Από πού ήρθαμε και πού πάμε; Τι προοπτικές ζωής και επιβίωσης μας δίνουν η πρόοδος των επι­στημών και η εξέλιξη της «υψηλής» σημερινής μας τεχνολογίας;

Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα απαντά ο μεγάλος μας πρόγονος Έηντυ Άνταμς Χάντον από τα βάθη των αιώνων, την αρχή της Ιστορίας τού ανθρώπινου γένους πάνω στη Γη.
Αγωνιστής κι επαναστάτης, ρομαντικός και ταυτό­χρονα ένας σοβαρός επιστήμονας της τάξεως Α4, ανώ­τε­ρο στέλεχος στην αυστηρή ιεραρχία τού Χάλεξ, του μη­τρι­αρ­χικού πλανήτη της Διαστημικής Ομοσπονδίας, είναι ένας από όλους εμάς.

Εξόριστος από εκεί με άλλους 12 συντρόφους, ο Έην­τυ Χάντον, εκτίοντας την ποινή να γίνουν οι πρώτοι κάτοικοι της Γης, μας προτρέπει να διαβάσουμε την Ιστο­ρία τού ανθρώπινου γένους από την αρχή και να χρησι­μο­ποιήσουμε τις «Επιστήμες» που μας άφησε καταγε­γραμ­μένες σε πηνία για να θεραπεύσουμε όλες τις εγγε­νείς δυσκολίες και τις πληγές μας (πολέμους, πείνα, αρ­ρώ­στιες, πολεμικούς και οικονομικούς ανταγωνισμούς), για να γίνουμε άξιοι και να ενωθούμε με «Εκείνους» τους κατοίκους-πολίτες τού Χάλεξ ως άξιοι κι ισότιμοι, ως πραγματικοί απόγονοί τους…

"Είναι αλήθεια αυτό που λένε, πως πολλές φορές η πραγματι-
κότητα ξεπερνάει τη φαντασία, όπως και το ότι καμιά φορά
η ιστορία είναι σκάλες ανώτερη από την πιο φανταστική πε-
ριπέτεια. Μπορώ να σας το βεβαιώσω.
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν είναι προϊόν αχαλίνω-
της φαντασίας, ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια μου, κι αυτό
έγινε χάρη στα σημερινά μέσα τεχνολογίας και στον βαθ-
μό που η ανθρώπινη δεξιότητα έχει εξελιχθεί στις μέρες μας.
Σήμερα αυτή την τεχνολογία συνηθίζουμε να την ονομάζου-
με εντός εισαγωγικών «υψηλή», όμως φαίνεται πως δεν πρέ-
πει να υπερηφανευόμαστε και τόσο πολύ για τα σύγχρονα
επιτεύγματά μας. Υπήρξε αποδεδειγμένα μια επιστήμη και
μια τεχνολογία πολύ πιο υψηλή από τη σημερινή, πριν από
πολλές χιλιάδες χρόνια και αυτό μπορώ να σας το βεβαιώσω
επίσης, αλλά και να αποδείξω, ότι εμείς σήμερα, τώρα μόλις,
μπορέσαμε να προσεγγίσουμε το επίπεδο εκείνων για τους
οποίους θα σας μιλήσω, απλώς δηλαδή έχουμε φτάσει σ’ ένα
σημείο απ’ όπου μπορούμε να δούμε την κατάσταση που μας
άφησαν οι προηγμένοι μας πρόγονοι…
Μη νομίζετε πως παραληρώ ή πως κάνω απίθανες υπο-
θέσεις. Απλώς βρίσκομαι κάτω από την επήρεια εικόνων,
γεγονότων και αποδείξεων τόσο συναρπαστικών, που πέρα
από τους μύθους και τη φαντασία, μπορούν να φωτίσουν
και να σώσουν τον άνθρωπο από το σημερινό αδιέξοδο, και
να δώσουν εξηγήσεις και ερμηνείες για όλη την ανθρώπινη
ιστορία πάνω στη γη."

     Ο Μιχάλης Π. Δελησάββας γεννήθηκε στη Ν. Μάκρη Αττικής. Έβγαλε το Γυμνάσιο Μαραθώνα και φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι γιατρός (παιδίατρος) διδάκτωρ της Ιατρικής του Παν/μίου Αθηνών.

   Έχει εκδώσει τις Ποιητικές Συλλογές: «Βήματα και Ανάσες», εκδ. Διογένης 1983, «Κατόψεις», εκδ. Διογένης 1985, «Εσωτερική Μετανάστευση», εκδ. Διογένης 1989. Διηγήματα: «Άνθρωποι δικοί μας», εκδ. Διογένης 1984, «Σε άλλους Παράλληλους», εκδ. Διογένης 1986 και «Η Αντιγόνη του Μαραθώνα», εκδ. Διογένης 1991. Επίσης τα «Τρία Παραμύθια», εκδ. Διογένης 1987 και τα «Λαογραφικά Μάκρης και Λιβισίου Λυκίας Μ. Ασίας», 1988, κ.ά.

   Από το 1987 είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών.

Ο Νικίας Λειβαδάς έδειξε την μεγάλη του αγάπη για την ζωγραφική από τα μαθητικά του χρόνια. Στο Παγκύπριο Γυμνάσιο όπου φοίτησε είχε σαν καθηγητή τέχνης τον Α. Διαμαντή τον διακεκριμένο ζωγράφο της Κύπρου που βλέποντας το ενδιαφέρον και την κλίση προς την ζωγραφική του μαθητή του προθυμοποιήθηκε να τον διδάξει σε ιδιαίτερα μαθήματα.

Κατά την διάρκεια των σπουδών του στην Αγγλία ο Ν.Λ. παρακολουθούσε συστηματικά εκθέσεις στις πινακοθήκες και έγινε τακτικός επισκέπτης της Τειτ Γκάλερυ. Αργότερα και κατά τη διάρκεια της έντονης επαγγελματικής του δραστηριότητας συνεχίζει να ασκείται στο σχέδιο και το χρώμα, και να παρακολουθεί εκθέσεις. Στις χώρες που επισκέπτεται κυρίαρχο ενδιαφέρον του είναι οι επισκέψεις σε μουσεία και πινακοθήκες για να ενημερώνεται για τις νέες τάσεις της ζωγραφικής. Διαβάζει βιβλία τέχνης, μελετά πίνακες, ασκείται αντιγράφοντας μεγάλους ζωγράφους κάθε εποχής και σ’ αυτά αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο του.

Δεν έχει φοιτήσει συστηματικά σε σχολή τέχνης έχει όμως δεχτεί κατά καιρούς μαθήματα από ζωγράφους, κι έκανε επίμονες ασκήσεις σχεδιάζοντας πρόσωπα ανθρώπινα σώματα νεκρές φύσεις και την φύση γύρω του.

Από το 1990 αφιερώνει όλες του τις ελεύθερες ώρες ζωγραφίζοντας αλλά και συγγράφοντας.

Το 1993 παρουσίασε στο «Σπίτι της Κύπρου» στην Αθήνα την πρώτη ατομική του έκθεση, την ενότητα «Πίσω από το ορατό» που ήταν εμπνευσμένη από εικόνες μικροσκοπικές αόρατες με γυμνό οφθαλμό.

Δυο χρόνια αργότερα παρουσίασε στην Αθήνα την ενότητα «Βυζαντινή αγιογραφία μια πρόταση», πάλι στο «Σπίτι της Κύπρου».

Ακολούθησε μια τρίτη έκθεση στην Σπάρτη στο Λύκειο Ελληνίδων με τον ίδιο τίτλο αλλά με περισσότερα έργα. Το 1998 εκθέτει στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» στην Λευκωσία την ενότητα «Υπέρβαση». Το 2003 παρουσιάζει στην Αθήνα σε ατομική έκθεση με τίτλο «Το τοπίο» έργα που ζωγράφισε τα δέκα τελευταία χρόνια.

Έλαβε μέρος και σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις.» Έχει ζωγραφίσει κυρίως με ακρυλικά σε μουσαμά και σε ειδικά επεξεργασμένο χαρτί. Πρόσφατα ασχολήθηκε με ζωγραφική στον υπολογιστή. Τα έργα αυτά τα θεωρεί και τα ονομάζει «σχέδια».