Γράφτηκε με καθυστέρηση μισού και πλέον αιώνα σταδιακά. Ολοκληρώθηκε το έτος 2011. Tα κείμενα  συμπεριλαμβάνουν πέρα από τις αληθινές ιστορίες και ποίηση, υλικό φωτογραφικό, απόψεις και αναμνήσεις από μια  ανήσυχη  γενιά  που εδώ και 60 χρόνια επαναστάτησε και πρόβαλλε μόνον στήθη που ’ταν και τα όπλα της, για να φέρει στο  κοινωνικό γίγνεσθαι  την  Άνοιξη που είχε κυριέψει τις εφηβικές ψυχές της.

     Κι όλα αυτά με την καρδιά τους και μόνο, χωρίς ιδεολογικές αναφορές. Τρεις σειρές ιστορικές από  τις  πρώτες μεταπολεμικές  του  2^ου  Παγκοσμίου  πολέμου  ( 1949, 1950, 1951)  της   πάλαι  ποτέ  Σχολής  του  Πόρου (Ναυτοπαίδων) δώσανε ακέρια ψυχή και δάκρυ και στο διάβα του χρόνου δεν τα έθαψε στη λήθη και τώρα μετά από 60 χρόνια μπορούμε να λέμε :  Άξιον Εστί  το τίμημα.

Έργα του ιδίου

Βιογραφικό

Πρόλογος

 

Α΄ ΜΕΡΟΣ

Πριν από 63 χρόνια

Η εποχή Παπαδιαμαντόπουλου (φώτο)

Η ζωή εν πλω

Πάμε στα μπουζούκια

Το αλησμόνητο Σαββατοκύριακο

Στον αστερισμό του ρομαντισμού

Ευθεία για τη Σκιάθο

S.O.S

Αναπολώντας τα παλιά (Α.Ν.Ε. & Χορωδία)

Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη

Προ των πυλών της καταιγίδας

Στην πορεία ως μας ετάχθη

25η Μαρτίου 1952 και η συνέχεια… στο χάος

Καψόνια, βασανισμοί, ανακρίσεις και συλλήψεις

Ανηφορίζοντας για το Γολγοθά

Όταν θα κοιτάζομαι στον καθρέπτη

Στις φυλακές

Ω, της απελπισίας

Ολονύχτιο κουβεντολόι με έναν «κομμουνιστή» αλλά και συνέχεια

Συνάντηση στις φυλακές με τον Μανώλη Γλέζο και τον Λεωνίδα Κύρκο

Ευρεία κομμουνιστική συνωμοσία στη Σ.Ν.

Παρέλαση δεμένων με χειροπέδες στους δρόμους

Στην Κασσαβέτεια

Πολλάκις από μια κόλαση γεννιέται μια αρετή

Στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο

Οι δύο όψεις του νομίσματος

Η μια έκπληξη διαδέχεται την άλλη

Το ιστορικό ραντεβού

Σειρά 1947, Νίκος Καρτελιάς (Γιανναράκος – Ματός)

Οι ασκοί του Αιόλου

Ένα ποίημα με πολλές έννοιες

Αναπολώντας τα παλιά – Φώτο (Δίμηνο εκπ. ταξίδι)

Αναπολώντας τα παλιά – Φώτο (Αθλητισμός)

Αναπολώντας τα παλιά – Φώτο (Διμ. Εκπ. Αιγαίο-Ρόδος)

Αναπολώντας τα παλιά – Φώτο (Διμ. Εκπ. Πάτρα–Σύνορα)

Αναπολώντας τα παλιά – Φώτο (Διμ. Εκπ. Ρόδος)

Η ωρίμανση μιας πικρής παρένθεσης

Δίμηνο εκπαιδευτικό ταξίδι

Τα απίστευτα και όμως αληθινά

Οι εξελίξεις έπονται

Μεγαλείο ψυχής και παλικαριάς

Ο Τύπος εκείνο τον καιρό

Θαλασσοπούλια (Λεύκωμα ναυτοπαίδων)

Τάξη 1950 – Μανώλης Καλογεράκης

Νίκος Ματός: Κεραυνός εν αιθρία

Η μεγάλη τρικυμία

Λησμονημένο χρονικό

Αλησμόνητη Τσικνοπέμπτη (φώτο)

 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η επόμενη ημέρα

Μία σύναξη με πολλές αναμνήσεις

Η μετά τις αποκαλύψεις θέση μου

Συνάντηση μετά από 53 χρόνια

Η 2η ιστορική κοπή πίτας – Χοροεσπερίδα 04/02/2006

Βράβευση από την επιβράβευση

Εκείνα που ζήσαμε – Φώτο από την ιστορική εκδήλωση

Ελευθέριος Σφακτός – Ιστορικό Σ.Ν./Σ.Δ.Υ.Ν./Σ. Μ.Υ.Ν.

Τρεις φευγαλέες ζωγραφιές

Αναφορά στον Ήλιο

Αναδρομή IV – Ανοίξαμε πανιά

Αναπολώντας τα παλιά (φώτο στη Ρόδο)

Αναφορά στη «Φαντασία»

Τότε και τώρα

Ωδή στο Διονύση

Στους συμμαθητές μου

Μνήμη τιμής για το Νίκο Βαζά

Γράμμα σ’ έναν παλιό μου φίλο

Μνημοσύνη 1949-2009 τα εξήντα χρόνια

Εδώ στον τόπο της γνώσης και τη παίδευσης

Σχολή Ναυτοπαίδων –4η Σειρά 1949– Πόρος 13/06/2009

Από τα ‘‘Νέα του Σ.Α, /ΣΜΥΝ, κρίσεις, ανταποκρίσεις

Μνήμες

Μια μεγάλη πορεία κι ένα φινάλε σαν όνειρο

Μνήμη του αξέχαστου μας φίλου και συμμαθητή ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΔΑΣΚΑΛΟΥΔΗ

Κριτικές για το βιβλίο και το συγγραφέα

Στο μεταξύ αχάραγα σχεδόν ήρθαν δυο κλούβες. Μας έδεσαν
ανά δύο με χειροπέδες και οι κρατούμενοι Ναυτόπαιδες μπήκαμε
στην πρώτη κλούβα και κατευθυνθήκαμε προς τις φυλακές της
Οδού Βουλιαγμένης. Εκεί τώρα είναι χτισμένο ένα Λύκειο και ένα
δημόσιο άλσος. Μόλις περάσαμε μέσα βρεθήκαμε μπροστά σε μια
άλλη ομάδα πολιτικών κρατουμένων που ετοιμάζονταν να μπούνε
στην κλούβα που θα τους πήγαινε στα Δικαστήρια. Ανάμεσα τους
ήταν και ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ και ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ.

Ο πρώτος τότε είχε καταδικασθεί σε θάνατο για κατασκοπία. Μάλιστα
η καταδίκη αυτή είχε προκαλέσει και διεθνή κατακραυγή. Σε
κάποια στιγμή που είμαστε όλοι μαζί μας ρώτησαν γιατί είμαστε
καταδικασμένοι. Τότε εγώ δεν τους απάντησα και έσπευσα να
απομακρυνθώ από εκείνο το σημείο. Το γιατί είναι και αυτονόητο.

Ποιος θα μ’ έσωνε, σκέφθηκα, αν αύριο οι εφημερίδες έγραφαν
«ιδού η απόδειξη της κομμουνιστικής συνωμοσίας, χθες οι
κομμουνιστές ναυτόπαιδες στις φυλακές της Οδού Βουλιαγμένης
συναντήθηκαν με τους ηγέτες τους για να πάρουν τη γραμμή του
κόμματος». Όσο κι αυτό αν σήμερα φαίνεται απίστευτο και
απίθανο, το κλίμα εκείνης της εποχής καραδοκούσε.

Γεννήθηκε στο Γύθειο στις 26 Ιουνίου του 1933. Γονείς του ο Λυκούργος Γιανναράκος και η Αικατερίνη το γένος Βολιανίτη. Ορφανός από πατέρα που ‘φυγε το 1944 κατά την κατοχή, μόλις τελείωσε την 4^η τάξη εξατάξιου Γυμνασίου, πέρασε μετά από εξετάσεις στη Σχολή Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού. Όντας τελειόφοιτος το 1952 διέκοψε τη ναυτική του σταδιοδρομία στο Π.Ν. και το 1953 προσελήφθηκε στο Φαρμακείο Μπακάκου στην Ομόνοια. Εκεί με το χρόνο σταδιακά, εξελίχθηκε στον κλάδο φαρμάκων κι αργότερα στο τμήμα χημικών και διαγνωστικών αντιδραστηρίων  και οργάνων. Ανερχόμενος προοδευτικά έγινε διευθυντής του καταστήματος χημικών της «Π. Μπακάκος Α.Ε.», παραμένοντας μέχρι το 2000 όπου οριστικά βγήκε στη σύνταξη. Σ’ όλο αυτό το διάστημα παρά την κοπιαστική εργασιακή ενασχόλησή του, αλλά κι από τα νεανικά του χρόνια, ασχολήθηκε και με τα κοινά τόσο στο κοινωνικό όσο και στο ειρηνιστικό κίνημα των Φαρμακοϋπαλλήλων Αθηνών. Ωστόσο από τα δεκαεφτά του, είχε αρχίσει να γράφει ποιήματα και διηγήματα, άρθρα και αληθινές ιστορίες που κατά καιρούς δημοσιεύτηκαν σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.