Η επανάσταση είναι η νιότη της ιστορίας και οι επα-
ναστάτες ονειρεύονται εν εγρηγόρσει. ¶λλοτε ειρη-
νικά κι άλλοτε «βίαια» αντιμάχονται το Κράτος και
τη βία που παγώνουν την ανισότητα και προστατεύ-
ουν διαχρονικά τους ισχυρούς. Νομοθετούν και κατο-
χυρώνουν «το του κρείττονος συμφέρον!»
Έτσι, με επαναστατικές διαδικασίες του Σόλωνα
και του Κλεισθένη θεμελιώθηκε η Αθηναϊκή Δημο-
κρατία. Στη Γαλλική επανάσταση ξεθεμελιώθηκε η
Φεουδαρχία και τα προνόμια των ευγενών με τη Ρώ-
σικη το αυταρχικό κράτος του Τσάρου και η δουλοπα-
ροικία. Η παλινόρθωση, όμως, καιροφυλαχτεί και οι
επαναστάτες καλούνται να απαντήσουν στα καινούρ-
για κοινωνικά αιτήματα!
Η Ξένη, συντάσσεται με τους ανθρώπους του μό-
χθου, γιατί πολύ μόχθησε και η ίδια. Οραματίζεται
έναν κόσμο ειρηνικό, χωρίς εκμετάλλευση, που ο άν-
θρωπος θα είναι συνάνθρωπος κι όχι λύκος αδηφά-
γος.
Νέλλη Χανιά
Φιλόλογος
---------------------------------------------------------------------------------------
Αθήνα, 12/5/2016
Αγαπητή Ξένη.
Διάβασα το τελευταίο σου βιβλίο με τον τίτλο
«Παιδιά στο φρύδι του γκρεμού» με πολύ ενδιαφέ-
ρον και προσοχή, αλλά και με βαθιά ανιχνευτική δι-
άθεση.
Μέχρι τώρα μας είχες συνηθίσει να εκφράζεις τον
κόσμο τής ψυχής σου, τους προβληματισμούς σου,
αλλά και γεγονότα που σημάδεψαν την προσωπική
σου ζωή μέσα από τους γλωσσοπλαστικούς και ντο-
πιογλωσσικούς στίχους σου.
Με το τελευταίο πεζό συγγραφικό σου πόνημα,
μας ξάφνιασες θετικά. Με το γνωστό σε όλους μας
ύφος της σύνθετης λεξιπλασίας και της ντοπιολαλιάς,
μας έδωσες μΆ έναν άριστο διηγηματικά τρόπο την
πορεία κάθε στιγμής της ζωής των πρωταγωνιστών
σου, που όπως αφήνεις να διαφαίνεται με σαφήνεια
σΆ ολόκληρο το διήγημά σου, είναι τα πιο αγαπημένα
πρόσωπα στη ζωή σου. ΜΆ έναν μεστό και συμπυκνω-
μένο λόγο, με άριστη ροή των γεγονότων, προκαλείς
τον αναγνώστη να γυρίζει συχνά πίσω τις σελίδες για
να σκεφτεί βαθύτερα τα νοήματα των λέξεων που
έντεχνα χρησιμοποιείς και να προσπαθήσει να βρει
απαντήσεις στα τόσα ερωτήματα που αναφύονται
σε κάθε παράγραφο του βιβλίου σου. Μέσα από τις
περιγραφές σου αναδεικνύεις εύγλωττα πόσο πολ-
λά «χτυπήματα» της μοίρας μπορεί να συσσωρεύσει
το «θείο» στο κεφάλι ενός και μόνο «τυχερού» που
έπιασε τον πρώτο λαχνό της κακοτυχίας και σύρεται
στον γκρεμό της απελπισίας.
Στο διήγημά σου «Παιδιά στο φρύδι του γκρεμού
», ψάχνεις απεγνωσμένα και με δραματικό τρόπο
να βρεις απαντήσεις σε ατέλειωτο αριθμό «γιατί»…
Όχι μόνο για τα «γιατί» που ακούγονται, αλλά και για
κείνα που δεν ακούγονται, που, όπως γράφεις, «όρμησαν
μέσΆ το κεφάλι μου, βουίζουν ασταμάτητα, οι
σκέψεις μου αιμορραγούν ακατάσχετα και φοβάμαι
πως θα με τρελάνουν……
«Σκέψεις που αιμορραγούν!» Δύσκολο και να το
φανταστεί κανείς. Όμως δεν πέφτεις κάτω. Δείχνεις
δυνατή σε κάθε νέο πόνο, σε κάθε νέα αιμορρα-
γία. Ακόμα και στα «σωριασμένα τροχάλια μέσΆ την
ψυχή σου…» δείχνεις καρτερία. Δεν φοβάσαι τον
πόνο. Ούτε τον Χάρο. Ο ανείπωτος πόνος σου σε
τυραννάει επίμονα και δυνατά, αλλά «…τον τύραννός
και συ…»(!), όπως λες στο κείμενό σου. Όμως,
κάθε φορά που νιώθεις τον Χάρο να πλησιάζει και
να δίνεις τη μάχη σου, «κουλουριασμένη καταγής…»,
όπως γράφεις, όχι, βέβαια, για να παραδοθείς, αλλά
«για να βλέπεις καλύτερα τον ήλιο να προβάλει…»,
δείχνοντας έτσι μια στάση γενναία μα και αισιόδο-
ξη, μέσΆ την απέραντη απελπισία σου. Μια στάση
υπέρβασης του πεπρωμένου ενός ακραία καταπο-
νημένου ανθρώπου. Όμως και «τα αδέσποτα σκυλιά
του δρόμου…», όπως χαρακτηρίζεις τους ήρωες του
διηγήματός σου, δηλαδή τον εαυτό σου και τον αγα-
πημένο και μοναδικό αδελφό σου, τον Λιάκο, έχουν
κι αυτά τους φίλους τους που έχουν αισθήματα και
θέλουν να προσφέρουν «ένα ξεροκόμματο χαράς και
αισιοδοξίας…». Είναι τα αγαπημένα σου ξαδέρφια.
Ο Αντώνης και ο Παντελής, «ένα όνειρο ζωντανό μέσΆ
τη σκοταδιασμένη ζωή σου..» όπως γράφεις. Ένας
πνευματικός φάρος που «έβαλε τάξη στην αταξία
του μυαλού σου…». ΣΆ έβαλαν στα βαθιά νερά της
σκέψης και στον φανταστικό κόσμο του βιβλίου,
αλλά σΆ έμαθαν και τη μεγάλη σημασία της υπομονής
στη ζωή κάθε ανθρώπου.
Όμως συνέχισες επίμονα να ψάχνεις απαντήσεις
στα «γιατί» και στα «πώς» των όσων συμβαίνουν
γύρω μας. Δεν άργησες να συνειδητοποιήσεις ότι
για να σταματήσει η «εκμετάλλευση ανθρώπου από
άνθρωπο», θα πρέπει να αγωνιστείς. Να αγωνιστείς
κρατώντας σφιχτά τα χέρια κι άλλων καταπιεσμένων
που ζητούσαν «ψωμί-παιδεία-ελευθερία…» αλλά
και δικαιοσύνη στη μοιρασιά των αγαθών της γης.
Βέβαια, η μοίρα άλλα είχε κατά νου… Είχε στο
πρόγραμμά της τον θάνατο των δυο αγαπημένων
και μοναδικών, για σένα, προσώπων που έφεραν
νέα μαύρα σύννεφα, τρικυμίες και αστραπές. Όμως,
η ατσάλινη δύναμη της ψυχής σου άντεξε. Απόδειξη;
Η δημιουργική σου παρουσία στον ποιητικό και λο-
γοτεχνικό κόσμο.
Σου εύχομαι, μέσα από τα ζουμερά κείμενά σου,
ποιήματα και πεζά, να ξεχνάς ό,τι σε βασανίζει και να
βρίσκεις έτσι τη χαρά της πνευματικής δημιουργίας
και της ψυχικής σου ανάτασης.
Αντώνης Ασημακόπουλος
τ. Σχολικός Σύμβουλος Δ.Ε.
