Μια στάλα λόγος από τα γεγονότα του '74, στον τόπο που «ο ήλιος ψήνει το ψωμί» και ως το μακρινό Χαλέπι την ώρα της κατάληψης…

Μια στάλα λόγος από τον παραλογισμό του πολέμου στο πουθενά και για το τίποτα, μέχρι την εκτροφή ανθρώπων στο Farm Factory του Μεγάλου Αδελφού και στον «κόσμο των φερμουάρ»… από την καθημερινότητα του μετρό μέχρι τη μηχανή του χρόνου.

Μια στάλα λόγος από το βίωμα του παρελθόντος στην ενατένιση του μέλλοντος κόσμου.

Μια στάλα λόγος δοσμένος άλλοτε με ρεαλισμό, άλλοτε με λυρικές πινελιές, άλλοτε στα πλαίσια του μαγικού και του φανταστικού ρεαλισμού, για να φανούν μέσα από τη μικρότητα του τόπου οι μεγάλες αξίες και τα νοήματα της ζωής.

Μια στάλα λόγο σταλάζει η πένα της Γεωργίας Γιαννιού στην ψυχή του αναγνώστη, για να γίνει ο λόγος ζωή και η ζωή λόγος.

’74

Αμύγδαλα στον κήπο

Για λόγους τυπικής νομιμότητας

Και του το ’λεγε η μάνα του…

Μπρούνο

Νέκυια

Δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει

Ο Αϊ-Βασίλης που δεν υπήρξε, πριν μάθω για την ανυπαρξία του

Μια στάλα λόγος

Η αποχώρηση του Albert Finger

Δρόμος με κυπαρίσσι και αστέρι

Νερό στο δάσος

Πριν δύσει ο ήλιος

Το αλεξικέραυνο

Το υποκοριστικό

Το χαμένο τετράδιο

Το ανοιχτό βιβλίο

Η τελετουργία

Η κολόνα

F16

Πόλεμος

Η πόλη αυτή τη νύχτα

Στο μετρό…

Η θέα

Δεν είναι όλα για πούλημα

Ο Νόμος

Ελίζα

Garuda Purana

Έγκλημα στην Ερμιόνη

Από το Vanuatu στη Dakota

Η σέχτα

Κύριος Σιντορέλα

Σχέσεις ζωής

Ερωτικό ρέκβιεμ

Σπουδή Σοπέν

Farm factory

Στη μηχανή του χρόνου

Στον κόσμο των φερμουάρ

Μετα-Μήδεια

Εγώ, ο Άλλος

Φωτεινός κύκλος

Πολυφωνία

«Ο θρυλικός ηγέτης που αποθεώθηκε από τη φυλή των Βανουάτου την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου απέτυχε να φέρει την εποχή της επαγγελίας στο νησί όπου έζησε για τριάντα χρόνια. Παρόλα αυτά, η πλειονότητα των ιθαγενών ακόμα πιστεύει ότι ο Μεσσίας τους θα ξανάρθει φέρνοντάς τους ανέκοπα αγαθά και πλούτο. Το φαινόμενο Frum προβληματίζει ακόμα κοινωνιολόγους και ανθρωπολόγους, για το αν ο ευδαιμονισμός ή η εργασιακή ηθική είναι πιο προσφιλής στην ανθρώπινη φύση...»

[Απόσπασμα από το διήγημα Από το Vanuatu στην Dakota] 

«Ποιος το περίμενε ότι αυτό το βράδυ εκείνος θα έκανε παρέα με τον χάρο μεταμορφωμένο σε γυναίκα, για να ξεχάσει! Εκείνη κινήθηκε με οικειότητα προς τα ράφια με τα CD, διάλεξε ένα και το έβαλε να παίξει. Σε δευτερόλεπτα, άρχισε να λικνίζεται στον ρυθμό της μουσικής. Οι γοφοί στην εύθραυστη λεκάνη της κουνιόνταν νωχελικά, σε κυκλική τροχιά. Έβγαλε αργά ένα-ένα τα ρούχα της και συνέχισε να χορεύει, έναν χορό θανάτου μέχρι που έπεσε εκστασιασμένη στον καναπέ. Ο Στέφανος, ανύπαρκτος σαν παρουσία, βυθίστηκε στους μηρούς της, σε μια πένθιμη ηδονή που τον παρηγορούσε και τον θεράπευε». 

[Απόσπασμα από το διήγημα Ερωτικό Ρέκβιεμ]

«Παιδί μητέρας, χωρίς πατέρα· γεννημένος από κύτταρο του ποδιού της. Μετράω τ’ αδέρφια μου, αμέτρητοι κλώνοι, γεννημένοι σ’ άλλες μήτρες. Σκοτώσαμε τις μάνες μας στα δεκατέσσερα. Κανείς δεν μας ρώτησε γιατί. Ήταν η πρώτη και μόνη επανάσταση όλων μαζί, όσων γεννηθήκαμε εδώ. Μετά η ζωή μας συνεχίστηκε όπως πριν».

[Απόσπασμα από το διήγημα Farm Factory]

«Η πράξη μου με κάνει να υπάρχω στο τώρα ως αποτέλεσμα αιτιώδους αλληλουχίας. Σκότωσα για να υπάρχω. Αν δεν το είχα κάνει, θα είχα σταθεί ενάντια στη σοφία του σύμπαντος. Ποιος είμαι εγώ για να τολμήσω κάτι τέτοιο; Η βούληση είναι η φενάκη της ανελευθερίας μας˙ και η ελευθερία είναι ο μόνος λόγος ύπαρξής μας. Το μόνο νόημα ζωής». 

[Απόσπασμα από το διήγημα Εγώ ο άλλος]