ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Στο βιβλίο αυτό γίνεται προσπάθεια να καταδειχτεί ότι οι πολιτικοί, από την αρχαία εποχή έως σήμερα, παραμένουν ίδιοι και απαράλλακτοι.

Το έργο αποτελείται από τρία μέρη:

Στο πρώτο αναφέρεται η πολιτική ιστορία της Ελλάδας με τους κυριότερους πρωταγωνιστές της από τον 6ο π.Χ. αιώνα μέχρι την επικράτηση των Μακεδόνων.

Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει τα χρόνια από το 1821 μέχρι το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο με τα κυριότερα συμβάντα εκείνης της περιόδου και, κυρίως, το ρόλο των πολιτικών σε αυτά.

Ο ρόλος των πολιτικών ελέγχεται και στο τρίτο μέρος, που περιλαμβάνει τα χρόνια από τo Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα.

Και στα τρία μέρη παρουσιάζεται η ομοιότητα των πολιτικών από την αρχαία εποχή μέχρι τη σημερινή, αφού όλοι τους εμφανίζουν τα κοινά χαρακτηριστικά της εξουσιομανίας, της ιδιοτέλειας και της ματαιοδοξίας, ενώ ανάμεσά τους διακρίνονται και οι κάποιες, ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις.

Ακόμα, στη διάρκεια της ιστορίας μας βλέπουμε το πώς επαληθεύεται το «Η ιστορία επαναλαμβάνεται»: Τραγικά πολιτικά σφάλματα, εγκλήματα, δολοφονίες, δοτοί πρωθυπουργοί, πτωχεύσεις, πόλεμοι, νοθευμένα εκλογικά αποτελέσματα, εκπατρισμοί, εκτελέσεις πολιτικών αντιπάλων…

Η εξουσία είναι ένα αφροδισιακό, γλυκό και προκλητικό
θηλυκό. Όλοι την ποθούν, γι’ αυτό και αυτή πηγαίνει με
όλους. Αφήνεται σαν πληρωμένη γυναίκα να τη χειρίζονται
όπως εκείνοι θέλουν. Μετά από τόσους αιώνες και τόσους
άντρες που την κατακτήσανε και τη χρησιμοποίησαν όπως θέ-
λανε, έχασε από μέσα της κάθε ίχνος αθωότητας. Στους κατα-
κτητές της φέρεται υπέροχα, τους κολακεύει, τους κάνει όλα τα
χατίρια, καλύπτει όλα τους τα βίτσια, όσο διεστραμμένα κι αν
είναι. Στους υπόλοιπους φέρεται χωρίς ίχνος οίκτου, καλοσύ-
νης, ανθρωπιάς, εντελώς ψυχρά και αναίσθητα όπως ακριβώς
φέρεται μία πόρνη.

Ο θεός έφτιαξε τη γη. Κι έβαλε απάνω της τα δέντρα και το
νερό, τον αέρα και τα ζώα, τον άνθρωπο και τους πολιτικούς.
Στον άνθρωπο έδωσε την αγάπη, τη συμπόνια, την κακία, την
πλεονεξία, την υποκρισία και καθένα από αυτά σε άλλους αν-
θρώπους τα έδωσε σε μικρότερο βαθμό και σε άλλους σε μεγα-
λύτερο· ανακατεμένα. Στους πολιτικούς έδωσε μόνο τα κακά.
Όλα τα κακά μαζί και απλόχερα. Και το χειρότερο είναι το ότι
τους έδωσε τη δυνατότητα και τη δεξιότητα να τα καλύπτουν
όλα κάτω από ένα καλοσυνάτο, γελαστό προσωπείο...

--------------------------------------------------------------------------------

Και ήρθε ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος.
Το παράξενο αλλά και αστείο ταυτόχρονα είναι το ότι τον
πόλεμο δεν τον προκαλούν οι στρατιωτικοί, αλλά οι πολιτικοί.
Οι στρατιωτικοί είναι απλώς τα όργανα πραγματοποίησης των
σχεδίων των πολιτικών. Οι δεύτεροι εντέλλονται και οι πρώτοι
εκτελούν. Και είναι και οι δύο ευχαριστημένοι, διότι οι πολιτικοί
εκτελούν πειθήνια τις εντολές των μεγάλων αφεντικών τους
και οι στρατιωτικοί διότι παίρνουν αστέρια και γεμίζουν το
στήθος τους με παράσημα χωρίς κανένα κόστος, μια και αυτοί
που την πληρώνουν είναι τα παιδιά του λαού αλλά και ο ίδιος ο
λαός, αφού κάθε πόλεμος μόνο καταστροφή φέρνει.

Ο Μεταξάς δεν ήταν δημοκράτης, δεν ήταν εκείνος που θα
έλεγε «Όχι» στους φασίστες, αφού ο ίδιος ήταν φασίστας. Το
«Όχι» το είπε στον Άξονα, σε αυτούς που κάνανε τον πόλεμο.
Και ήταν υποχρεωμένος να το πει, διότι ήξερε καλά ότι έπρε-
πε να υπακούσει στον βασιλιά και ο βασιλιάς στους Άγγλους.
Όποιος κι αν ήταν πρωθυπουργός, «Όχι» θα έλεγε. Η φιλοαγ-
γλική πολιτική ήταν εκ των προτέρων χαραγμένη. Γι’ αυτό και
δε διανοήθηκε καν να ρωτήσει τον βασιλιά πριν πει το «Όχι»
στον Ιταλό πρεσβευτή. Ας μην καμαρώνουμε, λοιπόν, πως «Ο
Μεταξάς είπε το μεγάλο “Όχι”»!

Από την εποχή της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια και
μέχρι και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο όλοι αυτοί που μας
κυβέρνησαν όλ’ αυτά τα χρόνια ήταν δοτοί, από τους Άγγλους
πριν και από τους Αμερικάνους από τότε που μας παραλάβανε
αυτοί μέχρι σήμερα...

Ο Άγγελος Ρηγόπουλος γεννήθηκε το 1939. Κατάγεται από το Ζυγοβίστι της Γορτυνίας. Τα παι­δικά του χρόνια τα έζησε στο Παράλιο Άστρος, το Ναύπλιο και το Άργος. Τελείωσε το γυμ­νάσιο Μελιγαλά και σπούδασε σε δύο σχο­λές του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Πήρε υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτρο­φιών για μεταπτυχιακές σπουδές, ειδικεύτηκε στη Γναθοπροσωπική Χειρουργική, έλαβε τον τίτλο του διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθη­νών, μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία και θή­τευ­σε στη Γναθοπροσωπική Χειρουργική του Πα­νε­πιστημίου Αθηνών για μία δεκαετία.

Υπήρξε τακτικό μέλος της Ελληνικής Εται­ρεί­ας Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής και της Στο­μα­το­λογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

Από τα γυμνασιακά του χρόνια άρχισε να γρά­φει και να συνεργάζεται με διάφορα περιοδι­κά κι εφημερίδες. Το 1968 δημοσίευσε το πρώ­το του μυθιστόρημα.

Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λο­γο­τεχνών.

Εκτός από τις αυτοεκδόσεις, βιβλία του εκ­δώ­σανε οι Οίκοι «Γκοβόστης», «Αφοί Ντουν­τούμη» και «Νέα Σύνορα-Λιβάνης».

Σήμερα όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Λεξίτυπον».

Διακρίσεις: 2ο βραβείο διηγήματος από την Εταιρεία Ελλήνων Ιατρών Λογοτεχνών, Τιμητικό δίπλωμα από την Αδελφότητα των Μελιγαλαίων,  Χρυσό Μετάλλιο Πνευματικής Αξίας Α΄ Τάξεως από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.

Έργα του συγγραφέα που κυκλοφορούν
απ’ τις εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ:

– Κάπως Έτσι… (μυθιστόρημα)

– Ξαφνικά τον είπανε τρελό (μυθιστόρημα)

– Κραυγές (διηγήματα)

– Ο δειλός (μυθιστόρημα)

– Η μεταξένια ευαισθησία της αξιοπρέπειας

  (μυθιστόρημα)

– Οι γυναίκες λένε πάντα ψέματα (μυθιστόρημα)

– Έρως ερήμην (μυθιστόρημα)

– Ο παράδεισος είναι απέναντι (διηγήματα)

– Ροζ ιστορίες σε πορφυρό κοιτώνα (ιστορικό)

– Η αποσύνθεση των ειδώλων (αυτοβιογραφικό)

– Οι Συστημάνθρωποι (διηγήματα)

– Η Χαμένη αθωότητα μιας πόρνης (ιστορικό - πολιτικό)