Σε αυτό το βιβλίο διερευνάται το θέμα της αυτογνωσίας σε συνδυασμό με τη θεογνωσία και επιχειρείται να δοθεί μία εξήγηση στο κατά πόσο η αυτογνωσία μπορεί να αποτελέσει προϋπόθεση για την επίτευξη της θεογνωσίας.

Μετά από τον καθορισμό της έννοιας της αυτογνωσίας και της θεογνωσίας, εξετάζονται διάφοροι τομείς του ανθρώπινου βίου, διότι μέσα από τη συνεχή και την καθημερινή τριβή με την πραγματικότητα, κάθε άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει τον εαυτό του, αφού, μέσα από την ετεροπαρατήρηση και τις αντιδράσεις του προς τον εκάστοτε συνάνθρωπό του, γνωρίζει καλύτερα το «Είναι» του και προσδιορίζει με τον καλύτερο δυνατό και ασφαλή τρόπο τα «εγώ» του, τα οποία, ουσιαστικά, είναι εκείνα που του στερούν την κατανόηση του θείου Σχεδίου που σχετίζεται με την ουσία του ιδίου.

Έτσι προσεγγίζονται, μέσα από διάφορες θεολογικές και φιλοσοφικές θεωρίες, η Δημιουργία και η σχέση του ανθρώπου με αυτήν ως πηγή δημιουργίας, η ζωή και το νόημα της ύπαρξης του ανθρώπου μέσα στην κοινότητα όπου ζει και αναπτύσσεται, η πιθανή ή μη ελευθερία και ανεξαρτησία που μπορεί να διαθέτει σε διάφορους τομείς της ζωής του, η σχέση του με το περιβάλλον, η σοφία και η σωφροσύνη με τις οποίες αντιμετωπίζει τις καταστάσεις της καθημερινότητάς του, η μοναξιά και ο φόβος που βιώνει, η πειθαρχία που μπορεί να διαθέτει, οι επιθυμίες και τέλος ο εθελοντισμός του, δηλαδή η εκούσια προσφορά του προς τον συνάνθρωπο και τη φύση.

Μέσα από την κατανόηση των ανωτέρω αναγνωρίζει τον εαυτό του και τη θεία ουσία που βρίσκεται μέσα του και σιγά σιγά, αναλόγως των προσπαθειών του, υπάρχει η περίπτωση να κατανοήσει το θείο Σχέδιο και το θείο θέλημα που αφορά, βέβαια, αυτόν τον ίδιο και τον ρόλο του μέσα στη ζωή και την ανθρωπότητα εν γένει.

Πρόλογος

Εαυτός - Εγώ

Εκπαίδευση - Γνώση

Δημιουργία

Ο Άνθρωπος ως Πηγή Δημιουργίας

H Ζωή και ο Βίος μας

Κοινότητα - Το Νόημα της Ζωής

Συνήθειες και Προλήψεις

Τα Εφικτά και τα Ανέφικτα

Ελευθερία και Ανεξαρτησία

O Άνθρωπος και το Περιβάλλον

Αισθήσεις - Διαφθορά

Σοφία - Σωφροσύνη

Ανδρεία - Δικαιοσύνη

Μοναξιά και Φόβος

Αυθεντικότητα - Πειθαρχία

Επιθυμίες - Εθελοντισμός

Ένα Σχέδιο, το Θείο Θέλημα

Επίλογος

Βιβλιογραφία

Αυτογνωσία είναι το να συναντήσει κανείς τον εαυτό του ως σώμα, νου, ψυχή και ως μέλος της κοινωνίας. Επίσης είναι η αρμονία με τον εαυτό μας και τους άλλους. Επιπλέον αυτογνωσία είναι το να γνωρίζει κανείς πώς δημιουργούνται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι αντιδράσεις του και πώς να τα μεταμορφώσει, ώστε να δημιουργήσει τον εαυτό του και τη ζωή του, όπως θέλει. Η διαδικασία της αυτογνωσίας δεν είναι μία εύκολη υπόθεση και στην προσπάθειά του κανείς συναντά εσωτερικούς μηχανισμούς αντίστασης, όπως φόβο, πόνο και αβεβαιότητα.

Η αξία της αυτογνωσίας είναι περισσότερο επίκαιρη στην εποχή μας, όπου κυριαρχεί πνευματική ξηρασία, άκρατος ατομικισμός, μοναξιά και βίωση της εικονικής πραγματικότητας. Τίποτα δεν είναι τόσο ξένο στον αλλοτριωμένο άνθρωπο της εποχής μας όσο ο εαυτός του, καθώς η λογική του καταβυθίζεται στο ασυνείδητο, αφού έχει απώλεια κριτηρίων, αδυνατεί να διακρίνει τα σημαντικά από τα μη σημαντικά και έχει μία διαρκή τάση φυγής, εξαιτίας της οποίας αποφεύγει, αναβάλλει και προσποιείται. […]

Η ψυχή συλλαμβάνει, το μυαλό δημιουργεί, το σώμα βιώνει. Η ψυχή μετά γνωρίζει τον εαυτό της μέσα από την ίδια της την εμπειρία και ο άνθρωπος συλλαμβάνει, δημιουργεί και βιώνει. Αυτό που συλλαμβάνει το δημιουργεί, αυτό που δημιουργεί το βιώνει και αυτό που βιώνει το συλλαμβάνει. Όλα όσα βλέπει ο άνθρωπος στον κόσμο είναι αποτέλεσμα της ιδέας του γι’ αυτά. […]

Την αυτογνωσία, που είναι η Αλήθεια, δεν μπορούμε να την ανακαλύψουμε, επειδή είμαστε η Αλήθεια. Συνεπώς, δεν είναι θέμα ανακάλυψης, αλλά αποκάλυψης. Είναι η αποκάλυψη του αληθινού Εαυτού μας στην οντότητά μας που είναι η τάξη στην αγάπη, ο ρυθμός, η αρμονία και το μέτρο στο σύμπαν, η αιτία και το αποτέλεσμά του. Η αυτογνωσία είναι το κλειδί της υγείας, της σοφίας, της αγάπης, της ευτυχίας, της ηρεμίας, της αρμονίας και του σκοπού της ζωής μας. Ο τρόπος σκέψης μας καθορίζει την πραγματικότητα και, ως εκ τούτου, τη ζωή μας. Ο άνθρωπος που σκέφτεται αρνητικά δεν μπορεί παρά να ζει έναν αρνητικό κόσμο και το αντίθετο. Για να αλλάξουμε ζωή, πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας. […]

Ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος γεννήθηκε στη Σπάρτη Λακωνίας. Μεγάλωσε στη Λακωνία και τη Βοιωτία.

Σπούδασε Αρχιτέκτων Μηχανικός και εργάσθηκε ως μελετητής ιδιωτικών έργων.

Υπηρέτησε στον Δήμο Αθηναίων και στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών.

Υπήρξε αιρετό μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου Αττικής του Τεχνικού Επιμελητηρίου από το 2002 έως το 2005. Επίσης, υπήρξε αιρετό μέλος της αντιπροσωπείας του Τεχνικού Επιμελητηρίου από το 2005 έως το 2008. Υπήρξε μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού και Πολεοδομικών Θεμάτων του Τεχνικού Επιμελητηρίου από 2002 έως 2009.

Από τον Μάιο του 2016 είναι συνταξιούχος και τυγχάνει ομότιμο μέλος του ΤΕΕ.

Μελετά και ερευνά θέματα φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας και θεολογίας.