Ένας ιδιοφυής χάκερ, ο Θεοφάνης, σε μια προσ­πάθειά του να εισχωρήσει στους υπολογιστές τής ΝΑΣΑ, βρίσκεται τυχαία στα αρχεία κάποιου άγνω­­στου αλλά πα­νί­σχυρου υπολογιστή. Το μυαλό του ξαφνικά πλημ­μυρίζει από άπειρες πληροφο­ρίες. Μετά από ύπνωση ο ψυχίατρος καταφέρνει να απο­σπάσει μερικές γνώσεις από το υποσυνείδητό του που ανα­φέρονταν στα γνω­στά μηνύματα –τα χαραγμένα στο χρυσό δίσκο τού Βό­γιαζερ. Μετά από πολλές έρευνες, ο Θεοφάνης και οι φίλοι του διαπιστώνουν ότι ο υπολογιστής που παραβίασε δεν ήταν αυτός του Βόγιαζερ, αλλά κάποιος άλλος.

Τότε ξεκινάει μια μυστική προσπάθεια του Θεοφάνη να επικοινωνήσει με τους ιδιοκτήτες τού άγνωστου υπο­λογιστή και πολύ γρήγορα –μέσα από μια ισχυρή τεχνη­τή νοημοσύνη– καταλήγει να συνομιλεί με έναν άγνω­στο άντρα που του παρουσιάζεται ως «φίλος».
Από εκεί και πέρα οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Με τη συμ­μετοχή τού άγνωστου «φίλου» εκτυλίσσονται σπου­δαία γεγονότα που, μέσα από απίθανες διαδρομές, οδη­γούν σε καταιγιστικές εξελίξεις.

"Αθήνα

Ο Θεοφάνης εκείνο το βράδυ που τον περίμεναν οι φίλοι
στο μπαράκι, ξεχάστηκε στο εργαστήρι βυθισμένος στον
κόσμο των υπολογιστών. Εκεί που έψαχνε στο διαδίκτυο,
ξαφνικά, κάτι πολύ παράξενο τον τάραξε και τον έκανε να
πεταχτεί σαν ελατήριο να τρέχει πάνω κάτω κρατώντας με
τα δυο του χέρια το κεφάλι και να φωνάζει ακατάληπτες λέ-
ξεις. Σε λίγο ξαναπήγε στον υπολογιστή χτύπησε δυο τρία
πλήκτρα όμως δεν πέτυχε αυτό που ζητούσε και έγινε χει-
ρότερα. Άρχισε να κλαίει να γελά να βογκάει… Κάθε τόσο
πλησίαζε στο παραθύρι, κάρφωνε το βλέμμα στον έναστρο
ουρανό, έσφιγγε τις γροθιές και ξεσπούσε σε νέα μουγκρητά
σαν φυλακισμένο θηρίο. Από τα χείλη του έβγαιναν λέξεις
ασυνάρτητες. Χτυπούσε με τις γροθιές τον υπολογιστή σαν
να περίμενε να ακούσει απ’ αυτόν την εξήγηση πώς βρέθηκε
σε αυτήν την κατάσταση που τον είχε τρελάνει.
Ήταν νύχτα. Από το παράθυρο το φεγγάρι έριχνε τις χλω-
μές ακτίνες του στο πρεβάζι, λες και ένοιωθε το δράμα του
και αποζητούσε με το ειρηνικό του άγγιγμα να τον ηρεμήσει.
Εκείνος πηγαινοερχόταν από τον υπολογιστή στο παράθυ-
ρο με πεισματικά σφιγμένα τα χείλη χωρίς να δίνει προσοχή
στη γαλήνια παρουσία του. Κοιτούσε τον ουρανό έτοιμος να
ορμίσει στο άγνωστο μυστήριό του, ενώ το μυαλό του πά-
σχιζε να αρπάξει το άπιαστο να το κάνει εικόνα, να το στρι-
μώξει στα ψηφιακά αρχεία του, να το μετατρέψει σε ορατή
εικόνα και να το αποτυπώσει στα μικροτσίπς του υπολογι-
στή. Έψαχνε στα τυφλά να εντοπίσει κάποια σήματα από τα
ηλεκτρομαγνητικά κύματα που να του έδιναν την εξήγηση
αυτό που του συνέβη. Υποψιαζόταν ότι αυτό που έψαχνε
ήταν μπροστά του, ήταν υπαρκτό κι ας μην το έβλεπε."

Ο Νικίας Λειβαδάς έδειξε την μεγάλη του αγάπη για την ζωγραφική από τα μαθητικά του χρόνια. Στο Παγκύπριο Γυμνάσιο όπου φοίτησε είχε σαν καθηγητή τέχνης τον Α. Διαμαντή τον διακεκριμένο ζωγράφο της Κύπρου που βλέποντας το ενδιαφέρον και την κλίση προς την ζωγραφική του μαθητή του προθυμοποιήθηκε να τον διδάξει σε ιδιαίτερα μαθήματα.

Κατά την διάρκεια των σπουδών του στην Αγγλία ο Ν.Λ. παρακολουθούσε συστηματικά εκθέσεις στις πινακοθήκες και έγινε τακτικός επισκέπτης της Τειτ Γκάλερυ. Αργότερα και κατά τη διάρκεια της έντονης επαγγελματικής του δραστηριότητας συνεχίζει να ασκείται στο σχέδιο και το χρώμα, και να παρακολουθεί εκθέσεις. Στις χώρες που επισκέπτεται κυρίαρχο ενδιαφέρον του είναι οι επισκέψεις σε μουσεία και πινακοθήκες για να ενημερώνεται για τις νέες τάσεις της ζωγραφικής. Διαβάζει βιβλία τέχνης, μελετά πίνακες, ασκείται αντιγράφοντας μεγάλους ζωγράφους κάθε εποχής και σ’ αυτά αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο του.

Δεν έχει φοιτήσει συστηματικά σε σχολή τέχνης έχει όμως δεχτεί κατά καιρούς μαθήματα από ζωγράφους, κι έκανε επίμονες ασκήσεις σχεδιάζοντας πρόσωπα ανθρώπινα σώματα νεκρές φύσεις και την φύση γύρω του.

Από το 1990 αφιερώνει όλες του τις ελεύθερες ώρες ζωγραφίζοντας αλλά και συγγράφοντας.

Το 1993 παρουσίασε στο «Σπίτι της Κύπρου» στην Αθήνα την πρώτη ατομική του έκθεση, την ενότητα «Πίσω από το ορατό» που ήταν εμπνευσμένη από εικόνες μικροσκοπικές αόρατες με γυμνό οφθαλμό.

Δυο χρόνια αργότερα παρουσίασε στην Αθήνα την ενότητα «Βυζαντινή αγιογραφία μια πρόταση», πάλι στο «Σπίτι της Κύπρου».

Ακολούθησε μια τρίτη έκθεση στην Σπάρτη στο Λύκειο Ελληνίδων με τον ίδιο τίτλο αλλά με περισσότερα έργα. Το 1998 εκθέτει στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» στην Λευκωσία την ενότητα «Υπέρβαση». Το 2003 παρουσιάζει στην Αθήνα σε ατομική έκθεση με τίτλο «Το τοπίο» έργα που ζωγράφισε τα δέκα τελευταία χρόνια.

Έλαβε μέρος και σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις.» Έχει ζωγραφίσει κυρίως με ακρυλικά σε μουσαμά και σε ειδικά επεξεργασμένο χαρτί. Πρόσφατα ασχολήθηκε με ζωγραφική στον υπολογιστή. Τα έργα αυτά τα θεωρεί και τα ονομάζει «σχέδια».