Όλου του κόσμου η ομορφιά, βρίσκεται στην ασχήμια. Όπου ατέλεια, εκεί το ιερό.
Εκεί το Θείο. Αυτή η συλλογή υμνεί μεταξύ άλλων τη γοητεία του ατελούς. Η Άντρη
Ιωάννου υποδεικνύει τις ατέλειες του κόσμου, άλλοτε αγκαλιάζοντας την ομορφιά που κρύβεται πίσω απ'τα ψεγάδια και άλλοτε παρατηρώντας κομμάτια σάπιας
τελειότητας στην οποία αρνείται να συμμετέχει. Ένα ταξίδι εσωτερικό με πολλές
εξωτερικές αφορμήσεις. Μικρές ιστορίες, που καλύπτουν όμως ένα ευρύ φάσμα
προβληματισμών, είτε αυτοί αφορούν το προσωπικό κομμάτι, είτε την κατάσταση της ευρύτερης κοινωνίας. Συνοδοιπόρους κάποιων ποιημάτων, αποτελούν εξίσου ατελή, εμβόλιμα προσχέδια, τα οποία με τη σειρά τους συντελούν στην ύφανση του κόσμου μέσα από τα μάτια της Άντρης Ιωάννου και την εκτέλεση της σκιτσογράφου Ιφιγένειας Σωτηρίου.

Όπως λέει χαρακτηριστικά η ίδια η ποιήτρια: δεν είναι ούτε τα πολλά, μήτε το που
είσαι. Μόνο είναι το τι έχεις μέσα σου. Αυτό αρκεί για να δώσει αξία στη διαδρομή.

– Είσαι καλά;
– Ξέρεις, τελευταία δεν…
– Βιάζομαι.
Μια άλλη φορά.
– Είσαι καλά;
– Νοιώθω λίγο…
– Με περιμένουν.
Τα λέμε.
– Είσαι καλά;
– Νομίζω πως…
–Πρέπει να πάω.
Θα σου τηλεφωνήσω.
…
…
…
– Είσαι καλά;
– Ναι!
Είμαι καλά…

9/9/19