Αλέξανδρε, οι δρόμοι σου άγρια ανεμοπάτια, απΆ τη Σηστό στην ¶βυδο και μέχρι την Ινδία, που αναρριγεί του Σύμπαντος η θολερή γαλήνη. Με ψίθυρους των αστεριών τις νύχτες, που ανασαίνουν, όρμησες στης πανσέληνου τα παγερά τα κρέπια, μΆ ανέμους, που ονειρεύτηκες συλλογισμούς ελπίδων, μιας πολυπόθητης αυγής το θαύμα νΆ ανεβάσεις, ασύγκριτο, παγκόσμιο, σαν του ηλιού το βλέμμα. Και σαν πετράδι έλαμψες μες στους λαούς του κόσμου, σΆ αγέραστες Ανατολές και μες σε στείρες στέπες, 10 και μια Ελλάδα άπλωσες, λαμπρή με φως δικό σου. Ήλιε, δονεί σαν μουσική καλπάζει στους αιθέρες, ολόχρυσο το όνομα στη δόξα τΆ αθανάτου και πάμφωτα εχάραξες σημάδια στους αιώνες, που ξεδιπλώνουν την ορμή, ψυχογραφούν τις σκέψεις κι ανθίζουνε σε φεγγερές στράτες δημιουργίας, με το μεγάλο όραμα, που γέννησε η ψυχή σου. Από παιδί εκδήλωσες τις γόνιμες αγρύπνιες, γενναία, όταν δάμασες το ατίθασο άλογό σου, τον Βουκεφάλα, που ήτανε ο πρώτος μες στις μάχες. 20 Κι ύστερα στη Χαιρώνεια, μΆ ανδρεία και με τόλμη, προς τους μεγάλους ήρωες εχάραξες πορεία, στα χρόνια τα εφηβηκά, στις μάχες, που ριχνόσουν κι άφθαρτη δόξα έμεινες στη διαδρομή του χρόνου και στράτες ηλιοπάτητες ανοίχτηκαν μπροστά σου, σε θάλασσες κι ωκεανούς, έρημους και ποτάμια. Κατάχτησες και πέρασες και του Ινδού τις όχθες και έγινες ο βασιλιάς, Εσύ των βασιλέων, σε Βαβυλώνα κι Αίγυπτο και Πενταποταμία. Του ¶μμωνα του Δία γιο, σε είπανε στη Σίβα, 30 και δαμαστή Αλέξανδρο, ονειρευτή της φλόγας. Θαύμα φωτός, ένας πυρσός ήσουν λαμπαδηδρόμος, παγκόσμιος, χρυσόλαμπρος μΆ Ελληνικό το πνεύμα. μια νικητήρια κραυγή, που τρέχει προς το μέλλον.
ISBN:
978-960-9478-21-7
Έτος έκδοσης:
Αθήνα 2012
Διαστάσεις:
17 x 24
Σελίδες:
370
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΠΡΟΟΙΜΙΟ
ΡΑΨΩΔΙΑ Α (Tο πέρασμα από την Σηστό στην Ασία)
ΡΑΨΩΔΙΑ Β (Η προετοιμασία της μάχης του Γρανικού)
ΡΑΨΩΔΙΑ Γ (Η μάχη του Γρανικού – Μέμνων)
ΡΑΨΩΔΙΑ Δ (Κάτω απΆ τα τείχη της Μιλήτου)
ΡΑΨΩΔΙΑ Ε (Πολιορκία της Μιλήτου)
ΡΑΨΩΔΙΑ Ζ (¶δα, Βασίλισσα της Καρίας)
ΡΑΨΩΔΙΑ Η (Πολιορκία της Αλικαρνασσού)
ΡΑΨΩΔΙΑ Θ (Γόρδιο – Λύση του Γόρδιου δεσμού)
ΡΑΨΩΔΙΑ Ι (Πολιορκία της Ταλμησσού)
ΡΑΨΩΔΙΑ Κ (Θάνατος του Μέμνονα – Βαρσίνη)
ΡΑΨΩΔΙΑ Λ (Η μάχη της Ισσού)
ΡΑΨΩΔΙΑ Μ (Πολιορκία της Τύρου – Αίγυπτος – Σίβα)
ΡΑΨΩΔΙΑ Ν (Αλέξανδρος γιος του Δία – Γαυγάμηλα)
ΡΑΨΩΔΙΑ Ξ (Τίγρης – Αίγυπτος – Στον ναό του ¶μμωνα της Σίβα)
ΡΑΨΩΔΙΑ Ο (Ευφράτης – μάχη στα Γαυγάμηλα – Βαβυλώνα)
ΡΑΨΩΔΙΑ Π (Καταστροφή της Περσέπολης, θάνατος Δαρείου)
ΡΑΨΩΔΙΑ Ρ (Ο γάμος με την κόρη του Δαρείου Στάτειρα)
ΡΑΨΩΔΙΑ Φ (Η δολοφονία του Μέλανα από τον Αλέξανδρο)
ΡΑΨΩΔΙΑ Χ (Ρωξάνη, συνομωσία και θάνατος Καλλισθένη)
ΡΑΨΩΔΙΑ Ψ (Έρημος Γεδρωσία – Έρημος Βουχάρα)
ΡΑΨΩΔΙΑ Ω (Θάνατος του Αλέξανδρου)
Κι ούρλιαξε ο Αλέξανδρος: «Σάλπιγγες να ηχήσουν». κι ευθύς οι μεγαλόπνοες οι σάλπιγγες, ηχήσαν μΆ άγριο ήχο, πού Άβγαινε, από της γης τα σπλάχνα, πυκνό, που πάλλει τα βουνά και των βυθών τις μνήμες κι ολόγυρα απΆ τα βουνά, διπλαντηχούσαν πάλι κι ο ήχος τους στα πέρατα, τρομαχτικά σκορπάει. Ξυπνά θεούς, ξυπνά θνητούς, μα και αποθαμένους, σαν υποχθόνια λαίλαπα, γύραθε στην κοιλάδα. 50 Με κέρατα βαθύφωνα ανταπαντούν οι Πέρσες. Μες στο αχνάδι της αυγής, ο ποταμός αφρίζει κι αχόρταγος κατάπινε, τώρα ζεστό το αίμα. Μήδοι και Σκύθες, έριχναν τα βέλη και χτυπούσαν, μες στο ψαχνό κι εθέριζαν, χωρίς να σημαδεύουν. Κι άλλους τους βρίσκουν στο λαιμό κι άλλοι ξεκοιλιασμένοι, πέφτουνε μες τον ποταμό, προτού καλά περάσουν. Και κέντρισε ο Αλέξανδρος τα λάπαρα τΆ αλόγου, πιο δυνατά και τΆ άλογο, τον ποταμό περνάει. και πίσω η καβαλουριά, όλοι στην όχθη είναι. 60 «Εμπρός σαλπίστε!» ούρλιαξε, «πιο δυνατά σαλπίστε». Ο ήχος τώρα πέρναγε και τΆ ουρανού το φράγμα, τρομαχτικός κι ανάκατος, από φωνές ιππέων, που τΆ άλογα σπιρούνιζαν και διπλομαστιγώναν κι από τα χλιμιντρίσματα, δονείται όλΆ η πλάση. Ο Κοσμοσείστης ο θεός, είναι ανάμεσά τους, χλευάζει, ρίχνει κεραυνούς κι από τις δύο όχθες. Οι Πέρσες οι ανιχνευτές, τα βέλη εξαντλήσαν κι έστρεψαν τα αλόγατα προς την πλατιά κοιλάδα.
Στα τέλη του 2010, κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, το έπος της Γιώτας Γουρδομιχάλη με τίτλο «Αλεξανδρειάδα, στο οποίο η ποιή- τρια αφηγείται την κοσμοπολίτικη πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου από την είσοδό του στην Ασία ως το θάνατό του. Πρόκειται για μια ζωντανή επική τοι- χογραφία σε πάνω από 13.500 ανομοιοκατάληκτους 15σύλλαβους στίχους, που φέρνουν κοντά μας τη ζωή και τα έργα του μεγάλου Μακεδόνα στρατηλάτη, με έναν τρόπο πρωτόγνωρο και αληθινό. Η ποιήτρια, στο τόλμημά της αυτό, πέτυ- χε δύο βασικές πρωτιές στο χώρο των Ελληνικών και των ξένων Γραμμάτων: η μία: συνέθεσε το πρώτο αληθινό ηρωικό έπος για τον Μ. Αλέξανδρο (όλα τα μέχρι σήμερα σχετικά πεζά ή έμμετρα κείμενα αποτελούν πιστές διασκευές του «Αλεξάνδρου βίος» του λεγόμενου Ψευδο-Καλλισθένη) και η δεύτερη: το έπος «Αλεξανδρειάδα» είναι το πρώτο έπος στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο, που γράφτηκε από γυναίκα και μάλιστα Ελληνίδα, στη γνησιότερη και αυθεντικότερη ηρωική μορφή του.
Το έπος αυτό είναι συνθεμένο σε 24 πλατιές ραψωδίες, καθεμιά από τις οποίες περιέχει μια αυτοτελή ιστορία, που εντάσσεται με την εσωτερική της διαστρωμάτωση, στην ενιαία δομή του έργου. Το έπος αναβιώνει τη ζωή, την πορεία, τις σκέψεις, τους διαλόγους, τις δυσκολίες, τις επικές συγκρούσεις, τις νίκες, τα σχέδια, τις διαβουλεύσεις, τα οράματα των Μακεδόνων και του βα- σιλιά τους, την τιμωρία των Περσών, τη μεταστροφή του Αλέξανδρου και τη σύλληψη της ιδέας της παγκόσμιας κυριαρχίας, τις μακρές οδοιπορίες στις ερή- μους, το όραμα του Γάγγη, την άρνηση των Μακεδόνων να συνεχίσουν την εκστρατεία, την επιστροφή και το θάνατο του στρατηλάτη.
Η «Αλεξανδρειάδα» είναι γραμμένη μέσα σε ένα καμίνι λυρικών εμπνεύ- σεων, περιγραφών, διαλόγων, μυθικών και ιστορικών γεγονότων, τα οποία, με μια εξαίσια ταξινόμηση και ψυχική δόνηση, δίνουν σάρκα και οστά τόσο στον μύθο όσο και στην ιστορία, που αρμονικά εναλλάσσονται ή συμπλέουν στην αφήγηση, με έναν τρόπο ισοδύναμο, ταυτόσημο και αντικειμενικό. Ο λόγος, στον επικό κελαηδισμό του, πατάει γερά επάνω στα ιστορικά δρώμενα, περνά μέσα από την αχλή της αύρας του μύθου, σμίγει με τον εξωτισμό της Ανατο- λής και μεταπλάθεται σε ένα νευρώδες, πολύμορφο, πολύφωνο και πολυδύναμο κείμενο, όπου ο αψεδιάγαστος 15σύλλαβος στίχος, το πιδακίζει σε κρουνούς συγκινήσεων, επικών αναμετρήσεων, παράξενων ιστοριών και μύθων.
Με ένα ύφος μεγαλόπρεπο και αρρενωπό, απλώνει το λόγο της με ενάργεια και καθαρότητα, πλάθοντας μιαν αφήγηση συναρπαστική, όπου η ευγένεια, η αξιοπρέπεια, ο λυρισμός, οι παρομοιώσεις, οι περιγραφές, το τρυφερό τρέμι- σμα της γυναικείας έμπνευσης, η μυστική διεργασία των συναισθημάτων, οι ζωντανοί διάλογοι, οι σκέψεις, η θαυμαστή προσέγγιση μύθου και ιστορίας και ο δυναμικός συγκερασμός όλων αυτών, προσφέρουν μια θαυμάσια ηρωική επι- κή και λυρική πανδαισία, άξια της ζωής, του έργου και της φήμης του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ακόμη στο έπος σκιαγραφούνται έντονα οι χαρακτήρες του Μακεδόνα βα- σιλιά, των στρατηγών του, των αξιωματούχων Περσών και κάθε προσώπου, που διαδραματίζει κάποιο ρόλο στην ανέλιξη της ιστορίας του έργου. Στρατιές ανδρών, Ελλήνων και Περσών συνθέτουν το σώμα της ελληνικής εκστρατείας στην Ασία.
Όμως από αυτήν την πολυάνθρωπη μετακίνηση δεν ήταν δυνατόν να απου- σιάζει η γυναίκα, την οποία αντιπροσωπεύουν φιγούρες μοναδικές, που παίζουν τους ρόλους της μάνας, της βασίλισσας, της πριγκίπισσας, της συζύγου, της ερωμένης. Αυτή η τρυφερή παρουσία της γυναίκας στα ματωμένα στρατόπεδα και στη φρίκη του πολέμου, μαζί με τη γλυκιά λυρική αρμονία, απαλύνουν τη σκληρότητα των οδοιποριών και των μαχών, μαλακώνουν τα πάθη και λυτρώ- νουν την ανθρώπινη ψυχή.
Η «Αλεξανδρειάδα», γραμμένη από μια Ελληνίδα ποιήτρια, με σύγχρονη ποιητική ματιά, σε μια γλώσσα σημερινή και ρωμαλέα, συνδυάζει τον καλ- πασμό του ηρωικού έπους, τη λυτρωτική αύρα του καθαρού λυρισμού και τη δραματική ζωντάνια του λόγου και διαλόγου και μαζί με τις δυο πρωτιές, που επισημάναμε πιο πάνω, συνθέτουν ένα αληθινό, πρωτότυπο και μοναδικό στο είδος ηρωικό έπος, που είδε το φως στις αρχές του 21ου αιώνα. Ένα μικρό επικό δείγμα μπροστά στα τείχη της Τύρου, την ώρα που ο Αλέ- ξανδρος, βλέπει το δάσκαλό του Λεωνίδα σταυρωμένο και νεκρό και ορμάει και το παίρνει στην αγκαλιά του. Για τιμωρία θα πυρπολήσει την πόλη και τους κατοίκους της.
Και φώναζεν ο βασιλιάς πιο δυνατά ακόμα και πίσω του παράσερνε, ποτάμι φουσκωμένο, με μια μανία ανείπωτη, σα να βρυχάται ηφαίστειο, θυμώνει και ο ουρανός, μαυρίλα γύρω απλώνει, αστροπελέκια και βροντές και θύελλες ξεσπάει, που συνταράζουνε τη γη τα σπλάχνα της αβύσσου και σκίζουνε τον ουρανό, οι κεραυνοί σαν βέλη. Μα αψηφώντας τη βροχή στους σταυρωμένους φτάνει, παίρνει στα χέρια το γυμνό κορμί του δάσκαλού του και η ψυχή του πόνεσε βαθιά μέσα στο στήθος: «Διδάσκαλε», ψιθύρισε και με ματιά σβησμένη, σαν τελευταία αναλαμπή εκείνος τον κοιτάζει κι αμέσως μες στα χέρια του γέρνει και ξεψυχάει... (Ραψωδία Μ στίχοι 1-13)
Κι ένα σύντομο λυρικό δείγμα:
Λωτοί ομορφοστόλιστοι και κέδροι του Λιβάνου και φιστικιές πελώριες, ωραία κλαδεμένες και αιωνόβιες συκιές, που τα μακριά κλαδιά τους άπλωναν στην ξερολιθιά, γκρίζα και ροζιασμένα. Δεκάδες δέντρα με καρπούς, που κρέμονταν οπώρες λογής – λογής απΆ τα κλαδιά κι όμορφα θαμνοφύτια, που κλαδεμένα ήτανε όλα στο ίδιο ύψος. Κι ανάμεσά τους έτρεχαν τα γάργαρα ρυάκια και πίδακες, που τίναζαν στα ύψη τα νερά τους και σιγοψιχαλίζανε τους πράσινους τους βράχους και μεταξύ τους φύτρωναν φυτά, που δεν ξανάδε... (Ραψωδία Λ, στίχοι 290-300)
Η φίλη Συγγραφέας Ποιήτρια, φέτος συμπλήρωσε 33 χρόνια παρουσίας στα Γράμματα και μας πρόσφερε 16 τόμους εργασίας της, εκφρασμένη με πέντε μορφών λόγου έκφραση. Ποίηση, Διήγημα, Δοκίμιο, Μελέτη, Χρονογράφημα. Το έργο της κατά καιρούς έτυχε διακρίσεων, ενώ το επικολυρικό της ποίη- μα «Αλεξανδρειάδα» με 13.500 15σύλλαβο στίχο την αποθέωσε και την κατέ- ταξε στην χορεία των αθανάτων δημιουργών.
Ένα έργο μεγίστης ευθύνης και ιστορικής αξίας περιεχόμενο, με διευρυ- μένη γνώση των γεγονότων, με ανείκειο αντικειμενικό πλούτο αποδείξεων, βι- ωμένων εικόνων ζωής, αλισβερισιού και επικοινωνίας. Στις 24 Ραψωδίες της αναβιώνει και ανασταίνει (νομίζεις), εμφανείς αναφορές τους, την ατμοσφαι- ρική διαύγεια των εντυπώσεων, τους ευγενείς αγώνες των επιδιώξεών τους, τηνπροσωπική εαισθησία του Μεγίστου Αλεξάνδρου, εκφράζει τις σκέψεις των συναισθημάτων του, τις εθνικές και λυτρωτικές προσδοκίες του (παγκόσμια), την ψυχή των αγώνων του, προκειμένου να ουσιώσει έναν οικείο κόσμο κοι- νής επικοινωνίας χωρίς να σημαίνει ότι δεν έγιναν λάθη, ατασθαλίες, εικόνες ντροπής και εκφραστικές ακρότητες μέσα στην πάλη τω σχημάτων – εικόνων πολέμου που απανθρωποιείται ο άνθρωπος.
Μας πορτραιτοποιεί στο έργο της με κάθε λεπτομέρεια κάθε σημείο ανα- φοράς τους, όπου σκληρός καταπέλτης των λαθών ήτο κριτής και κρινόμενος ο πρώτος και τελευταίος ιδεαλιστής, ιδεολόγος, Πανανθρώπινος ¶νθρωπος αγά- πης και πολιτισμού, που ανώρθωσε τους από αιώνες καταπιεσμένους λαούς, από ανοήτους ταγούς. Πέρα από την τραγικότητα των λαθών του πολέμου, ήτο ανεπίτρεπτο επιτρεπτό μέσα σΆ έναν αέναο και ανακατασκευαζόμενο κόσμο να υπάρχουν στοιχεία αναφοράς λαθών εσωτερικής δονήσεως και εικόνες ζωής, αντιφάσεων, υπνώσεως, παγωμένων αντιλήψεων και απόψεων αντιλήψεις ως εξαιρέσεις.
Ένα έργο 24 ραψωδιών με 13.500 δεκαπεντασύλλαβων στίχων που τα ίχνη τους μιλούν για την σπουδαία αποστολή στον τότε γνωστό κόσμο μιας εκστρα- τείας αγάπης που υπόσχετο πολλά και με υπερβατική πραγματικότητα σκορ- πούσε δροσιά και ζεστασιά στις ανθρώπινες γωνιές του κόσμου.
Ένα έργο υπερβατικής αξίας, εκφρασμένο σε αυτό το μέγεθος αγάπης και ευθύνης από γυναίκα και την ακινησία της σιωπής τους έντυσε με ιδιαίτερη πλαστικότητα από το φως της ιστορίας που αφουγκράστηκε τον μυστικό διάλο- γο της ψυχής της και μυήθηκε στις χαμένες αξίες της.
Ένα έργο περιγραφής, βίου, πολιτείας και αποστολής ενός Στρατηλάτου, που διεμόρφωσε την ιστορία του κόσμου, που έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας ανά τους αιώνες και να διαδραματίσει την αποστολή ενός νέου μύθου, που προηγουμένως είχανε πλαστογραφήσει και υποτάξει το κύρος και ήθος των αξιών τους πολλοί ή λίγοι ανόητοι εις φθορά και θάνατο, με τα άγονα σχήματα των ενεργειών τους.
Ένα έργο πολύκροτο, πολύπλευρο, όπου προσωποποιεί το τραγικό κατά- ντημα στιγμών τους, με μεταφυσική ωραιότητα ανέπλασε και μετέπλασε και υποσχέθηκε με πρωτογενή στοιχεία ποιότητος και ομορφιάς να αναπλάσει, δι- καιώσει και βιώσει με προσωπική ευθύνη καθοριστικά και τεκμηριωμένα με την ένσαρκη αγάπη του.
Ένα έργο μεγίστου κάλλους, που στις σελίδες της η ποιήσασα αναβιώνει, αναθυμίζει τους αγώνες του γενναίου μας Στρατηλάτου και το πνεύμα των σκέ- ψεών του ότι κάθε πρόθεσή του δεν είχε στοιχεία «κατακτητικού» χαρακτήρος, αλλά επειδή γνώριζε τις τραγικές καταστάσεις τρόπου ζωής των πολλών, ήθελε έναν κόσμο ελεύθερο, ιδανικό, με θέληση και ομορφιά πλασμένο – και η ιστο- ρία δεν διέψευσε το αληθές του λόγου.
Στην Π ραψωδία της 230-240, δίδει μια εικόνα συμπεριφοράς του Μεγά- λου μας Στρατηλάτη… «Ένα πρωί συγκέντρωσε όλο το στράτευμά του / τους άνδρες ευχαρίστησε και τους ανακοινώνει: / Όσοι με νόστο σκέπτονται ακόμα την πατρίδα / νΆ αποζημιωθούν γερά και πίσω να γυρίσουν /. Έκπληκτος ο Αλέ- ξανδρος βλέπει από τους άνδρες / να μη ζητούν επιστροφή, αλλά νΆ ακολουθή- σουν.»
Στο πόνημά της και περιηγητικό της ταξίδι της «Αλεξανδρειάδας» πορείας, η ποιήτρια, άγγιξε μια πολυμορφία θεμάτων του σπουδαίου Αυτού Ανδρός και με συλλογιστική ακρίβεια μεταλαμπαδεύει τους στοχασμούς του και του απο- σταγμένου ήθους και ύφους το εσωτερικό αντίκρυσμα των πεποιθήσεων του, καταθέτει την ομορφιά των όσων έζησε και υπήρξεν μάρτυρας, που με ιερά μυσταγωγία πορεύτηκε την οντολογική τους συμπορεία. Ένα έργο ζωής του Αλεξάνδρου, των μετουσιώσεων και συγκινήσεων του, κατέγραψε η ποιήτρια.
Κυριάκος Ι. Βαλαβάνης (περ. «Κριτική Λόγου και Τέχνης»)
Η Γιώτα Γουρδομιχάλη, γεννήθηκε στον Πειραιά και κατάγεται από τη Λακωνία. Τελείωσε το γυμνάσιο στον Πειραιά και παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας, Σχεδίου και Ζωγραφικής. Μελέτησε συστηματικά την Ελληνική και την ξένη λογοτεχνία, ιστορία και μυθολογία και πολύ νωρίς άρχισε να γράφει ποιήματα. Τα πρώτα της ποιήματα δημοσίευσε στο λογοτεχνικό περιοδικό «Κορινθιακά» το 1976. Στη συνέχεια, ως ποιήτρια και πεζογράφος, συνεργάστηκε σε διάφορα λογοτεχνικά έντυπα («Κορινθιακά», «Παγκόσμια Συνεργασία», «Δελτίο Μetro Life», «Εν Κορυδαλλώ» κ.ά.) Εκτός από ποιήματα, έγραψε διηγήματα, δοκίμια, μελέτες και χρονογραφήματα. Το βιβλίο της «Ερωτικό», μεταφράστηκε στην Ιταλική γλώσσα. Εξ άλλου ποιήματά της καταχωρίστηκαν σε ανθολογίες («Ανθολογία Γυναικείας Ποίησης» Ε. Ρόζου, «Ποιητική Ελευσίνα» 1999, επιμ. Ι. Καλομενίδη, «Ποιητική Ανθολογία» Αρ. Τσάκωνα, 2000 κ.ά.), σε ιστορίες λογοτεχνίας «Διαρκής Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» Μ. Σταφυλά, «Μεγάλη Εγκυκλοπαιδεία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» Χάρη Πάτση, τόμος 22 κ.ά.), καθώς και σε περιοδικές Εκδόσεις («Φιλολογική Πρωτοχρονιά» Γ. Μαυρίδη κ.ά.). Πήρε μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και το 1986 τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο “IL PREMIO DEL BORGO”, στο Μιλάνο και το 2011 τιμήθηκε με έπαινο από τον Όμιλο UNESCO Πειραιώς & Νήσων και το περ. «Grande Secreto». Η λογοτεχνική κριτική έχει εκφραστεί ευνοϊκά για το ποιητικό της έργο. Έχει ανέκδοτο μεγάλο ποιητικό και πεζογραφικό έργο.
Εργογραφία
Ποίηση «Για λίγο φως», 1978. «Πέτρινοι άνθρωποι», 1984. «Στην ερημιά της Πόλης», 1989. «Ερωτικό», μεταφρασμένο και στα ιταλικά, 1992. «Ηχηρές σιωπές», 2000. «Τραγούδια της μοναξιάς» 2005. «Αυγινές Προσεγγίσεις», 2005. «Συμπαντική ραψωδία», τριλογία 2006. «Αιώνιες Γυναίκες», 2008. «Αλεξανδρειάδα», Έπος, 2012 (το έπος κυκλοφόρησε σε άτυπη προέκδοση το 2010 και σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων). Δοκίμιο «Κώστας Μιχ. Σταμάτης, ο βουκολικός», 2005. «Όμηρος ο ερωτικός», 2008. Μελέτη «Κώστα Μιχ. Σταμάτη: «Λέων Σγουρός», Έπος 2011. Μυθιστόρημα «Ο έρωτας είναι απάτη;», 2012 «Τα αδέσποτα», 2012.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
