Απόσπασμα

 

Ο Βαρκάρης
 

     Κι άλλη μια φορά κινδύνεψε, όταν περάσανε οι αντάρτες απ’ το χωριό. Μπήκανε τρεις στο σπίτι –για να πάρουνε κάτι χυλοπίτες που τους είχε ετοιμάσει η γυναίκα του– κι όταν ο ένας είδε το παλικάρι του στο κρεβάτι, Τούρκος έγινε, ήθελε να το πάρει στο βουνό.
     Αυτός, του ’πε πως το παιδί ήτανε άρρωστο, δε μπόραγε να σταθεί στα πόδια του, μα ο άλλος ούρλιαζε πως το ’κανε ξεπίτηδες, για να μην πολεμήσει. Κι έφτασε να του πει πως ήτανε προδότης! Κι αυτό δεν το άντεξε, σηκώθηκε η τρίχα του και γουρλώσανε τα μάτια και σφιχτήκανε τα δόντια κι όρμησε στο σεντούκι και τράβηξε την παλιά ξιφολόγχη, που ’χε κρατήσει θυμητικό από τη Μικρασία.
     –Εμένα θα με πεις προδότη! φώναξε πονεμένα και του ’δειξε το σπαθί. Εμένα! Που με τούτο δω πολέμησα στη Μικρασία για τούτη την πατρίδα; Εμένα! Που πάγωσα στο Κιζίλ Νταγκ και μπούχτισα το μπαρούτι στο Οδεμίσι και στο Σαλιχλί και στην Κιουτάχεια και πείνασα κι υπόφερα και βασανίστηκα; Μπας και θες να στο χώσω στην κοιλιά σου για να δεις πώς πολέμαγα τότες για τούτη τη γης, για να μπορείς τώρα συ να μου παρασταίνεις τον κόκορα;

     «...Ένα βιβλίο με κύρια χαρακτηριστικά το έντονο ενδιαφέρον αλλά και τους πολλούς προβληματισμούς που βάζει ο συγγραφέας στον αναγνώστη. Μία συγκλονιστική διήγηση...»                                                                     Νίκος Λαγκαδινός «ΕΞΟΡΜΗΣΗ»
    

     «...Οι "Κραυγές" δεν φωνασκούν. Είναι κραυγές εσωτερικές, ανθρώπινες, αληθινές, χωρίς στόμφο...»                            Φωφώ Βασιλακάκη «ΚΥΡΙΑΚAΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠIΑ»
 

     «...Εκείνο, όμως, που ξεχωρίζει στο συγγραφέα είναι το χάρισμα που έχει να επικοινωνεί άμεσα με τον αναγνώστη του...»             Μιλτιάδης Παπανάγνου «Η ΠΡΩΤΗ»
 

     «...Μία παρτίδα διηγημάτων, σφιχτά πλεγμένων, στα όρια ενός ανθρωπιστικού ρεαλισμού. Η γλώσσα περπατάει, οι μύθοι κοινοί μεν, με «ήρωες» δε! Που σημαίνει, πως αν καταφέρει κανείς να βγάλει τον εσωτερικό ήρωα μέσα από τον απλό πολίτη, έχει κάνει κιόλας ένα μεγάλο μέρος του δρόμου, στο είδος αυτό της πεζογραφίας. Μία νοσταλγία σεμνά ντυμένη, κάποιο αχνό όραμα, δίχως μεγαλοστομίες, σε χαμηλούς ευαίσθητους τόνους, χρωματίζει τα διηγήματα...»                          Δημήτρης Ιατρόπουλος «ΕΙΚΟΝΕΣ»
 

     «...Με ένα γλαφυρό γράψιμο, όπου εναλλάσσονται τα συναισθήματα χαράς, αγωνίας, ελπίδας, λύπης, ο αναγνώστης κερδίζεται από την πρώτη σελίδα και μετέχει σ' αυτά, νιώθοντας δικές του τις τόσο καθημερινές, ανθρώπινες ιστορίες που περιγράφει ο συγγραφέας...»                                                                Γιώργος Ματζουράνης «Η ΑΥΓΗ»

«...Περιγραφή ζωντανή των χαρακτήρων, των συναισθημάτων και των καταστάσεων στο χώρο και χρόνο που αναφέρονται. Ένα ελκυστικό  βιβλίο...»
                                                                                         «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ»

     «...Σύγχρονη εποχή και σύγχρονα προβλήματα...»

                                                                 Νίκος Ντόκας «ΚΥΡΙΑΚAΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠIΑ»
 

     «...Ο μύθος πλάθεται πάνω στην υφέρπουσα, αλλά πανδήμως γνωστή, καθημερινότητα και η απλότητα της αφήγησης και της θεματικής τους ανάγουν άμεσα και καίρια στις εμπειρίες μας, ανασηκώνοντας κάθε τόσο το καπάκι του καζανιού που μέσα του βράζει η οργή μας που γίνεται επικίνδυνη. Ο "Βαρκάρης" μία μεστή έκπληξη...»                                                                                 Περιοδικό «ΕΛΛΕΒΟΡΟΣ»
 

     «...Στα διηγήματα υπάρχει έντονος ο σύγχρονος προβληματισμός, ατομικός και κοινωνικός...»                                                                                      «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
 

     «...Ωραία γραφή, εσωτερικοί λογισμοί, ελκυστικά θέματα...»

                                                                              Νίκος Ζακόπουλος «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
 

     «...Μία πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή από οκτώ διηγήματα με θέματα από την καθημερινή ζωή...                                                                                           «Η ΠΡΩΤΗ»
 

    «...Ανθρώπινες ιστορίες με φόντο τα προβλήματα της εποχής μας...»
                                                                                                              «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ»   

     «..."Τα κορόιδα" ένα μικρό αριστούργημα, ίσως από τα καλύτερα της νεοελληνικής λογοτεχνίας...»                                                                                     «Έρμος Αργαίος»

Ο Άγγελος Ρηγόπουλος γεννήθηκε το 1939. Κατάγεται από το Ζυγοβίστι της Γορτυνίας. Τα παι­δικά του χρόνια τα έζησε στο Παράλιο Άστρος, το Ναύπλιο και το Άργος. Τελείωσε το γυμ­νάσιο Μελιγαλά και σπούδασε σε δύο σχο­λές του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Πήρε υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτρο­φιών για μεταπτυχιακές σπουδές, ειδικεύτηκε στη Γναθοπροσωπική Χειρουργική, έλαβε τον τίτλο του διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθη­νών, μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία και θή­τευ­σε στη Γναθοπροσωπική Χειρουργική του Πα­νε­πιστημίου Αθηνών για μία δεκαετία.

Υπήρξε τακτικό μέλος της Ελληνικής Εται­ρεί­ας Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής και της Στο­μα­το­λογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

Από τα γυμνασιακά του χρόνια άρχισε να γρά­φει και να συνεργάζεται με διάφορα περιοδι­κά κι εφημερίδες. Το 1968 δημοσίευσε το πρώ­το του μυθιστόρημα.

Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λο­γο­τεχνών.

Εκτός από τις αυτοεκδόσεις, βιβλία του εκ­δώ­σανε οι Οίκοι «Γκοβόστης», «Αφοί Ντουν­τούμη» και «Νέα Σύνορα-Λιβάνης».

Σήμερα όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Λεξίτυπον».

Διακρίσεις: 2ο βραβείο διηγήματος από την Εταιρεία Ελλήνων Ιατρών Λογοτεχνών, Τιμητικό δίπλωμα από την Αδελφότητα των Μελιγαλαίων,  Χρυσό Μετάλλιο Πνευματικής Αξίας Α΄ Τάξεως από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.

Έργα του συγγραφέα που κυκλοφορούν
απ’ τις εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ:

– Κάπως Έτσι… (μυθιστόρημα)

– Ξαφνικά τον είπανε τρελό (μυθιστόρημα)

– Κραυγές (διηγήματα)

– Ο δειλός (μυθιστόρημα)

– Η μεταξένια ευαισθησία της αξιοπρέπειας

  (μυθιστόρημα)

– Οι γυναίκες λένε πάντα ψέματα (μυθιστόρημα)

– Έρως ερήμην (μυθιστόρημα)

– Ο παράδεισος είναι απέναντι (διηγήματα)

– Ροζ ιστορίες σε πορφυρό κοιτώνα (ιστορικό)

– Η αποσύνθεση των ειδώλων (αυτοβιογραφικό)

– Οι Συστημάνθρωποι (διηγήματα)

– Η Χαμένη αθωότητα μιας πόρνης (ιστορικό - πολιτικό)