Μερικά λόγια…

Πανώρια, µε τον λευκό χιτώνα της να ανεµίζει στο φύσηµα του ανέµου, µε το σώµα της στραµµένο στην ανατολή και τα µάτια της σηκωµένα προς τον ουρανό για να αντικρίσει τις πρώτες ακτίδες του ήλιου, η Ιφιγένεια, η ιέρεια του ναού της Αρτέµιδας στους Ταύρους, η κόρη του Αγαµέµνονα, αναφωνεί τον ασύγκριτο µονόλογό της, για να ξεπλύνει τα αίµατα που µολύνουν την ίδια και την γενιά της και να ξορκίσει τα φρικτά της όνειρα, µπροστά στο φώς της καινούριας µέρας.

ἃ καινὰ δ᾽ ἥκει νὺξ φέρουσα φάσµατα,

λέξω πρὸς αἰθέρ᾽, εἴ τι δὴ τόδ᾽ ἔστ᾽ ἄκος

Ευριπίδης, Ιφιγένεια η εν Ταύροις, στίχοι 43,44

Αυτή η σκηνή –που µε γοήτευε πάντα από κορίτσι– µαζί µε το δέος µου για το άπειρο και το τροµαχτικό σύµπαν που µας αγκαλιάζει, µαζί µε την αγάπη µου για ό,τι αναπνέει ή φυτρώνει γύρω µας, και µαζί µε το θαυµασµό µου απέναντι στο µόχθο και την αγωνία του ανθρώπου που πασχίζει από τα βάθη των αιώνων να διατηρήσει και να ανακυκλώσει τη ζωή πάνω στη γη, έγιναν αιτία να γράψω τούτο το ποίηµα.

Άννα Φιλιώτου

Σκοτεινή ύλη

Σκοτεινή ενέργεια

Μαύρες τρύπες

Άπειρο

Έρεβος

Χάος

Σιωπή

Κάποιος είπε «σ’ αγαπώ».

Η Άννα Φιλιώτου είναι γιατρός, διδάκτωρ και καθηγήτρια Αιματολογίας στο Πανε­πι­στήμιο Αθηνών. 

Ο πατέρας της καταγόταν από τη Ζάκυν­θο και η μητέρα της από το Ρέθυμνο.
Η Άννα έζησε τα παιδικά της χρόνια στο Ρέθυμνο όπου οι γονείς της υπηρετούσαν ως καθηγητές μέσης εκπαίδευσης. Άν­θρω­ποι με πλατιά μόρφωση, της μετέ­δω­σαν την αγάπη τους για τα γράμματα και τις τέχνες. 
Σπούδασε Ιατρική στο Εθνικό και Καπο­δι­στριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έλαβε την ειδικότητα της Αιματολογίας και ακο­λούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. 
Ως μέλος της πανεπιστημιακής κοινό­τη­τας, υπηρέτησε και δίδαξε στη Β΄ Παθο­λο­γική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών (Ιπ­ποκράτειο Νοσοκομείο), όπου για πολ­λά χρόνια είχε την ευθύνη του Πανεπι­στη­­μιακού Αιματολογικού εργαστηρίου, της Μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων-AIDS και τελικά ανέλαβε τη διεύθυνση της Κλι­νι­κής. 

Έχει πλούσιο κοινωνικό έργο, με συμμε­τοχή σε διεθνείς ανθρωπιστικές αποστο­λές.

Μετά τη συνταξιοδότησή της ασχολή­θη­κε με τη συγγραφή διαφόρων λογοτεχνι­κών έργων, για ορισμένα από τα οποία έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις. Είναι τα­κτι­κό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογο­τεχνών.
Είναι μητέρα δύο παιδιών, του Σαμ Κα­λα­χώρα που είναι μηχανικός ηλεκτρο­νι­κών υπολογιστών και της Δανάης Καλα­χώ­ρα που είναι φιλόλογος και κατα­ξιω­μένη ηθοποιός.

Έργα της ιδίας:
«Δια μέσου Άνοιξης», ποιητική συλλογή (εκδ. Λεξίτυπον, 2012)
«Τα κείμενα μιας Ρεθύμνιας», οικογε­νεια­κό λεύκωμα (εκδ. Μέλισσα, 2014)
«Ένα πιάνο στην παράγκα», μυθιστό­ρη­μα (εκδ. Λεξίτυπον, 2015)
«Δια μέσου απείρου», ποιητική περι­πλά­νηση (εκδ. Λεξίτυπον, 2016)
«Σπύρος και Δανάη Φιλιώτη. Δύο θάλασ­σες που σμίγουν», βιογραφικό αφήγημα (εκδ. Μέλισσα, 2017)
«Το ξίφος του Αγαμέμνονα», θεατρικό έργο με μορφή αρχαίας τραγωδίας (εκδ. Λεξίτυπον, 2018)
«Το εργαστήριο της οδού Πανόρμου», μυ­θι­στόρημα (εκδ. Βεργίνα, 2019)
«Ο νόνος ήταν καλός μαθητής», νεανική νουβέλα (εκδ. Λεξίτυπον, 2020)