ΕΙΚΟΝΑ ΤΡΙΤΗ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ – ΣΠΥΡΟΣ –ΣΤΕΛΛΑ
(Ένα σαλόνι σπιτιού)
ΒΑΓΓ.: (Είναι με τη θηλιά ενός σχοινιού περασμένη
στο λαιμό του και προσπαθεί να δέσει την άκρη του
σχοινιού κάπου σε κάποιο γάντζο ή ξύλο της οροφής.
Έπειτά βάζει ένα σκαμνί, ανεβαίνει πάνω, έτοιμος να
κρεμαστεί).
ΣΠΥΡ.: (Έρχεται ο φίλος του ο Σπύρος και καθώς τον
βλέπει, φωνάζει). Τι κάνεις εκεί;
ΒΑΓΓ.: Δε βλέπεις; Ετοιμάζομαι να κρεμαστώ και να
θέσω τέρμα σ’ αυτή την παλιοζωή. Δε βαστώ άλλο,
αρκετά μέχρις εδώ.
ΣΠΥΡ.: Και ο λόγος;
ΒΑΓΓ.: Με απολύσανε από τη δουλειά. Θύμα κι εγώ
της αδηφάγου Τρόικας, που θέλει να πιει πολύ αίμα
για να χορτάσει και να μας δώσει τα δανεικά. Ούτε ο
Μινώταυρος να ’τανε. Σώνει και καλά να απολύσει σαν
πρώτη δόση είκοσι πέντε χιλιάδες υπαλλήλους από το
δημόσιο και έπεται συνέχεια. Τέτοια σφαγή αδερφέ
μου δεν την είχανε κάνει ούτε οι Τούρκοι, όταν κατέ-
λαβαν την Κωνσταντινούπολη.
ΣΠΥΡ.: Και πού υπηρετούσες;
ΒΑΓΓ.: Σε μια επιχείρηση του Δήμου Αριστέας, που
είχε σαν σκοπό της την περίθαλψη των αδέσποτων
σκυλιών.
ΣΠΥΡ.: Και έπαιρνες καλά λεφτά;
ΒΑΓΓ.: Σαν αντιπρόεδρος που ήμουνα και μαζί με τις
υπερωρίες ξεπερνούσα το μισθό ενός Λυκειάρχη.
ΣΠΥΡ.: Έκανες και υπερωρίες; Πόσες ώρες την ημέρα
δούλευες;
ΒΑΓΓ.: Δεν είχα ωράριο. Όποτε ήθελα πήγαινα, όποτε
ήθελα έφευγα.
ΣΠΥΡ.: Και πότε έκανες τις υπερωρίες;
ΒΑΓΓ.: Στο δημόσιο δε χρειάζεται να τις κάνεις, αρκεί
να τις θέλεις και σου τις δίνουν.
ΣΠΥΡ.: Ήταν πλασματικές δηλαδή;
ΒΑΓΓ.: Κάπως έτσι… Αχ… δεν βαστώ άλλο, κάνε πιο
πέρα και άσε με να θέσω τέρμα στην απελπισία μου.
(Κάνει πως κλαίει).
ΣΠΥΡ.: Σε καταλαβαίνω, καλέ μου φίλε, απόλυτα. Να
’χεις τέτοια δουλειά και να σου την παίρνουν, είναι
σαν να σου παίρνουν την ίδια τη ζωή.
ΒΑΓΓ.: Χαίρομαι που με κατανοείς, αδελφέ μου. Και
τώρα κάνε πιο πέρα και άσε με να κρεμαστώ με την
ησυχία μου.
ΣΠΥΡ.: Για περίμενε λίγο, μη βιάζεσαι, έχεις καιρό μπρο-
στά σου. Αποζημίωση πήρες, στο Ταμείο Ανεργίας πήγες;
ΒΑΓΓ.: Πήρα δυο-τρία μηνιάτικα, αλλά τελειώσανε.
Ήμουν και ένα χρόνο στο Ταμείο Ανεργίας, τελείωσε κι
αυτό. Και τώρα πώς να πληρώσω ενοίκιο σπιτιού, βεν-
ζίνη αυτοκινήτου, λογαριασμούς ρεύματος και νερού,
διακοπές στο νησί, τσιγάρα, εισιτήρια γηπέδου και θε-
άτρου, ατομικά έξοδα, τι θα φάω, τι θα πιω; Τι να την
κάνεις, λοιπόν, τέτοια παλιοζωή; Καλύτερα να φεύγω
μια ώρα αρχίτερα. Κάνε πιο πέρα…