Επιλογικό Σημείωμα

      Πολύ, είναι η αλήθεια με παίδεψε η σκέψη, αν θα όφειλα να εκδώσω σε ξεχωριστό τόμο τους Γερμανόφωνους ποιητές, αφού αν όχι όλοι, από αυτούς που περιλαμβάνει ο παρών τομίσκος, οι περισσότεροι σχεδόν έχουν συμπεριληφθεί σε μια παλιότερη Ανθολογία Ευρωπαϊκής Ποίησης, που τιτλοφορούσα ως «Μικρή Ανθολογία Ευρωπαϊκής Ποίησης», η οποία είδε το φως της δημοσιότητας πριν τέσσερα χρόνια, και περιείχε κάπου 800 (ναι οχτακόσιους ποιητές) από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ωστόσο επειδή αργότερα εξέδωσα σε ξεχωριστό τόμο τους Αυστριακούς Ποιητές του 20^ου αιώνα, όπως και τους Ελβετούς Ποιητές, και πολύ νωρίτερα τους Πολωνούς Ποιητές, θεώρησα σκόπιμο να εκδώσω σε ξεχωριστό τόμο και τους Γερμανούς Ποιητές, αν και καλύτερα θα έλεγα Γερμανόφωνους, αφού στη μικρή αυτή ανθολόγηση υπάρχουν κι ελάχιστοι Αυστριακοί, Ελβετοί κι άλλων όμορων χωρών, που ποιητές τους έγραψαν ποίηση στη Γερμανική Γλώσσα, όπως κάποιοι Λιθουανοί, Λετονοί, Πολωνοί, κι ακόμα κάποιος Πέρσης και μια Τουρκάλα, που όντες μετανάστες στην Γερμανία έγραψαν ποίηση και λογοτεχνία γενικά στη Γερμανική Γλώσσα.

     Έτσι λοιπόν θεώρησα σωστό να αφήσω να δουν το φως της δημοσιότητας και κάποιοι Γερμανόφωνοι ποιητές, σε ξεχωριστό τόμο και στον ίδιο τόμο θα συμπεριλάβω και αρκετές δεκάδες Γερμανίδες Ποιήτριες του λεγόμενου Νέου Κύματος, μιας πνευματικής, ποιητικής κύρια εξέγερσης, κατά της καθεστηκυίας τάξης, που όπως στο σχετικό σχόλιό μου αποκαλώ το Γυναικείο αυτό ποιητικό Κίνημα, απότοκο του Ευρωπαϊκού Φοιτητικού Κινήματος του 1968, που άφησε βαθιές εντυπώσεις, κι οριοθέτησε τομές στα πολιτικά δρώμενα εκείνης της εποχής, όπως εμείς οι παλιότεροι τα ζήσαμε και περιμέναμε να αλλάξει η κοινωνία τις δομές της, να πάνε μπροστά οι λαοί, για μια ζωή καλύτερη, φιλειρηνική, δημιουργική και κύρια ποιητική, αφού είναι γνωστό πως σε πολλές εποχές του παρελθόντες, οι Ποιητές ήταν εκείνοι που αφύπνισαν τα λαϊκά στρώματα, μπήκαν μπροστάρηδες στις κινητοποιήσεις κaι τα ωφέλησαν, όσο τους ήταν μπορετό κι ας μη λησμονούμε, πως και στο δικό μας λαϊκό Ξεσηκωμό κατά του δυνάστη Οθωμανού, πριν από περίπου δυο αιώνες (191 χρόνια ακριβώς), οι Ποιητές ήταν εκείνοι, που μπήκαν μπροστά να ενημερώσουν και να αφυπνίσουν τους Ευρωπαϊκούς λαούς, προκειμένου να συμπαραστα­θούν στην εξέγερση των ωραίων μας Προγόνων Ηρώων και να παράξουν ηθική και σε κάποιες περιπτώσεις υλικοοικονομική βοήθεια. Οι: Βόλφγκανγκ Γκαίτε, Φρίντριχ Χέλντερλιν, ΦρειδερίκοςΣίλερ, Βίκτωρ Ουγκώ, Πέτερ Σέλλευ και κυρίως ο Λόρδος Βύρωνας και πολλοί άλλοι, λιγότερο γνωστοί Ποιητές. Ο λόγος λοιπόν, ας μου επιτραπεί να τονίσω, που με καθοδηγεί να προβαίνω σε τέτοιες ενέργειες, εκδίδοντας παρόμοιες Ανθολογίες Ποιητών και Ποιητριών φίλων Ευρωπαϊκών χωρών, είναι σαφώς μια ασίγαστη εσωτερική, ψυχική μου αν θέλετε ανάγκη, να προσφέρω στην αγαπημένη μας πατρίδα, την αιώνια κι απέθαντη Πατρίδα, αγαπημένη χώρα όλων σχεδόν των Ποιητών του κόσμου, που με τον ένα, ή τον άλλο τρόπο συμπαραστέκονται στα δεινά των σημερινών Ελλήνων, που ταλανίζονται βάναυσα από τα πιο επώδυνα μέτρα, που οι πολιτικοί μας, τωρινοί, και προηγούμενοι, δεν μπόρεσαν, ή μάλλον δεν θέλησαν να δημιουργήσουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης ενός ταλαίπωρου λαού που πολλές δεκαετίες παραδέρνει, χωρίς να κατορθώνει να συγχρονίζει βήματα προόδου κι ευημερίας, όπως οι υπόλοιποι Ευρωπαϊκοί λαοί.

     Ας είναι τούτο μου το πόνημα μια μικρή συμβολή στη χώρα μου, τούτες τις δύσκολες ώρες, που παραδέρνει σε μια στεγνή, μα κύρια στυγνή πραγματικότητα. Κι ακόμα, εν κατακλείδι, να ομολογήσω, πως ήμουν σχεδόν έτοιμος να δώσω στη δημοσιότητα κάποια μου διηγήματα που πολυκαίρισαν στο συρτάρι μου πολλά χρόνια τώρα, μα και κάποια μου αφηγήματα, νουβέλες θα έλεγα καλύτερα, ένα ατέλειωτο μυθιστόρημα, που εδώ και κάμποσο καιρό βουλιάζει μέσα μου επώδυνα, και να μπορεί να βρει τη λύτρωσή του κι εγώ τη δική μου προφανώς! Αλλά ας μην παραλείψω να αναφερθώ και σε ένα μου τολμηρό, πόνημα κάπου 1500 ποιημάτων, με ονοματολογία μυθολογική, αρχαϊκή, όπου παρελαύνουν πολλά μυθολογικά πρόσωπα, μα και άγνωστοι στο ευρύτερο κοινό ποιητές, ζωγράφοι, γλύπτες,, φιλόσοφοι, ιστορικοί, μαθηματικοί και γενικά μυθολογικά γήινα και ουράνια όντα…

     Κατά την ταπεινή μου άποψη πρόκειται για μια μυθολογική σε ποιητική, εγκυκλοπαιδική μορφή, ανθολόγηση χρηστική για μιαν απλή αρχαιογνωσία. Αν όλα πάνε καλά ευελπιστώ την ερχόμενη Άνοιξη να το αφήσω να δει το φως της δημοσιότητας, έτσι τουλάχιστον, το φετινό καλοκαίρι υποσχέθηκα σε φίλους Αυστριακούς και Πολωνούς, που βρήκαν αυτή μου την ιδέα πρωτότυπη κι ενδιαφέρουσα. Άμποτε!

Σωτήρης Ε. Γυφτάκης

ACHTERNBUSCHHERBERT

 Γερμανός ποιητής (1938-) γεννήθηκε στο Μόναχο. Τα ποιήματά του είναι παρμένα από τη συλλογή του «Αντιανθολογία».

Πορεύεται το κίτρινο

Πορεύεται το κίτρινο;

Το κίτρινο δεν υπομειδιά. Δεν έχει σπίτι, είναι στεγνό.

Το περιχύνει κανείς, γίνεται βασικό.

Το κίτρινο γελάει χωρίς φθαρμένο κόκκινο

Από τον εαυτό του κίτρινο. Κίτρινη επάρκεια.

Κίτρινο όπως ένα πτηνό.

Όπως το ψάρι, το φύλλο, αυτό που εκείνος είναι

Το κίτρινο έχει ένα κράσπεδο. Ότι αγιότερο είναι από το φως, το άγιο Φως. Κιτρινότερος είναι ο κίτρινος. Κανένα φθινόπωρο δεν είναι κίτρινο. Κανένα έτος. Ο θεός θέλει κίτρινο να είναι το παλτό του.

Το κίτρινο πορεύεται. Ένας κίτρινος γίγας. Βραχίονες από κίτρινο

Και πάνω τα μαλλιά, κίτρινο ξεθωριασμένο.

Τίγρης

Ζώντας στην ειρήνη παρατηρώντας τις πεταλούδες

Το άχυρο μυρίζοντας

Κι απ’ τα παπούτσια εισχωρώντας

Αφού τόση είναι η κάψα

Γιατί τα νύχια φαγούρα έχουν

Γιατί πληγωμένοι είναι και βρωμάνε

Έτσι κάπως αυτό δείχνει στο υπερπέραν

Ένας μοναδικός κυματισμός

Σχεδόν αιώνια

Ο τίγρης κοιτάζει με προσοχή

Χτες και σήμερα

Μου έχει δανειστεί

Σμιλεύω τη λεία

Αύριο θα καταλάβω

Τις ενοχές

Και τους χαιρετώ από το υπερπέραν....

Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Ραφτόπουλο Μεσσηνίας και φοίτησε στα γυμνάσια Κυπαρισσίας - Φιλιατρών και Β΄ Αθήνας. Υπηρέτησε στις καταδρομές και για λίγους μήνες δούλεψε ως ασυρματιστής στα καράβια.

Εργαζόμενος νυχτερινές βάρδιες σε εργοστάσια της Γερμανίας, σπούδασε φιλοσοφία και παιδαγωγικά και επιστρέφοντας στην Καλαμάτα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών (1966-1982).

Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα ως συντονιστής ύλης των ενημερωτικών και ειδικών δελτίων Τύπου της Γεν. Γραμματ. Τύπου & Πληροφοριών. Μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς της Καλαμάτας το 1986, εργάστηκε ως υπεύθυνος σε θέματα Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων στη Νομαρχία Μεσσηνίας, απ΄ όπου παραιτήθηκε το 1990 αν και εργαζόταν με σύμβαση αορίστου χρόνου.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 ζει μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδας.

Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια κυρίως ποίηση και το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1965˙ για μια τριακονταετία όμως δεν έγραψε παρά ελάχιστα ποιήματα.

Ουσιαστικά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, όντας ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποιητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα.

Το μεγαλύτερο μέρος των έργων του παραμένει αδημοσίευτο. Έχει γράψει ως σήμερα γύρω στα 100 διηγήματα, 7 μυθιστορήματα, 2 θεατρικά, μελέτες, δοκίμια, πολιτιστικά κείμενα και μεταφράσεις, όπως: Γερμανίδες ποιήτριες του Νέου Κύματος, Γερμανοί ποιητές και μεμονωμένα ευρύτερο ποιητικό και θεατρικό έργο των: Ιβάν Γκολ, Κλέμενς Μπρεντάνο, Νοβάλις, Ν. Λενάου, Φρίντριχ Ρύκερτ, Έντουαρτ Μαίρικε, Στέφαν Γκεόργκ, Σαντόρ Πετέφι, Αλεξάντερ Κλούνγκε, Χάινερ Μύλερ, Χάινριχ Χάινε κ.ά.   

Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών. Κατά καιρούς συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά.