Λίγα Λόγια

H γέννηση και η δημιουργία αυτού του μικρού βιβλίου, οφείλεται στα τρία μι. Στα τρία μι που είτε παρασέρνουμε, είτε μας παρασύρουν στο ποτάμι που λέγεται ζωή...  Η ζωή μας αποτελείται από στιγμές. Στιγμές σα σταγόνες που με τις μέρες και τα χρόνια μαζεύονται και σχηματίζουν τον ποταμό μας, ο οποίος απο κάπου πηγάζει, και κάπου εκβάλλει. Από την αρχή και μέχρι το τέλος του όλη αυτή η διαδρομή μας αποτελεί με το γέλιο της, το δάκρυ της, τα βιώματά της. Τα βιώματά μας. Τις στιγμές μας. Τις σταγόνες μας...

Και τα τρία μι μας : Τη Ματαιότητά μας, τη Ματαιοδοξία μας, τη Μοναξιά μας... Οι ''ανθρωπόμορφες αγκαλιές'' κλείνουν μέσα τους και τη Ματαιότητα και τη Ματαιοδοξία και τη Μοναξιά.. τα τρία μι που μας συμπυκνώνουν την καρδιά την ίδια ακριβώς στιγμή που μας πολλαπλασιάζουν τους εαυτούς...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ   
ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΓΩ   
ΠΡΩΗΝ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ  
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ   
Η ΓΥΑΛΙΝΗ ΦΙΓΟΥΡΑ   
ΒΑΠΤΙΣΗ  
ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΑ ΔΥΟ ΣΤΟΜΑΤΑ  
ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ  
ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ…    
ΝΕΡΑΪΔΟΣΚΟΝΗ   
ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ   
ΣΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙ   
ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ  
ΠΟΙΗΤΗΣ   
ΚΟΜΜΑΤΙ-ΚΟΜΜΑΤΙ   
ΚΑΝΕΙΣ   
ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ   
Ο ΡΑΚΕΝΔΥΤΟΣ   
ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ   
ΜΑΝΙΑ   
ΟΝΕΙΡΟΥ ΓΛΑΡΟΣ   
Η ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ  
Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ  
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (ΜΟΥ) 
ΒΡΑΔΥΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ   
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ  
ΠΑΝΤΟΥ   
ΟΝΕΙΡΑ ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΜΩΒ   
ΛΥΚΟΦΙΛΙΑ  
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ 
ΤΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ   
ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ  
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΘΕΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ: ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ  
ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ  
Ο ΚΛΟΟΥΝ   
ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ   
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ Ν.Θ.   
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ   
ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ   
ΓΕΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ   
ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ   
ΟΝΕΙΡΟ   
ΚΕΝΟ   
ΑΦΡΟΣ   
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ   
ΜΟΝΑΞΙΑ   
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ   
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ   
ΛΑΚΚΟΥΒΕΣ   
ΑΠΟΤΥΧΙΑ   
ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΕΣ   
ΠΕΤΑ ΓΛΑΡΕ!  
ΛΑΘΟΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ  
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ   

ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ
(απόσπασμα)

Έρχονται νύχτες που απεγνωσμένα αναζητάνε
ξημέρωμα.
Που ζητάς μια αγκαλιά.
Ζεστή. Ανθρώπινη.
Και είναι τόσο δύσκολο…
Να κουλουριαστείς μέσα της.
Να βραχείς με κάθε σταγόνα λυγμού σου.
Να γίνει το κουκούλι σου.
Να σκεπάσει τη μοναξιά σου.
Να σου χαϊδέψει τα μαλλιά.
Να γίνει η Κιβωτός σου
και να σε σώσει από σένα τον ίδιο.
Να σε προστατέψει.
Να προστατευτείς.
Αυτό μόνο.
Μια αγκαλιά ζεστή, ανθρώπινη…
Τίποτα άλλο.
Και δεν υπάρχει.
Μα είναι τόσο εύκολο συνάμα να βρεις μια άλλη!
Άλλη αγκαλιά!
Όχι ζεστή αλλά καυτή.
Όχι ανθρώπινη αλλά ανθρωπόμορφη.
Όχι για να κουλουριαστείς μέσα της
αλλά για να ξεδιπλωθείς.
Όχι για να βραχείς με κάθε σταγόνα λυγμού σου
αλλά για να μουλιάσεις μέσα σε ιδρώτα και σπέρμα.
Όχι για να γίνει το κουκούλι σου
και να σκεπάσει τη μοναξιά σου
μα να σου δώσει μια δόση αναλγητικό, παυσίπονο
να μην τη σκέφτεσαι...

Δεν ξέρω τι σημασία έχει ότι γεννήθηκα στην Αθήνα κι έχω σπουδές νηπιαγωγούς και μηχανογραφημένης λογιστικής. Τι νόημα θα είχε αυτό για κάποιον να το μάθει; Με την καρδιά αισθανόμαστε, όχι με τα βιογραφικά, έτσι δεν είναι;  Άρχισα να γραφώ από τη Β΄ δημοτικού. Ασχολούμαι με το θέατρο, γραφώ τραγούδια, ποιήματα, παραμύθια κ.ά.

Μεγάλη μου τιμή, από τη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά», μια τιμητική διάκριση για το ποίημα «Αγάπης ελευθερία». Επίσης, έχουν μελοποιηθεί δυο τραγούδια μου για το «Χαμόγελο του Παιδιού». Μεγάλη μου αδυναμία οι άνθρωποι που αγαπώ και με αγαπούνε.