγμός Ψυχής", παρουσιάζει το πώς ο άνθρωπος βιώνει την απελπισία της παρακμής.
Στο βιβλίο "Κραυγή", αφύσικος πόνος, αγιάτρευτος απαγκιασμένος πάνω στην αφύσικη κραυγή.
Στο βιβλίο "Θ΄ ανταμωθούμε", η συγγραφέας μέσα και από τον ποιητικό της λόγο, παλεύει και προσπαθεί ν' αντέξει το παράλογο του λογικού και του λογικού το παράλογο.
Στο βιβλίο "Κραυγές & Ψίθυροι" αναρωτιέται πόσες αντοχές έχει ο άνθρωπος; Παραπατεί, πέφτει, σηκώνεται κι ανηφορίζει.
Στο βιβλίο "Παιδιά στο φρύδι του γκρεμού", βιώνει πόνο, αγωνία, θλίψη για το αύριο... Και το αύριο;
Στο βιβλίο "Η θλίψη σου μυρίζει γιασεμί", δρόμος γεμάτος γιασεμί...
Η τελευταία της ποιητική συλλογή έχει τίτλο "Βράχος ασμίλευτος".
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€