Τρία πράγματα στό πλοῖο σακατεύουνε τό ναυτικό: Ἡ κακοθαλασσιά, ἡ ἀπιστία καί ἡ μαλαφράντζα. 

Ἡ κακοθαλασσιά παλεύεται. Ἡ θάλασσα εἶναι τό ἐπάγγελμά του, ἡ ἐρωμένη του.

Ἡ ἀπιστία, ἄχ, ἡ ἄτιμη ἀπιστία. Σαράκι μέ δηλητήριο κόμπρας εἶναι, πού ροκανίζει τά σωθικά τοῦ ναυτικοῦ καί τόν παλαβώνει! Σέ κάθε ὀργυιά τῆς θάλασσας, τοῦ 'ρχεται νά φουντάρει ἀπ' τήν πρύμνη, νά τόν πάρει ἡ προπέλλα, νά τόν ξεσχίσει, νά ἡσυχάσει!

Ὅμως, σέ ἀνύποπτο χρόνο, ἕνα ἄλλο σαράκι μέ δηλητήριο μαύρης ἀράχνης, ἐμφανίζεται αἴφνης καί φωλιάζει πεισματικά μέσα του. Ἡ ἐκδίκηση! 

Ἡ ἐκδίκηση, ποῦ μέ χίλιους τρόπους προσπαθεῖ νυχθημερόν ν' ἀπο­διώξει ἀπό μπροστά του, ἀλλά ἡ ἐμφάνιση τῆς μαλαφράντζας στό τρίτο στάδιο, ἐξαφανίζει κάθε ἴχνος ἠθικῆς ἀντιστάσεως καί πα­γιώνει μέσα του τήν ἐκδίκηση. Τήν κρύα ἐκδίκηση πού ὑλο­ποιεῖ σέ προσδιορισμένο χρόνο μέ ἀποτρόπαιο πρωτοφανῆ τρό­πο καί πού μετά ὁ ἴδιος παλαβώνει περισσότερο. Κι ἀλλοίμονο! Ἡ ἐκδί­κηση ἡ κακούργα, ἡ κρύα ἐκδίκηση, χλιαίνει σιγά-σιγά, γίνε­ται ζεστή, μετά διακεκαυμένη καί ὡς θεϊκή ἐρινύα στρέφεται μέ περισσή ἀπανθρωπιά στόν θύτη καί θῦμα ἑαυτόν του.

«Βεβαίως, βεβαίως, Γιώργη. Γιά προχώρα, γιά προχώρα!»

«Μετά θά κάνει ἐπιλογή. Ὄχι, ὅπως τώρα, μέ τόν κάθε βρωμιάρη νά κοιμᾶται μαζί του ἐπειδή τόν ἔχει οἰκονομικά ἀνάγκη. Θά κάνει τίς ἐπιλογές της, γυναίκα εἶναι κι αὐτή! Πολλές –εἶμαι σίγουρος– θά πάψουν νά ἐκπορνεύονται ἐφ’ ὅσον ἔχουν μιά ἀξιοπρεπή δουλειά (μοῦ ἔλεγαν οἱ παληοί ναυτικοί ὅτι ἡ Γερμανίδα μετά τόν πόλεμο, κοιμόταν μέ τούς ναυτικούς γιά μιά κονσέρβα!). Μετά πού ἀνορθώθηκε οἰκονομικά ἡ Γερμανία, ἄντε νά πλησιάσεις Γερμανίδα! Τό αὐτό συνέβη καί στήν Ἰαπωνία, ἤ μήπως καί σέ μᾶς στήν κατοχή δέν συνέβη!… Ὁ πόλεμος –ἐκτός ἀπό τά θύματα– δημιουργεῖ καί ἀπώλεια τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καί ἀντιστάσεων, ὅπως καί ἡ φτώχεια. Τά δύο κακά πού καταρρακώνουν τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια πού –τά κοράκια ὅπου γῆς– τά ἐκμεταλλεύονται μέ μεγάλη αἰσχρότητα.

Εἶναι ἔγκλημα νά ἐκπορνεύεται μιά κοπέλλα γιά νά φάει, νά ἐπιβιώσει. Ἡ χειρίστη μορφή κατάπτωσης τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καί διαπράττει εἰδεχθές ἔγκλημα αὐτός πού ἐκμεταλλεύεται τήν ἀνάγκη τῶν κοριτσιῶν ἤ καί ἀγοριῶν (συμβαίνει κι αὐτό, ἰδίως Ἄπω-Ἀνατολή!). Τό νά πᾶς μέ μιά κοπελλιά πού ἔχει τή δουλειά της καί ζεῖ ἀπό αὐτήν, ἀλλά συγχρόνως ἐκπορνεύεται γιά ἀγορά “λούσων” ἤ διασκέδαση, ὑπάρχει μεγάλη διαφορά. Οἱ πρῶτες, οἱ κοπελλιές, πωλοῦν ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχουν: τήν ψυχή τους καί τήν ἀξιοπρέπειά τους γιά νά φᾶνε. Οἱ δεύτερες πωλοῦν μόνον τήν ἀξιοπρέπειά τους καί εἶναι κατά συνείδηση πόρνες, ἐνῶ οἱ πρῶτες –ἐπανέρχομαι– ἐξ ἀνάγκης πόρνες. Βέβαια, ὑπάρχει καί ἄλλη πορνεία ἐκτός τῶν δύο ἀνωτέρων, πού εἶναι ἐξ ἴσου, ἤ καί περισσότερο, ἀλγεινή μορφή πορνείας...