Προλογικό Σημείωμα    

     Είναι αλήθεια, πως ήμουν σχεδόν έτοιμος, πριν από τέσσερα χρόνια, που άφηνα να δουν το φως της δημοσιότητας  το βιβλίο μου, «Αυστριακοί Ποιητές του 20ου αιώνα», στο οποίο είχα συμπεριλάβει τους :Rainer Maria Rilke,  Georg Trakl, Erich Fried, Paul Celan, Ingeborg Bachmann, Thomas Bernhard  Peter Handke, να εκδώσω και  την τριλογία του Franz Grillparzer (Φρανς Γκριλλπάρτσερ),  Das Goldene Vließ (ΤοΧρυσόμαλλο Δέρας), ωστόσο άλλα μου έργα πήραν σειρά να εκδοθούν, που περισσότερα χρόνια περίμεναν στο συρτάρι μου καταχωνιασμένα! Φέτος αποφάσισα να προβώ στην έκδοσή του.

      Γεγονός είναι πάντως πως τον τελευταίο χρόνο, όπως και τον φετινό δεν μπόρεσα να δώσω τίποτα σπουδαίο, πέρα από κάποια κείμενα, σε μερικά  περιοδικά  κι εφημερίδες, τα οποία  αφορούσαν αφιερώματα, επετείους, στη δημοσιότητα κι από όσο φαίνεται, ούτε και φέτος  θα καταφέρω κάτι καλύτερο κι αυτός είναι ο λόγος, που τώρα αποφάσισα να ασχοληθώ  με παλιά μου  γραφτά κι ένα από αυτά είναι τούτη η τριλογία του εξαίρετου  Αυστριακού δραματουργού Φρανς Γκριλλπάρτσερ, αφού έτσι κι αλλιώς, θαρρώ πως  παραμένει σχεδόν άγνωστος στο ευρύτερο ελληνικό κοινό, όπως διαπίστωσα, ψάχνοντας να βρω, αν έχει κάποιο του έργο κυκλοφορήσει στα Ελληνικά και το μόνο που βρήκα ήταν η «Μήδεια» του, το τρίτο μέρος της τριλογίας που παρουσιάζω και το οποίο εκδόθηκε  στα 1927 από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη σε μετάφραση  του πολύ καλού Έλληνα ποιητή και καλύτερου μεταφραστή γερμανικής  ποίησης της εποχής, Κωνσταντίνου Χατζόπουλου (1868-1920) κι ως φαίνεται εφτά χρόνια μετά  το θάνατό του. Έτσι λοιπόν οι μεταφράσεις μου,  έργων των: Γιόχαν Βόλφγκαντ φον Γκαίτε, Ευγενίου  Ιονέσκο,  Χάινριχ φον Κλάιστ, Φρίντριχ  φον Σίλερ, Χένρικ Ίψεν, Χανς Μάγκνους Έντσενσμπέργκερ,  Ελφρίντε Γιέλινεκ,  Έριχ Φριντ, Τόμας Μπερνχαρντ και πολλών άλλων Ευρωπαίων ποιητών  θα παραμείνουν, ποιος ξέρει πόσο ακόμα, στα συρτάρια μου...

     Ποίηση του Φρανς Γκριλλπάρτσερ είχα ήδη από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Γερμανία μεταφράσει από ένα σημειωματάριο, κάποιου μου συμφοιτητή και φίλου, του Άντον Ν. από κάποια όμορφη πόλη  της νότιας  Αυστρίας κι ίσως να ήταν  αυτό και η πρόκληση για να καταπιαστώ πολύ αργότερα το καλοκαίρι του 2004 στην Πολωνία  και να ολοκληρώσω  την μετάφραση  της σπουδαίας αυτής τριλογίας του. Κι  ο λόγος που επέλεξα αυτό το έργου του, δεν ήταν η ελληνική του θεματογραφία, όπως θα μπορούσε κανείς κάλλιστα,  να φανταστεί, αλλά η σημαντική θέση που τοποθετεί ο συγγραφέας την μοίρα της γυναίκας σε εκείνη την απώτατη εποχή και θεωρεί τον ρόλο της πολύ πιο σημαντικό απ΄ αυτόν, που οι περισσότεροι δραματουργοί  πριν και μετά από τον Γκριλλπάρτσερ,  έχουν θεσπίσει. Ο ποιητής  συμπάσχει  με το θύμα και θύτη συγχρόνως στο πρόσωπο της Μήδειας, δεν απεργάζεται τον αφανισμό της, μα τον εξαγνισμό της κι αφήνει περιθώρια συγκατάβασης στον δημιουργό όλης αυτής της τραγωδίας, στον απολεσθέντα  σύντροφό της να παραδέρνει ωστόσο, στα πεδία σωφροσύνης και μετάνοιας. Είναι στοιχεία απόλυτης κάθαρσης από την ανάποδη! Η Μήδεια παραμένει μια από τις πλέον αυθεντικές μορφές στη συνείδηση του ποιητή, όντας  ανασκοπεί τα μέλλοντα του βιώματός της:

Was ist der Erde Glück
- Ein Schatten!

(Ποια είναι της γης η ευτυχία; Ένας ίσκιος)

Was ist der Erde Ruhm
- Ein Traum!

Ποια είναι της γης η δόξα; Ένα όνειρο!

Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Ραφτόπουλο Μεσσηνίας και φοίτησε στα γυμνάσια Κυπαρισσίας - Φιλιατρών και Β΄ Αθήνας. Υπηρέτησε στις καταδρομές και για λίγους μήνες δούλεψε ως ασυρματιστής στα καράβια.

Εργαζόμενος νυχτερινές βάρδιες σε εργοστάσια της Γερμανίας, σπούδασε φιλοσοφία και παιδαγωγικά και επιστρέφοντας στην Καλαμάτα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών (1966-1982).

Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα ως συντονιστής ύλης των ενημερωτικών και ειδικών δελτίων Τύπου της Γεν. Γραμματ. Τύπου & Πληροφοριών. Μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς της Καλαμάτας το 1986, εργάστηκε ως υπεύθυνος σε θέματα Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων στη Νομαρχία Μεσσηνίας, απ΄ όπου παραιτήθηκε το 1990 αν και εργαζόταν με σύμβαση αορίστου χρόνου.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 ζει μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδας.

Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια κυρίως ποίηση και το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1965˙ για μια τριακονταετία όμως δεν έγραψε παρά ελάχιστα ποιήματα.

Ουσιαστικά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, όντας ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποιητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα.

Το μεγαλύτερο μέρος των έργων του παραμένει αδημοσίευτο. Έχει γράψει ως σήμερα γύρω στα 100 διηγήματα, 7 μυθιστορήματα, 2 θεατρικά, μελέτες, δοκίμια, πολιτιστικά κείμενα και μεταφράσεις, όπως: Γερμανίδες ποιήτριες του Νέου Κύματος, Γερμανοί ποιητές και μεμονωμένα ευρύτερο ποιητικό και θεατρικό έργο των: Ιβάν Γκολ, Κλέμενς Μπρεντάνο, Νοβάλις, Ν. Λενάου, Φρίντριχ Ρύκερτ, Έντουαρτ Μαίρικε, Στέφαν Γκεόργκ, Σαντόρ Πετέφι, Αλεξάντερ Κλούνγκε, Χάινερ Μύλερ, Χάινριχ Χάινε κ.ά.   

Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών. Κατά καιρούς συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά.