Με τον Παναγιώτη τα φτιάξαμε, όχι επειδή θέλαμε, αλλά
επειδή έτσι έλεγε η Χρυσούλα. Ισχυριζόταν πως ήξερε
τα πάντα κι ήταν σε θέση να ξεχωρίζει το σεξ από την αγάπη.
¶σχετα με τα λεγόμενά της πάντως, εγώ δεν ένιωθα καμιά
διαφορά, αφού η αγάπη μας ήταν δεδομένη. Με την αγάπη
δεν υπήρχε πρόβλημα, με τον έρωτα είχα κάποιο θέμα. Μπο-
ρεί ο Παναγιώτης να ήταν φίλος μου, καλός ακροατής και
στήριγμα στα δύσκολα, μα αυτά δεν έφταναν για να ερωτευ-
τώ. Νόμιζα πως και τα δικά του αισθήματα βρίσκονταν στον
ίδιο παρονομαστή κι ότι μεγαλώνοντας, απλά προσθέταμε κι
άλλα παιχνίδια στη ζωή μας. Μου φαινόταν πιο λογικό να
μου μάθει τον έρωτα αυτός παρά κάποιος ξένος.
Να μου μάθει; Που λέει ο λόγος δηλαδή! Μαζί μαθαίναμε,
ο ένας απΆ τον άλλον! Ήταν η πρώτη εμπειρία και για τους
δυο μας. Εκείνος βέβαια άφησε να εννοηθεί πως ο πατέρας
του τον πήγε κάνα-δυο φορές σε γυναίκα αλλά δεν τον πίστε-
ψα. Ο κυρ-Ανέστης δεν προλάβαινε να σηκώσει κεφάλι από
τα δικά του, με το γιο του θΆ ασχολιόταν;
ΑπΆ την άλλη, διέκρινα απειρία στον τρόπο που συμπερι-
φερόταν. Όχι πως ήξερα καλύτερα, αλλά, έτσι άβγαλτη όπως
ήμουν, δεν έπαιρνα πρωτοβουλίες. Τις άφηνα σΆ εκείνον.