ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ένα από τα σοβαρότερα θέµατα της κλασικής, τουλάχιστον, Αστρολογίας είναι το θέµα των όψεων, των «γωνιών», των αποστάσεων δηλ. δύο πλανητών ή σηµείων µεταξύ τους και η αξιοποίηση της δυναµικής που παράγει αυτή η απόσταση.
Όλα σχεδόν τα βιβλία της κλασικής Αστρολογίας ασχολούνται µε το θέµα των όψεων, προκαλώντας στον αρχάριο περισσότερη σύγχυση απ’ όση είχε αρχικά και µερικές φορές τον αποθαρρύνουν τόσο, ώστε εγκαταλείπει ακόµα και την ενασχόληση µε την Αστρολογία.
Πολλές, µάλιστα, σχολές Αστρολογίας, ζητούν από τους µαθητές να αποµνηµονεύουν την ερµηνεία κάθε όψης χωριστά, µε αποτέλεσµα ο µαθητής να «παραµένει εν πλήρει συγχύσει αθώος», για να θυµηθούµε και τον στίχο του νεωτεριστή ποιητή Μιχάλη Κατσαρού.
Τα περισσότερα βιβλία Αστρολογίας έχουν τόσες αντιφάσεις στην ερµηνεία των όψεων, ώστε διαιωνίζουν τον µύθο της µη επιστηµονικότητας της Αστρολογίας και τον χαρακτηρισµό της ως «ψευδο-επιστήµη» από κάποιους, οι οποίοι βέβαια δεν έχουν κάνει ποτέ τον κόπο να ασχοληθούν µε την Αστρολογία πριν τη ρίξουν στο «πυρ το εξώτερον».
Γι’ αυτόν τον λόγο, επειδή έχουµε αφιερωθεί στην υπηρεσία της Επιστηµονικής Αστρολογίας, χωρίς βέβαια να διακατεχόµεθα από δονκιχωτικό πνεύµα και άλλες υστερίες, µετά από µακρά έρευνα σχετικά µε τις όψεις, χωρίς κοµπασµούς και µε πολλή δόση µετριοπάθειας, προτείνουµε ένα σύστηµα ερµηνείας τους, που, για τον µαθητή της Αστρολογίας, κρίνουµε πως είναι το πιο λειτουργικό και εργονοµικό.
Φυσικά σκοπεύουµε να το βελτιώσουµε, να το αναπτύξουµε να το διορθώσουµε, αν χρειασθεί, αλλά το παρουσιάζουµε γιατί πιστεύουµε πως προσφέρουµε υπηρεσία στο αστρολογικό κοινό, που διψά για «Αστρολογία χωρίς νεφέλωµα», για µια Αστρολογία σαφή, ακριβή, µε µεστό και χωρίς «αερολογία» λόγο.
Ξεκινώντας, θέλουµε να θυµίσουµε πως «όψη» είναι η γωνιακή απόσταση µεταξύ δύο πλανητών.
Οι όψεις που χρησιµοποιεί η Αστρολογία προκύπτουν από τη διαίρεση του κύκλου των 360° µε αριθµούς, οπότε έχουµε π.χ. τη διάµετρο ή αντίθεση που είναι η γωνιακή απόσταση 180° και προκύπτει από τη διαίρεση του κύκλου δια του 2 (360 : 2 = 180).
Μάλιστα, επειδή το δεύτερο ζώδιο του ζωδιακού είναι ο Ταύρος, η αντίθεση, ως όψη, συνδέεται µε αυτό το ζώδιο.
Ας δούµε λοιπόν τις όψεις µε βάση αυτή τη διαίρεση του κύκλου:
360 : 1 = 360 = Σύνοδος φύσεως Κριού
360 : 2 = 180 = Αντίθεση φύσεως Ταύρου
360 : 3 = 120 = Τρίγωνο φύσεως Διδύµων
360 : 4 = 90 = Τετράγωνο φύσεως Καρκίνου
360 : 5 = 72 = Πεντάγωνο φύσεως Λέοντα
360 : 6 = 60 = Εξάγωνο φύσεως Παρθένου
360 : 7 = 51,25 = Επτάγωνο φύσεως Ζυγού
360 : 8 = 45 = Ηµιτετράγωνο φύσεως Σκορπιού
360 : 9 = 40 = Εννιάγωνο φύσεως Τοξότη
360 : 10 = 36 = Δεκάγωνο φύσεως Αιγόκερω
360 : 11 = 32,5 = Ενδεκάγωνο φύσεως Υδροχόου
360 : 12 = 30 = Ηµιεξάγωνο φύσεως Ιχθύων
Υπάρχει επίσης το Ενάµιση Τετράγωνο (135°) που είναι άθροισµα ενός τετραγώνου και ενός ηµιτετραγώνου, η Χιαστή (150°), η Παραλληλία και η Αντιπαραλληλία, όπως επίσης και κάποιες πολλαπλάσιες ή υποδιαιρέσεις αυτών των όψεων.
Στο δικό µας σύστηµα για τις όψεις εργαζόµεθα ως εξής:
I. Κατηγοριοποιούµε τις όψεις, τις «οµαδοποιούµε» και έχουµε τις λέξεις-κλειδιά για κάθε οµάδα.
II. Εφαρµόζουµε τις λέξεις-κλειδιά στη φύση των πλανητών που θέλουµε να ερµηνεύσουµε, λαµβάνοντας υπόψη τη φύση του άξονα, τον οποίο συγκροτούν αυτοί οι δύο πλανήτες που τον αναφέρουµε πριν αναλύσουµε τις όψεις:
Γενικά: ΑΞΟΝΑΣ: το περιεχόµενο
ΔΟΜΗ: Η ΟΨΗ
(γι’ αυτό Δοµοαξονική ερµηνεία).
Ας δούµε πρώτα τις οµάδες:
1. ΟΨΕΙΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΑΞΟΝΑ (Υ.Α.Δ.Α.). Τέτοιες είναι η Σύνοδος, η Παραλληλία και η Αντιπαραλληλία ΜΟΝΟ. Σε αυτές τις όψεις οι πλανήτες βγάζουν όλη τη δυναµική του άξονα, τον οποίο συγκροτούν.
2. Όψεις QUATRILE, από το λατινικό QUATTRΟV (quatrο στα Ιταλικά), που δηλώνουν ΕΝΤΑΣΗ, ΔΥΣΚΟΛΙΑ και ενεργοποιούν κυρίως τις δύσκολες πλευρές του άξονα που συγκροτούν οι δύο πλανήτες. Σε αυτές τις όψεις ανήκουν: το Τετράγωνο, η Αντίθεση, το Ηµιτετράγωνο, το Ενάµιση Τετράγωνο και η 22,5, όψη, που ο Witte εκτιµούσε ιδιαίτερα, και τα παράγωγά της: 67, 5, 112, 5, 157,5 (ανοχή 45΄ µόνο!).
3. Όψεις SEXTILE, από το λατινικό SEX (εξ) και που είναι: το Τρίγωνο, το Εξάγωνο, το Ηµιεξάγωνο και λέξεις-κλειδιά: ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΕΥΚΟΛΙΑ, ΤΥΧΗ, ΕΠΙΤΥΧΙΑ και, γενικά, η θετική ενεργοποίηση του άξονα, τον οποίο συγκροτούν οι πλανήτες.
4. Όψεις QUINTILE, από το λατινικό QUINQUE (πέντε), στις οποίες ανήκουν το Πεντάγωνο (72°) και το διπλό Πεντάγωνο (144°) και δηλώνουν ΤΑΛΕΝΤΟ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ (εξατοµίκευση, σύµφωνα µε τη γιουγκιανή ψυχανάλυση, είναι η διαδικασία ενεργοποίησης κρυµµένων δυνατοτήτων και η ενσωµάτωσή τους στην προσωπικότητα).
5. Όψεις SEPTILE, από το λατινικό SEPTEM (επτά), στις οποίες ανήκουν το Επτάγωνο (51°, 25), το διπλό Επτάγωνο (102°, 50) και το τριπλό Επτάγωνο (154°) και δηλώνουν ΕΝΤΑΞΗ και έχουν µεγάλη αξία στην ερωτική συναστρία για να φανεί καλά πόσο τα δύο άτοµα εντάσσονται το ένα µέσα στο άλλο.
6. Όψεις NΟVILE, από το λατινικό NΟVEM (εννέα), στις οποίες ανήκουν το Εννιάγωνο (40°), το διπλό Εννιάγωνο (80°) και το τριπλό Εννεάγωνο (160°) και δηλώνουν ΑΥΞΗΣΗ, ΘΡΕΨΗ, ΕΠΕΚΤΑΣΗ, ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ και ΓΕΝΝΗΣΗ και, ας µην ξεχνάµε, είναι φύσεως Δία και Τοξότη.
7. Όψεις DECILE, από το λατινικό DECEM (δέκα), στις οποίες ανήκουν το 36°, το 18° (το µισό του 36°), όχι το 72° (είναι το πεντάγωνο), και η «παράξενη» όψη 108°, που είναι το τριπλό Δεκάγωνο, όψη περίεργη, που προκύπτει από τη διαίρεση του κύκλου µε το 3,33, όψη σχεδόν «µαγική»... που φέρουν Κρόνια και Αιγοκερίσια χαρακτηριστικά, δηλαδή δηλώνουν, ΔΟΜΗ, ΣΥΣΤΗΜΑ, ΙΕΡΑΡΧΙΑ και ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ.
8. Όψεις UNDICI, το Ενδεκάγωνο, φύσεως Υδροχόου και Ουρανού, όψεις που δηλώνουν ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΥΦΥΙΑ και ΕΦΕΥΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, όψεις του τεχνολόγου, του αστρολόγου του τρελού εφευρέτη και του επιστήµονα, στις οποίες ανήκουν το 32,5° και η 65°.
Φυσικά, στα Πεντάγωνα, τα Επτάγωνα, τα Δεκάγωνα, τα Εννεάγωνα και τα Ενδεκάγωνα, η ανοχή καλό είναι να µην ξεπερνά το όριο της 1,5 µοίρας.
9. Η ΧΙΑΣΤΙ (150°) όψη που δεν εντάσσεται σε καµιά οµάδα και δηλώνει ΘΑΝΑΤΟ, ΧΩΡΙΣΜΟ, ΔΙΛΗΜΜΑ, ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ.
Έχοντας λοιπόν αυτές τις 9 κατηγορίες όψεων, αν κατέχουµε τη φύση των πλανητών που συνδέονται µε όψη µεταξύ τους, µπορούµε γρήγορα, εύκολα και, πιστέψτε µε, χωρίς ρίσκο, να ερµηνεύσουµε την όψη χωρίς αναγωγή σε διάφορα συγγράµµατα, σε «ιερά βιβλία» που, όπως είπαµε, πιο πολύ προκαλούν σύγχυση παρά δίνουν γνώση.