Ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου, πριν αρχίσει το διάβασμα, θα πρέπει να έχει δίπλα του ένα ποτήρι γεμάτο με χιούμορ για να μπορέσει να το αντέξει.  

Ένας απλός πολίτης, ένας άνθρωπος που βλέπουμε καθημερινά στη γειτονιά με το καλοσυνάτο του χαμόγελο και χαιρόμαστε τη ζεστή του «καλημέρα», αποφασίζει να οδηγήσει τον Θεό στο δικαστήριο. Τον κατηγορεί ότι τον καταδίκασε σε θάνατο χωρίς να τον δικάσει, χωρίς ν’ ακούσει την απολογία του και, όπως ο ίδιος πιστεύει, χωρίς να αξίζει αυτήν τη βαριά καταδίκη.

Αν ο αναγνώστης θέλει να μάθει το τι ακολουθεί, θα πρέπει πρώτα ν’ αρχίσει να πίνει από το ποτήρι που θα έχει δίπλα του. Είναι ο μόνος τρόπος για να το αντέξει. 

…Δεν βλέπεις τα μικρά παιδιά που περπατάνε ξυπόλυτα μέσα στα λασπόνερα στο καταχείμωνο, δεν τα βλέπεις που περπατάνε ξυπόλυτα στις πέτρες, δεν τα βλέπεις που τα κόκαλά τους δεν καλύπτονται από σάρκα αλλά μόνο από δέρμα, δεν τα βλέπεις που στα προσωπάκια τους είναι χαραγμένος ο πόνος και τα μάτια τους είναι ξερά από δάκρυα; Δεν τα βλέπεις που πίνουνε νερό απ’ τη γούβα που γέμισε απ’ το νερό της βροχής, δε βλέπεις που το χεράκι τους είναι αδύναμο για να διώξει ακόμα και τη μύγα που προσπαθεί να ρουφήξει και το ελάχιστο υγρό του κορμιού τους;…

…Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί ποια ομορφιά έχει η ζωή; Πιστεύω ότι οι πολλοί, τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, δεν την έχουμε νιώσει. Όμορφες στιγμές, ναι. Αλλά στιγμές. Κάποιες όμορφες ώρες; Ναι. Αλλά μόνο ώρες, ημέρες, εβδομάδες ίσως. Ζήσαμε και ευτυχισμένα χρόνια, να μην είμαι αχάριστος! Ναι, αλλά πόσα; Συνολικά δύο, τρία, πέντε; Τα πολλά δεν ήτανε ευχάριστα. Μια ζωή πάλη. Αέναη. Πολλές φορές άνιση. Εμπειρίες με κόστος…

Ο Άγγελος Ρηγόπουλος γεννήθηκε το 1939. Κατάγεται από το Ζυγοβίστι της Γορτυνίας. Τα παι­δικά του χρόνια τα έζησε στο Παράλιο Άστρος, το Ναύπλιο και το Άργος. Τελείωσε το γυμ­νάσιο Μελιγαλά και σπούδασε σε δύο σχο­λές του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Πήρε υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτρο­φιών για μεταπτυχιακές σπουδές, ειδικεύτηκε στη Γναθοπροσωπική Χειρουργική, έλαβε τον τίτλο του διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθη­νών, μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία και θή­τευ­σε στη Γναθοπροσωπική Χειρουργική του Πα­νε­πιστημίου Αθηνών για μία δεκαετία.

Υπήρξε τακτικό μέλος της Ελληνικής Εται­ρεί­ας Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής και της Στο­μα­το­λογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

Από τα γυμνασιακά του χρόνια άρχισε να γρά­φει και να συνεργάζεται με διάφορα περιοδι­κά κι εφημερίδες. Το 1968 δημοσίευσε το πρώ­το του μυθιστόρημα.

Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λο­γο­τεχνών.

Εκτός από τις αυτοεκδόσεις, βιβλία του εκ­δώ­σανε οι Οίκοι «Γκοβόστης», «Αφοί Ντουν­τούμη» και «Νέα Σύνορα-Λιβάνης».

Σήμερα όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Λεξίτυπον».

Διακρίσεις: 2ο βραβείο διηγήματος από την Εταιρεία Ελλήνων Ιατρών Λογοτεχνών, Τιμητικό δίπλωμα από την Αδελφότητα των Μελιγαλαίων,  Χρυσό Μετάλλιο Πνευματικής Αξίας Α΄ Τάξεως από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.

Έργα του συγγραφέα που κυκλοφορούν
απ’ τις εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ:

– Κάπως Έτσι… (μυθιστόρημα)

– Ξαφνικά τον είπανε τρελό (μυθιστόρημα)

– Κραυγές (διηγήματα)

– Ο δειλός (μυθιστόρημα)

– Η μεταξένια ευαισθησία της αξιοπρέπειας

  (μυθιστόρημα)

– Οι γυναίκες λένε πάντα ψέματα (μυθιστόρημα)

– Έρως ερήμην (μυθιστόρημα)

– Ο παράδεισος είναι απέναντι (διηγήματα)

– Ροζ ιστορίες σε πορφυρό κοιτώνα (ιστορικό)

– Η αποσύνθεση των ειδώλων (αυτοβιογραφικό)

– Οι Συστημάνθρωποι (διηγήματα)

– Η Χαμένη αθωότητα μιας πόρνης (ιστορικό - πολιτικό)