Ας μην ξεχνούμε τη σοφή κουβέντα του Μάϊκελ Βέντρις,
του Βρετανού επιστήμονα που κατάφερε να
αποκρυπτογραφήσει τη Γραμμική Γραφή Β΄. Μιλώντας για την
ελληνική γλώσσα, είπε τα εξής σημαντικά: «Αυτό το εργαλείο
είναι το τελειότερο πνευματικό εργαλείο που σφυρηλάτησε
ποτέ ο άνθρωπος».
---------------------------------------------------------------------------
Θα ήθελα να τελειώσω διατυπώνοντας την ευχή πως όσο
περνάει ο καιρός ο ρόλος του βιβλίου να γίνεται ολοένα και
περισσότερο κατανοητός για να βρει τελικά τη θέση που του
αξίζει στη σύγχρονη πολιτισμική ζωή του τόπου μας. Μη δι-
στάζετε να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να διαβάζουν. Δεν θα το
μετανιώσετε ποτέ. Τα παιδιά που διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία
γίνονται καλύτερα παιδιά και τελικά καλύτεροι άνθρωποι. Δεν
θα γίνουν αυτά σε 24 ώρες. Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να
αποδώσουν οι διεργασίες. Στο χέρι όλων μας βρίσκεται η υπο-
χρέωση να επιταχυνθεί ο ρυθμός.
--------------------------------------------------------------------------------
Εχθρός του για ένα διάστημα διετέλεσε και ένας άλλος, ο πεισιθάνατος
εκείνος ποιητής μας, ο Κώστας Καρυωτάκης. Σε μια εκδήλωση που είχε γίνει
το 1925, ο Μαλακάσης έδωσε μια ομιλία για τον Μωρεάς. Ο Καρυωτάκης
ήταν παρών, αλλά από παρεξήγηση νόμισε ότι ο ομιλητής πέρασε από μπροστά
του χωρίς να τον χαιρετήσει. Πληγωμένος ο υπερευαίσθητος Καρυωτάκης,
αποδίδοντας την υποτιθέμενη προσβολή στο σνομπισμό και την υπεροψία του
Μαλακάση, έγραψε τους παρακάτω στίχους:
Α! κύριε, κύριε Μαλακάση
ποιος θα βρεθεί να μας δικάσει,
μικρόν εμέ κι εσάς μεγάλο,
ίδια τον ένα και τον άλλο;
Τους τρόπους, το παράστημά σας,
το θελκτικό μειδίαμά σας,
το μονόκλ που σας βοηθάει
να βλέπετε μόνο στο πλάϊ
και μόνο αυτούς να χαιρετάτε
όσοι μοιάζουν αριστοκράται,
την περιποιημένη φάτσα,
την υπεροπτική γκριμάτσα
από τη μια μεριά να βάλει
της ζυγαριάς, κι’ από την άλλη
πλάστιγγα να βροντήσω κάτω
μισό το σκήνωμα, θανάτου
άθυρμα, συντριμμένο βάζον,
εγώ, κύμβαλον αλαλάζων.
Α! κύριε, κύριε Μαλακάση
ποιος τελευταίος θα γελάσει;
Βέβαια
κανείς δεν γέλασε τελευταίος, γιατί ύστερα από μια περίοδο θυμού η
παρεξήγηση λύθηκε και δόθηκαν εξηγήσεις. Ο Καρυωτάκης, μάλιστα, ζήτησε
και συγγνώμη. Η οργή του όμως είχε γίνει αφορμή να μας αφήσει αυτούς
τους στίχους. Ο Μαλακάσης αργότερα, μετά την αυτοκτονία του Καρυωτάκη,
τον θυμόταν πάντα με λύπη και εκτίμηση.....