Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι “Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης,

Τρίτη 29 Μαΐου του 1453”, 520Χ230 εκ., λάδι σε μουσαμά, 1995, 

του καλλιτέχνη Γιάννη Νίκου.

Περίληψη

Η άλλοτε κραταιά βυζαντινή αυτοκρατορία περνάει τις τελευταίες τραγικές μέρες της υπερχιλιόχρονης ιστορίας της. Ο οθωμανικός συρφετός παραμονεύει έξω απ' τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Ο Μανουήλ κι η Ισιδώρα στροβιλίζονται στη δίνη των συνταρακτικών γεγονότων αυτών των ημερών και μαζί με τους υπερασπιστές κι όλο τον πληθυσμό της Πόλης οδηγούνται σ' ένα φωτεινό ολοκαύτωμα. Με την άλωσή της στις 29 Μάη του 1453 οι σάλπιγγες σημαίνουν σιωπητήριο. Η χριστιανοσύνη γονατίζει. Ένας πολιτισμός σβήνει. Κι η ιστορία του κόσμου αλλάζει...
 

Ο συγγραφέας εδώ δανείζεται την ομολογία ενός προσώπου που έπλασε στη φαντασία του, ενός απλού μαχητή, του εκατόνταρχου Μανουήλ στην ακολουθία του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου για να εξιστορήσει με ιστορική συνείδηση και μυθιστορηματική προέκταση τα συνταρακτικά γεγονότα της ζοφερής εκείνης εποποιίας και ν' αγγίξει την ψυχή ενός λαού που του έλαχε η τραγική μοίρα να οδηγηθεί στο ολοκαύτωμα σαν εξιλαστήριο θύμα για τις αμαρτίες χίλιων και παραπάνω χρόνων της βυζαντινής αυτοκρατορίας και να ψάλλει με οδύνη τον επιτάφιο θρήνο της. Γιατί, η ιστορία δεν είναι μονάχα αριθμοί και βιτρίνα. Έχει βάθος και ουσία. Οι αριθμοί δε λένε και πολλά πράγματα. Κι ούτε τη φτιάχνουν μονάχα οι πρωταγωνιστές. Πίσω απ' τους αριθμούς κι απ' τις φωτεινές ή θλιβερές εικόνες των πρωταγωνιστών υπάρχουν οι απλοί μαχητές, υπάρχει ένας ολόκληρος λαός που ζει και κινείται, πονάει ή χαίρεται, μάχεται, νικάει ή νικιέται, θριαμβολογεί ή συντρίβεται και που, συνήθως, δεν καταχωρείται στο ιστορικό λεξικό. Κι αυτός είναι, κυρίως, που δίνει χρώμα στην ουσία της ιστορίας.

     Ο Ρήγας-Γιώργος Σπ. Σκουτέλας κατάγεται απ' τα Θεοδώριανα Άρτας. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο μεταπτυχιακό τμήμα της Ανωτάτης Εμπορικής.
     

      Εργάστηκε για ένα διάστημα ως δημοσιογράφος σε ημερήσιες εφημερίδες της Αθήνας και των Ιωαννίνων και ήταν συνεκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Η Φωνή των Ορεινών». Σταδιοδρόμησε επαγγελματικά ως διευθυντικό στέλεχος στον ΟΤΕ και δίδαξε στις σχολές του επί σειρά ετών νομικά και οικονομικά μαθήματα. Για μια 8ετία (1981-1989) διετέλεσε ειδικός σύμβουλος και στη συνέχεια διευθυντής του γραφείου του Υπουργού Οικονομικών.
 

     Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε από νωρίς, απ' τα γυμνασιακά του χρόνια. Και από τότε γράφει συνέχεια (διήγημα, μυθιστόρημα, χρονογράφημα, θέατρο) με πολλές τιμητικές διακρίσεις, ενώ συνεργάζεται με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Ασχολείται και με τη ζωγραφική και έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις.
 

     Έχουν εκδοθεί: ένα οδοιπορικό, ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο, δύο συλλογές διηγημάτων, πέντε μυθιστορήματα, μια λαογραφική μελέτη για τα Θεοδώριανα Άρτας, λεύκωμα για τα πενήντα χρόνια της Αδελφότητας Θεοδωριανιτών, μια θεατρική κωμωδία και μια πραγματεία για το έργο του ποιητή - λογοτέχνη Δημοσθένη Κόκκινου.