Η κ. Σταυρούλα Ηλιοπούλου είναι μια ποιήτρια που γράφει χρόνια, αλλά ποτέ δεν θέλησε να εκδώσει έστω και μια συλλογή της. Κατόπιν προτροπής κάποιων φίλων και της δικής μου φυσικά, αφού είναι φίλη μου, καταφέραμε να την πείσουμε, ότι δεν πρέπει να σιωπήσει άλλο και να βγάλει την 1η ποιητική της προσπάθεια. Η ποιητική αυτή συλλογή με τίτλο «Η πορεία του ΕΓΩ» αποτελείται από 53 ποιήματα βιωματικά, μελαγχολικά με φιλοσοφικές έννοιες. Εναγώνιοι οι στίχοι, για την καθημερινή ανθρώπινη πάλη, τον ανθρώπινο πόνο, που τον βλέπει σαν μια περιπέτεια χωρίς τέλος, ακόμη και στον πιο απλό άνθρωπο. Τα ποιήματα της κ. Ηλιοπούλου κάθε άλλο παρά εκπέμπουν σε γενικές γραμμές αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον. Διαθέτει όμως την απαραίτητη αξιοπρέπεια, ταπεινότητα κι ευαισθησία, γιΆ αυτό και συγκινεί και προβληματίζει.
Η ποιήτρια κινείται στα δικά της πιστεύω και τα δικά της πρέπει, χωρίς να ενδιαφέρεται για συγχαρητήρια και μπράβο. Νομίζω, ότι λίγο δύσκολα θα γίνει κατανοητή απΆ όλους, αφού οι κεραίες της συλλαμβάνουν τα πράγματα και τα γεγονότα, κάπως πρωτότυπα, κάπως αλληγορικά. Επίσης υπάρχουν στίχοι μέσα στη συλλογή κοινωνικοί, ερωτικοί, ευαίσθητοι, κοινωνικοί και συγκινητικοί. Πάντα αναζητά την κατάλληλη λέξη, σαν έμπειρη ποιήτρια για να χτίσει κάθε πόνημά της. Παραθέτω κάποιους στίχους: «Του εξιδανικευμένου η σύνθλιψη σΆ εξάχνωσης ψιθύρισμα στοχεύει, ράγμα της ψυχής...» (εξάχνωση = μετάβαση σώματος από τη στερεή στην αέρια κατάσταση). «Εξοβελισμός το δάκρυ της μετάνοιας, ρηχός αχός και η διάσταση σΆ αφανισμό σαρκάζει...» (εξοβελίζω = βγάζω κάτι από τη μέση).
Στα περισσότερα ποιήματα, η κ. Ηλιοπούλου χρησιμοποιεί λεξιλόγιο δύσκολο και κάποιες φορές δυσνόητο. Αυτό σημαίνει, ότι γνωρίζει πολύ καλά την ελληνική γλώσσα. Όπως και να Άχει, αυτή η ποιητική συλλογή θα θέσει ένα μικρό πετραδάκι στην ελληνική ποίηση.
Της εύχομαι αυτό το βιβλίο της, να είναι καλοτάξιδο και θα περιμένουμε με ενδιαφέρον και το επόμενο.
Τα λόγια σίγουρα ο αέρας τα διασκορπίζει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Τι πιο ασφαλές από νωρίς να αποτυπώνεις στο χαρτί το κάθε συναίσθημα; Είναι σα να ζωγραφίζεις την ίδια τη ζωή…
Από μαθήτρια ακόμη γέμιζε τα συρτάρια με διάφορες σκέψεις, εντυπώσεις, απορίες. Με ευλάβεια συγκέντρωνε κάθε παράξενη εικόνα, που σιγά σιγά συμπλήρωνε το παζλ της ύπαρξής της.
Με μολύβια, χαρτιάκαι χρώματα πειραματιζόταν σε μιλητικές εικόνες και μυστικούς διαλογισμούς.
Γιαγιά σήμερα, ψάχνει ακόμα αυτό που κρατά το νου ζωντανό, χωρίς να πεισθεί πως η «πραγματικότητα δεν τρομάζει».
Μέλος της λογοτεχνικής εταιρείας Π.Ε.Λ., ακούει, διαλογίζεται, ανησυχεί γράφοντας στίχους του παράπονου και με το πινέλο των χρωμάτων ζωγραφίζει την «ελπίδα».
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€