Σε αυτό το βιβλίο αναφέρονται τα βασικότερα από τα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει κάθε άνθρωπος του 21ου αιώνα, ο οποίος επιθυμεί να εκλαμβάνεται ως πνευματικός.

Αυτός, διαφοροποιώντας τον τρόπο σκέψης και δράσης του από τον συνηθισμένο άνθρωπο, λειτουργεί με όλως ιδιαίτερο φιλοσοφικό τρόπο όντας καλλιεργημένος, φιλελεύθερος, αντικειμενικός, παρατηρητικός, επιεικής, υπομονετικός, μετριόφρων, αμνησίκακος ταπεινός, πράος, μακρόθυμος, ευσεβής, πειθαρχημένος, σώφρων, σεμνός, δίκαιος και σύννομος, οπότε έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τον κοσμικό - κοινωνικό άνθρωπο που είναι περίεργος, θρασύς, εγωπαθής, επικριτικός, ειρωνικός, αλαζονικός κ.λπ.

Ο πνευματικός άνθρωπος είναι ένας ξεχωριστά καλλιεργημένος άνθρωπος που κινείται στη σφαίρα του ανώτερου νοητικού κόσμου γνωρίζοντας ότι έχει να επιτελέσει μία ιδιαίτερη αποστολή στον κόσμο, διαμορφώνοντας τις συνειδήσεις και τον τρόπο σκέψης των συνανθρώπων του μέσα από τον παραδειγματικό του βίο και την ανάλογη συμπεριφορά του.

Πρόλογος

Η δημιουργία και η ενότητα του σύμπαντος

Ο βίος του ανθρώπου

Σώμα, ψυχή, αθανασία

Ο φιλόσοφος

Ο κοινωνικός και ο κοσμικός άνθρωπος

Ο φιλελεύθερος άνθρωπος

Μόρφωση – αγωγή

Ο παρατηρητικός και ο περίεργος

Ο δίκαιος και ο επιεικής

Ο αντικειμενικός και ο απροσωπόληπτος άνθρωπος

Θάρρος και θράσος

Ο μετριόφρων και ο περιαυτόλογος

Ο αμνησίκακος, ο πράος και ο μακρόθυμος άνθρωπος

Ο σώφρων, ο σεμνός και ο ευγνώμων

Υπομονή και επιμονή

Συναίσθηση του καθήκοντος

Μετάνοια

Επίλογος

Βιβλιογραφία

Στην εποχή μας πολλοί εμφανίζονται και αυτοπροβάλλονται ως πνευματικοί άνθρωποι ζητώντας να γίνουν σεβαστές και αποδεκτές οι απόψεις τους για όλα τα μείζονος σημασίας θέματα. Τον τίτλο του πνευματικού ανθρώπου και μάλιστα του πνευματικού ηγέτη τον διεκδικούν ποιητές, λογοτέχνες, φιλόσοφοι, μεγάλοι επιστήμονες, εκκλησιαστικοί και πολιτικοί ταγοί.

Είναι όμως πραγματικά όλοι αυτοί πνευματικοί άνθρωποι; Πώς είναι δυνατόν να θεωρούνται, ως πνευματικοί άνθρωποι, συγγραφείς, λογοτέχνες, φιλόσοφοι και διανοούμενοι που εξυμνούν τη διαφθορά, την εγκληματικότητα, τη διαφορετικότητα, την ασυδοσία, την έλλειψη μέτρου! Αγνοούν βασικές γνώσεις της σύγχρονης εθνικής και παγκόσμιας ιστορίας, πολλοί δε από αυτούς που σφετερίζονται τον τίτλο του πνευματικού ανθρώπου συνωστίζονται στα παράθυρα της τηλεόρασης, κάνουν θόρυβο, φωνασκούν, αυτοπροβάλλονται και ερίζουν επί παντός θέματος.

H εποχή μας είναι εποχή πνευματικής ξηρασίας, καθώς έχει εξυψώσει τον λόγο ως τα έσχατα όριά του εξαντλώντας όλες σχεδόν τις δυνατότητες που του παρέχει η διάνοια, αλλά στέκεται αμήχανη και σχεδόν ξένη σε κάθε πνευματικό, εκβάλλοντας, ειρωνεύοντας ή χλευάζοντας ο,τιδήποτε αντιστέκεται στη λογική ερμηνεία. Έχουμε λοιπόν πολλούς και λαμπρούς επιστήμονες που είναι εξειδικευμένοι σε πανεπιστήμια μεγάλα, αλλά σπάνια συναντούμε πνευματικούς ανθρώπους, επειδή ο πνευματικός κόσμος του καιρού μας αρχίζει και εξαντλείται στα όρια του λόγου. Ο αληθινά πνευματικός άνθρωπος είναι δυσεύρετος, όπως τα ευγενή μέταλλα και τα μαργαριτάρια των οστράκων που είναι κρυμμένα και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και κόπος για να τα ανακαλύψεις.

Ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος γεννήθηκε στη Σπάρτη Λακωνίας. Μεγάλωσε στη Λακωνία και τη Βοιωτία.

Σπούδασε Αρχιτέκτων Μηχανικός και εργάσθηκε ως μελετητής ιδιωτικών έργων.

Υπηρέτησε στον Δήμο Αθηναίων και στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών.

Υπήρξε αιρετό μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου Αττικής του Τεχνικού Επιμελητηρίου από το 2002 έως το 2005. Επίσης, υπήρξε αιρετό μέλος της αντιπροσωπείας του Τεχνικού Επιμελητηρίου από το 2005 έως το 2008. Υπήρξε μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού και Πολεοδομικών Θεμάτων του Τεχνικού Επιμελητηρίου από 2002 έως 2009.

Από τον Μάιο του 2016 είναι συνταξιούχος και τυγχάνει ομότιμο μέλος του ΤΕΕ.

Μελετά και ερευνά θέματα φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας και θεολογίας.