Το πρώτο βράδυ μετά την εισαγωγή του στη σχολή Ηλεκτρονικών Υπολογιστών τού Πολυτεχνείου, ο Στέφανος, κλεισμένος στο δωμάτιό του, αναθυμάται τα παιδικά του χρόνια. Με συγκίνηση και νοσταλγία φέρνει στη μνήμη του τον ζακυνθινό παππού του, «τον νόνο του», και τα χρόνια που έζησε κοντά του. Μέσα από την αναπόλησή του ζωντανεύουν αξέχαστες στιγμές της παιδικής του ηλικίας. Ο αναγνώστης μεταφέρεται στα γαλανά ακρογιάλια της Ζακύνθου, περπατά στους δρόμους της, απολαμβάνει τις ομορφιές της, οσμίζεται τα αρώματα των μπουγαρινιών της, συμμετέχει στις γιορτές και τα πανηγύρια της και ζει την ιστορία της.

Η αγάπη και η τρυφερότητα μεταξύ παππού και εγγονού γεφυρώνουν τα προβλήματα που προκύπτουν από τη διαφορά της ηλικίας και της νοοτροπίας τους, οδηγώντας τους σε μία ισχυρή και αμφίπλευρα δημιουργική σχέση.

Άλλη μέρα στάθηκαν κάτω από τον «Κόκκινο
Βράχο». Ο Νικόλας διηγήθηκε με λεπτομέρειες τη
θλιβερή ιστορία.
«Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έχει καταγράψει τα γε-
γονότα. Από τον βράχο αυτό, που παλιά ήταν πολύ
πιο απόκρημνος και πολύ πιο κόκκινος, έπεσε η Φω-
τεινή Σάντρη. Ήταν μικρή κοπέλα. Ερωτεύτηκε τον
εξάδελφό της, βρέθηκε σε αδιέξοδο και έδωσε τέλος
στη ζωή της. Θυμάσαι το χρονικό Αριστέα;» ρωτούσε
απευθυνόμενος στη σύζυγό του.

Η Άννα Φιλιώτου είναι γιατρός, διδάκτωρ και καθηγήτρια Αιματολογίας στο Πανε­πι­στήμιο Αθηνών. 

Ο πατέρας της καταγόταν από τη Ζάκυν­θο και η μητέρα της από το Ρέθυμνο.
Η Άννα έζησε τα παιδικά της χρόνια στο Ρέθυμνο όπου οι γονείς της υπηρετούσαν ως καθηγητές μέσης εκπαίδευσης. Άν­θρω­ποι με πλατιά μόρφωση, της μετέ­δω­σαν την αγάπη τους για τα γράμματα και τις τέχνες. 
Σπούδασε Ιατρική στο Εθνικό και Καπο­δι­στριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έλαβε την ειδικότητα της Αιματολογίας και ακο­λούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. 
Ως μέλος της πανεπιστημιακής κοινό­τη­τας, υπηρέτησε και δίδαξε στη Β΄ Παθο­λο­γική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών (Ιπ­ποκράτειο Νοσοκομείο), όπου για πολ­λά χρόνια είχε την ευθύνη του Πανεπι­στη­­μιακού Αιματολογικού εργαστηρίου, της Μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων-AIDS και τελικά ανέλαβε τη διεύθυνση της Κλι­νι­κής. 

Έχει πλούσιο κοινωνικό έργο, με συμμε­τοχή σε διεθνείς ανθρωπιστικές αποστο­λές.

Μετά τη συνταξιοδότησή της ασχολή­θη­κε με τη συγγραφή διαφόρων λογοτεχνι­κών έργων, για ορισμένα από τα οποία έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις. Είναι τα­κτι­κό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογο­τεχνών.
Είναι μητέρα δύο παιδιών, του Σαμ Κα­λα­χώρα που είναι μηχανικός ηλεκτρο­νι­κών υπολογιστών και της Δανάης Καλα­χώ­ρα που είναι φιλόλογος και κατα­ξιω­μένη ηθοποιός.

Έργα της ιδίας:
«Δια μέσου Άνοιξης», ποιητική συλλογή (εκδ. Λεξίτυπον, 2012)
«Τα κείμενα μιας Ρεθύμνιας», οικογε­νεια­κό λεύκωμα (εκδ. Μέλισσα, 2014)
«Ένα πιάνο στην παράγκα», μυθιστό­ρη­μα (εκδ. Λεξίτυπον, 2015)
«Δια μέσου απείρου», ποιητική περι­πλά­νηση (εκδ. Λεξίτυπον, 2016)
«Σπύρος και Δανάη Φιλιώτη. Δύο θάλασ­σες που σμίγουν», βιογραφικό αφήγημα (εκδ. Μέλισσα, 2017)
«Το ξίφος του Αγαμέμνονα», θεατρικό έργο με μορφή αρχαίας τραγωδίας (εκδ. Λεξίτυπον, 2018)
«Το εργαστήριο της οδού Πανόρμου», μυ­θι­στόρημα (εκδ. Βεργίνα, 2019)
«Ο νόνος ήταν καλός μαθητής», νεανική νουβέλα (εκδ. Λεξίτυπον, 2020)