Επιβαλλόμενη διασαφήνιση

    Το ότι η Έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα κατά του Οθωμανικού ζυγού, επίσημα ξεκίνησε από την Καλαμάτα στις 23 του Μάρτη 1821, δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν ιστορικό, Έλληνα ή ξένο (Αμβρόσιο Φραντζή, Σπ. Τρικούπη, Αθ. Γρηγοριάδη, Φ. Φωτάκο, Τ. Βουρνά, Διον. Κόκκινου, Π. Πατριαρχέα, για να σταθώ στους γνωστούς μας Έλληνες ιστορικούς, αλλά και πολλών ξένων και να αναφέρω τον πιο σημαντικό, τον ιστορικό Τζορτζ Φίνλεϊ (George Finley 1799-1875), γνωστό φιλέλληνα και φίλο του μεγάλου μας φίλου, συμπατριώτη του, ποιητή Λόρδου Βύρωνα), πολύ περισσότερο ιστόρησαν με πάσα λεπτομέρεια, την ιστορική εκείνη ημέρα, την 23^ην Μαρτίου, ημέρα Τετάρτη, 1821, αφού από την Καλαμάτα στάλθηκε προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις της εποχής, η Προκήρυξη, το πρώτο, επίσημο διπλωματικό έγγραφο, απελευθερωμένης ελληνικής πόλης, από τη Μεσσηνιακή Γερουσία.

   Ωστόσο και σήμερα ακόμα - δυστυχώς! - ως ημέρα της έναρξης της Επανάστασης δεν θεωρείται η 23^η Μαρτίου και τόπος η Καλαμάτα, αλλά η 25^η Μαρτίου και η Αγία Λαύρα, στα Καλάβρυτα - θα τρίζουν τα κόκαλα των ηρώων της Μεσσηνίας κι όμορων περιοχών, ιδιαίτερα του θρυλικού μπουρλοτιέρη των ψυχών, του Παπαφλέσσα, για το τι είδε κι έπαθε, για να πείσει τους ιερωμένους σε εκείνη την ιστορική συνεδρίαση, όπως θα διαβάσετε στον «Ξεσηκωμό των Αλαφροΐσκιωτων», και αφού τίποτα το σημαντικό δεν συνέβη την 25 Μαρτίου απλώς, η άρχουσα εκκλησιαστική και πολιτική εξουσία, για λόγους, που ο οιοσδήποτε συνέλληνας, σαφώς αντιλαμβάνεται και σήμερα ακόμα, την μετέφερε δυο μέρες αργότερα, ώστε να συνεορτάζεται με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Μετά από πολλές, πολύ επίμονες προσπάθειες και εμπεριστατωμένες εισηγήσεις Μεσσηνίων ιστορικών και λογίων, επετεύχθη ύστερα από 126 χρόνια, στις 17 Απριλίου, του 1947 να καθιερωθεί, με εισήγηση του τότε πρωθυπουργού, Γεωργίου Παπανδρέου, η 23^η Μαρτίου, ως εορτασμός Έναρξης του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα στην Καλαμάτα, όπου κι έκτοτε τιμάται η μεσσηνιακή πρωτεύουσα, η θεία και ιερή, (Ζαθέη), πόλη των ιβίσκων! Μια πόλη πολύτροπη, η ιστορία της οποίας χάνεται στα βάθη των αιώνων, κάπου 2600 χρόνια πριν, ως αρχαίες Φηρές, πρωτεύουσα των εφτά ομηρικών πόλεων του αρχαίου κράτους της Μεσσήνης, που γίνεται Φαρές μετά την κάθοδο των Δωριέων.

Όπως θα αντιληφθεί ο αναγνώστης αυτού του θεατρικού έργου, σε εκείνη τη Διακήρυξη, που επίσημα αναφέρεται ως «Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου, Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου», εμπεριέχονται οι λόγοι της εξέγερσης αιτιολογημένοι, γλαφυρότατα εκφρασμένοι, αλλά και δικαιολογημένα αιτούμενοι αρωγή από τα ευρωπαϊκά κράτη εκείνης της εποχής:

 «…Δικαίω τω λόγω η μήτηρ Ελλάς, εκ της οποίας και ημείς εφωτίσθητε απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν Σας και δια χρημάτων και δια όπλων και δια συμβουλής, της οποίας, εσμέν ευέλπιδες, ότι θέλει αξιωθώμεν και ημείς θέλομεν σας ομολογή την άκραν υποχρέωσιν και εν καιρώ θέλομεν δείξει και πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής Σας ευγνωμοσύνην μας. 1821: Μαρτίου 23 Εν Καλαμάτα…»

Δικαίως οι Μεσσήνιοι, πρωτίστως δε οι Καλαματιανοί, δεν αισθάνονται κι ευτυχείς, αφού σε όποια εγκυκλοπαίδεια προστρέξει κανείς και σε όποιο επίσημο έγγραφο επίσης κι αν θελήσει κάποιος να συμβουλευτεί για τις ιστορικές επετείους, θα διαπιστώσει πως μόνο στα ψιλά περνούν την ιστορική 23^η Μαρτίου, αφού σκοντάφτουν πάνω στους ιστορικούς μύθους! Κι ένας απ΄ αυτούς είναι πως η 25^η Μαρτίου θεωρείται εθνική επέτειος πανελλαδικά και αφέθηκε μόνο για τους τάλανες ντόπιους της εσχατιάς του Νότου, να αναδεύουν μέσα τους τις μνήμες των ηρωικών προγόνων τους. Ας είναι λοιπόν, αυτό μου το πόνημα, μια υπενθύμιση προς την πολιτεία, πως οφείλει να σέβεται τις ιστορικές επετείους…

Σωτήρης Γυφτάκης, 23 Μαρτίου 2008 (177 χρόνια μετά)

Χολαργός Αττικής

Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Ραφτόπουλο Μεσσηνίας και φοίτησε στα γυμνάσια Κυπαρισσίας - Φιλιατρών και Β΄ Αθήνας. Υπηρέτησε στις καταδρομές και για λίγους μήνες δούλεψε ως ασυρματιστής στα καράβια.

Εργαζόμενος νυχτερινές βάρδιες σε εργοστάσια της Γερμανίας, σπούδασε φιλοσοφία και παιδαγωγικά και επιστρέφοντας στην Καλαμάτα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών (1966-1982).

Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα ως συντονιστής ύλης των ενημερωτικών και ειδικών δελτίων Τύπου της Γεν. Γραμματ. Τύπου & Πληροφοριών. Μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς της Καλαμάτας το 1986, εργάστηκε ως υπεύθυνος σε θέματα Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων στη Νομαρχία Μεσσηνίας, απ΄ όπου παραιτήθηκε το 1990 αν και εργαζόταν με σύμβαση αορίστου χρόνου.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 ζει μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδας.

Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια κυρίως ποίηση και το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1965˙ για μια τριακονταετία όμως δεν έγραψε παρά ελάχιστα ποιήματα.

Ουσιαστικά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, όντας ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποιητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα.

Το μεγαλύτερο μέρος των έργων του παραμένει αδημοσίευτο. Έχει γράψει ως σήμερα γύρω στα 100 διηγήματα, 7 μυθιστορήματα, 2 θεατρικά, μελέτες, δοκίμια, πολιτιστικά κείμενα και μεταφράσεις, όπως: Γερμανίδες ποιήτριες του Νέου Κύματος, Γερμανοί ποιητές και μεμονωμένα ευρύτερο ποιητικό και θεατρικό έργο των: Ιβάν Γκολ, Κλέμενς Μπρεντάνο, Νοβάλις, Ν. Λενάου, Φρίντριχ Ρύκερτ, Έντουαρτ Μαίρικε, Στέφαν Γκεόργκ, Σαντόρ Πετέφι, Αλεξάντερ Κλούνγκε, Χάινερ Μύλερ, Χάινριχ Χάινε κ.ά.   

Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών. Κατά καιρούς συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά.