Πρόλογος
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, άρχισε από μία… πλάκα! Ηθικός αυτουργός για τη δημιουργία του, είναι ο Γιάννης Γρυντάκης…
Πριν μερικά χρόνια, κι όταν ακόμα γιορτάζαμε τα «βασιλοπίτεια» του έτους, για την ακρίβεια, όταν είχα τη δυνατότητα να νοικιάζω το δικό μου σπίτι για να μένω, συνηθίζαμε να συγκεντρωνόμαστε παρέα κάποιοι φίλοι. Γελούσαμε, τρώγαμε και παίζαμε όλοι μαζί, σαν ένδειξη μιας όμορφης και αισιόδοξης υποδοχής του καινούργιου χρόνου.
Εκείνη τη χρονιά, πέντε ή έξι χρόνια πριν, δεν θυμάμαι ακριβώς να σας προσδιορίσω, είχα βρει τυχαία σε κάποιο βιβλιοπωλείο, ένα μπλοκ επιταγών με… νεράιδες! Όπως καταλαβαίνετε, μου κέντρισε την περιέργεια και άρχισα να το ξεφυλλίζω.
Η νεράιδα λοιπόν, η κάτοχος δηλαδή του συγκεκριμένου μπλοκ, υποσχόταν στις επιταγές της, άλλοτε να μη σε μεταμορφώσει σε πίθηκο, άλλοτε να μη σε αφήσει καραφλό, άλλοτε να σε πάει να συναντήσεις τη νεράιδα των δοντιών και διάφορα άλλα που, αν πετύχαινες, θα είχες έναν ακόμα λόγο να γελάσεις διαβάζοντας!
Τη συμπαντική θεωρία δεν τη γνωρίζω. Ούτε με λεπτομέρειες μπορώ να σας πω για τη θεωρία των συμπτώσεων. Αν όμως, όπως λένε, τίποτα δεν γίνεται τυχαία, τότε, μάλλον το σύμπαν αποφάσιζε για τις νεραϊδοεπιταγές του μπλοκ.
Στο τέλος του εορτασμού των «βασιλοπιτείων», χάριζα με την προδιαγεγραμμένη σειρά του… τσεκ, από μία επιταγή, για κάθε φιλική αποχώρηση. Μέχρι που έφτασε και η σειρά του Γιάννη. Στην επιταγή του ήταν γραμμένο το εξής:
«Θα σου πω την πιο όμορφη νεραϊδοϊστορία!»
«Μμμμ…! Τώρα σωθήκαμε!» ξίνισε τη μούρη του εκείνος.
Κι εδώ, θα κάνω μια παρένθεση: για όσους δεν έχετε την τύχη να τον γνωρίζετε, ο Γιάννης είναι ένα ξεχωριστό πλάσμα. Μέσα σε όλα, μπορεί να συνδυάζει απίστευτα την ανθρώπινη γλυκύτητα με την… ξινίλα! Τον φωνάζουμε Μελένιο. Και μαντέψτε: Δεν είναι από το μέλι! Είναι από το μελάνι! Μπορεί να ειρωνευτεί τους πάντες και να σαρκάσει οτιδήποτε κινείται! Αλλά δεν το κάνει με κακία. Η κακία είναι γι’ αυτόν, μια παντελώς άγνωστη λέξη! Είναι όμως ευφυής και έχει αστείρευτο χιούμορ! Και με αυτούς τους συνδυασμούς, δίνει ρέστα!
Έχει κι άλλα χαρακτηριστικά ονόματα, που του έχουμε προσδώσει και τα έχει… κερδίσει με το σπαθί του! Όμως δεν θα αναφερθώ σε αυτά. Το μόνο που θα σας πω, είναι ότι διακρίνεις σε αυτόν μια ιδιαιτερότητα: οι περισσότεροι άνθρωποι αλλάζουν διαρκώς μάσκες και πρόσωπα. Ή δεν λένε απλώς τις αλήθειες τους, πάλι για τον ίδιο ακριβώς λόγο! Η ιδιαιτερότητα του Γιάννη λοιπόν, είναι αυτή: ότι αλλάζει μόνο ονόματα! Κι αυτά, δηλαδή, εμείς του τα αλλάζουμε, εδώ που τα λέμε!
Έχει το χάρισμα και τα κότσια, να είναι ο εαυτός του! Ακόμα κι αν κάνει λάθος! Ακόμα και αν μπορεί πανηγυρικά να… βγει από πάνω! Δεν επαίρεται, δεν κακολογεί, δεν κομπάζει. Μόνο… ειρωνεύεται! Συνήθως… γελώντας! Γι’ αυτό και τον αγαπάμε πολύ! Ακόμα και όταν ξινίζει τα μούτρα του, σε όλους εμάς, μόνο γέλιο προκαλεί! Κι εδώ, κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω…
«Σιγά και μη δεν ξίνιζες τα μούτρα σου, Μελένιε!» μόρφασα κι εγώ με τη σειρά μου. Ο Γιάννης έβαλε τα γέλια. Εγώ του κουνούσα επιδεικτικά τη νεραϊδοεπιταγή, και του πρότεινα να μου γράψει κάτω στις σημειώσεις, ποιες λέξεις θα ήθελε να βρει, μέσα στην ιστορία που θα του έγραφα. Αφού τις σημείωσε, υπέγραψα κανονικά, και… από τότε έψαχνα μια ιστορία, για να φιλοξενήσει τις λέξεις του…
Όμως τίποτα δεν μπορούσε να κατεβάσει το κεφάλι μου κι ας έγραφα στο μεταξύ άλλα κείμενα… Οι μήνες περνούσαν. Σε μερικές συναντήσεις μας, με ρωτούσε: «Τι θα γίνει με την επιταγή μου;» Δυστυχώς, κουνούσα το κεφάλι μου αρνητικά.
Λίγο πριν φτάσει το καλοκαίρι, προφανώς με χτύπησε το ραβδάκι της νεράιδας, που ήταν ζωγραφισμένη στο μπλοκ των επιταγών, και οδήγησε τα χέρια μου στις λευκές σελίδες. Κι αυτές… άρχισαν ξαφνικά να γεμίζουν με την ιστορία του…
Είχα την αρχή, αλλά ενώ η σκέψη μου δεν έβρισκε συνέχεια, η φαντασία χόρευε με το μπλε της μελάνι… Έφυγα για διακοπές και, ευτυχώς, η φαντασία με ακολουθούσε και στην παραλία ακόμα! Εγώ έκανα το μπάνιο μου στη θάλασσα, κι αυτή μου χάριζε έναν ωκεανό λέξεων και εικόνων, που περίμεναν, θαρρείς, να κόψουν εισιτήριο, και να παραταχθούν με τη σειρά που ήθελαν στις κόλλες αναφοράς, για να δώσουν το παρόν σε ένα κείμενο γεμάτο ζωγραφιές και συναισθήματα μα και πολλά πολλά… σποράκια σκέψης…! Κάπως έτσι γράφτηκε αυτή η… νεραϊδοϊστορία…
Κι αν στην επιταγή αναγραφόταν ως «η πιο όμορφη», εγώ οφείλω να σας πω ένα πράγμα: το όμορφο ή το άσχημο, είναι υποκειμενικό. Το τι αρέσει και τι όχι, ο καθένας το ορίζει με τα δικά του κριτήρια.
Αυτό το βιβλίο, είναι ένα παραμύθι, που μπορούν να ακούσουν τα μικρά παιδιά, αλλά που μπορούν να καταλάβουν τα… μεγάλα! Τουλάχιστον όσοι ακόμη από εμάς, κατάφεραν να κρατήσουν στην καρδιά τους ένα παιδικό και αθώο κομμάτι.
Με παραμυθικό τρόπο θα βρείτε μέσα του κομμάτια της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, όπως αποτύπωναν σε αποφθέγματα τα μεγάλα ονόματα της αρχαιότητας (Αριστοτέλης, Σωκράτης, Πλάτωνας κ.ά.) Ιδέες του σπουδαίου μας συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη, καθώς και πλήθος άλλων που, διαβάζοντάς τους, διαμόρφωσα και τη δική μου κοσμοθεωρία και τρόπο σκέψης. Ωστόσο, πάνω από όλα είμαι… νηπιαγωγός! Και αυτό είναι ένα κομμάτι, που παντρεύεται με τις σκέψεις και την κοσμοθεωρία μου, για να σας δώσει το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας…! Και είναι έκδηλο σε ολόκληρο το κείμενο!
Όσο η ιστορία έπαιρνε σάρκα και οστά, συχνά πυκνά εξηγούσα στους φίλους μου, για ποιο λόγο διάλεξα τα συγκεκριμένα ονόματα για τα βασίλεια, τι αντιπροσωπεύει το καθένα από αυτά, για ποιο λόγο επέλεξα τις συγκεκριμένες προσωπικότητες που στηρίχθηκε ο κάθε ήρωας, τι θέλει να πει, τι θέλει να σε κάνει να σκεφτείς, ποιο αρχαίο ρητό αντιπροσωπεύεται στις δράσεις, σε ποιες σκηνές συναντάς τις ιδέες μεταγενέστερων συγγραφέων κ.λπ. Κάποιοι από αυτούς, και ανάμεσά τους και ο Γιάννης, έβρισκαν καλή ιδέα να γράψω και ένα… εγχειρίδιο επεξήγησης! Αλλά πολύ φοβάμαι, ότι το… «λυσάρι» που μου πρότειναν, πιθανόν να ήταν μεγαλύτερο από την ίδια την ιστορία! Εξάλλου, ίσως τελικά και να μην είχε πολλή σημασία: έτσι κι αλλιώς ο καθένας ό,τι θέλει θα πάρει από αυτό το βιβλίο, έτσι δεν είναι; Και υπάρχουν πολλοί δρόμοι σκέψης για να σεργιανήσει ο αναγνώστης. Γιατί να τον οδηγήσω στον δικό μου; Έτσι κι αλλιώς ο δικός του μπορεί να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρων! Η σκέψη δεν γνωρίζει σύνορα. Ούτε ο ανθρώπινος νους.
Εύχομαι να ταξιδέψετε και εσείς με αυτή τη νεράιδα Φιλία, που ονειρεύεται να γνωρίσει τον κόσμο! Να βρείτε σε ποιο βασίλειο είστε κάτοικος και αν αυτό σας αρκεί για να σας κάνει ευτυχισμένους, άρα και υγιείς! Να βρείτε ερωτήσεις, να βρείτε απαντήσεις, να βρείτε λάμψεις φωτός μες στα σκοτάδια που φτιάχνουμε, ή που αναγκαζόμαστε να βιώνουμε –για τον όποιο λόγο– εμείς οι ενήλικες…
Σας εύχομαι να χαμογελάσετε με τις περιπέτειες της Φιλίας, αλλά και να προβληματιστείτε, ή και να δακρύσετε ακόμα στις συναντήσεις της με την πριγκίπισσα Αγάπη και όχι μόνο…
Να ξεκλειδώσετε τις καρδιές σας, για να μπορέσετε να γίνετε και εσείς μέρος αυτής της ιστορίας. Να βρείτε το θάρρος που κατάφερε να βρει ο Φόβος! Να παραδεχτείτε τις αλήθειες που παραδέχτηκε η Ανάγκη! Τρόπο να φτιάξετε τη δική σας μαγική νεραϊδόσκονη, για να αλλάξετε τα κακώς κείμενα του κόσμου σας! Να δείτε κάποια πράγματα και από μια άλλη σκοπιά! Και βασικά… να το ευχαριστηθείτε!
Και να μην ξεχνάτε, πως… οτιδήποτε και να μας συμβεί, καλό ή κακό…
…«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΟΣ»…!
