Αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου αποτέλεσε ένα κείμενο, στο οποίο υποστηριζόταν αναληθώς  ότι στην περιοχή των Σερρών μόνο τα Νταρνακοχώρια ήταν ελληνόφωνα κατά την περίοδο της απελευθέρωσης από την τουρκοκρατία. Στο βιβλίο συγκρίνεται η διάλεκτος των Σερρών με τις άλλες βόρειες διαλέκτους της ελληνικής γλώσσας και αποδεικνύεται τόσο η ταύτιση με τη διάλεκτο των  Νταρνακοχωριτών, όσο και με αυτήν της Βισαλτίας, που καταγράφεται διεξοδικώς στο βιβλίο μου «ΤΑ ΤΕΡΠΝΙΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΙΓΡΙΤΙΝΑ»  στον  ιστότοπο www.nikospaschaloudis.gr.

Επομένως το βιβλίο δίνει  απάντηση σε όσους, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια για τη γλώσσα στα Σέρρας  και  την  περιοχή  τους,  παραχαράσσουν την ιστορία μας και την εθνική μας ταυτότητα.

Νίκος Λ. Πασχαλούδης

…το παρόν λεξιλόγιο:

Πρώτον, γνωστοποιεί τις διαφορές και τις ομοιότητες της διαλέκτου της πόλης των Σερρών, αλλά και αυτής της Βισαλτίας, από τις άλλες βόρειες διαλέκτους της ελληνικής γλώσσας.

Δεύτερον, συμπληρώνει την καταγραφή του Νατάλη Πέτροβιτς και με τις αναφορές στην προέλευση των λημμάτων, που ανατρέχουν στην αρχαία ελληνική γλώσσα, όπως αυτήν του Ομήρου, και δίνει απάντηση σε όσους διαστρεβλώνουν κατά καιρούς την αλήθεια, μιλώντας ή γράφοντας για τη γλώσσα στα Σέρρας και την περιοχή τους, παραχαράσσοντας την ιστορία μας, αφού η γλώσσα είναι το κυριότερο στοιχείο της εθνικής ταυτότητας ενός λαού.[1]

Συγκεκριμένα:

α) Επειδή είδε το φως της δημοσιότητας κείμενο με την άποψη ότι «στην περιοχή των Σερρών, μετά την απελευθέρωση, μόνο τα Νταρνακοχώρια ήταν ελληνόφωνα», δόθηκε το 2007 από την πλευρά του συγγραφέα η δέουσα απάντηση, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Χοροστάσι». Ήταν στηριγμένη στην ερμηνεία και στην προέλευση λημμάτων της διαλέκτου της Βισαλτίας, όπως αυτά καταχωρίστηκαν στα ΤΝ. (Παράρτημα σ. 281). Σήμερα με το βιβλίο αυτό δίνεται ανάλογη απάντηση για τη σερραϊκή διάλεκτο.

β) Το 2019 σε δικαστήριο των Σερρών μία μάρτυρας, καθηγήτρια πανεπιστημίου, αναφέρθηκε στη γλώσσα της Νιγρίτας και των Σερρών διαστρεβλώνοντας κατάφορα την αλήθεια. Υποστήριξε ότι στη Νιγρίτα όλοι μιλούν σλαβικά και ότι στα Σέρρας οι Σερραίοι μιλούν ελληνικά σε ανοιχτούς χώρους γιατί φοβούνται. Πού πήγε και με ποιους μίλησε η κ. καθηγήτρια κι έβγαλε τέτοιο συμπέρασμα, όταν είναι γνωστό, ότι στα πάνω από 8300 λήμματα του βιβλίου ΤΝ υπάρχουν μόνο 52 σλαβικές λέξεις, κι όταν στα 328 τοπωνύμια της Νιγρίτας και της Τερπνής που καταγράφηκαν, αναφέρονται 5 σλαβικά[2]; Τι πιστεύει η κ. καθηγήτρια; Ότι οι Νιγριτινοί είναι Σλάβοι και οι Σερραίοι δεν είναι Έλληνες; Αυτό δεν είναι απλώς παραχάραξη της ιστορίας μας. Είναι κάτι χειρότερο. Αντιγράφοντας τον Φαλμεράυερ αμφισβητεί την εθνική υπόσταση των Νιγριτινών και των Σερραίων, οι οποίοι  μιλούν ελληνικά αδιαλείπτως από την εποχή του Ομήρου, όπως μαρτυρούν τα δημοσιευμένα γλωσσικά ευρήματα από την καθημερινή ζωή τους. Και δεν βρέθηκε κάποιος να της πει, αφού η ίδια δεν το σκέφθηκε, ότι όταν μιλούν για τέτοια ζητήματα πρώτα εξετάζουν και μετά ομιλούν;

Τότε, 23.4.2019, δόθηκε από την πλευρά του συγγραφέα απάντηση για τη γλώσσα της Νιγρίτας με άρθρο που έχει τίτλο «Η γλώσσα της Νιγρίτας», το οποίο δημοσιεύθηκε στα τοπικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, καθώς και στο διαδίκτυο, (Παράρτημα σ. 285). Ανάλογη απάντηση δημοσιεύθηκε, και από τον πρώην Δήμαρχο Σερρών Ζήση Μητλιάγκα, για τη γλώσσα στα Σέρρας. Τώρα, που αποδεικνύεται ότι η διάλεκτος της πόλης των Σερρών κι αυτή της Βισαλτίας είναι ίδιες, η πιο πάνω απάντηση για τη γλώσσα της Νιγρίτας, μαζί με αυτήν την εργασία καλύπτει και τη γλώσσα στα Σέρρας. Με άλλα λόγια θα μπορούσε να αλλάξει ο τίτλος του άρθρου για τη γλώσσα της Νιγρίτας και να γίνει «Η γλώσσα της Νιγρίτας και των Σερρών». Θα μπορούσαμε ακόμη να πούμε, ότι «Η γλώσσα στα Σέρρας» καλύπτει και την ευρύτερη περιοχή των Σερρών, με βάση τα λίγα μεν αλλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, π.χ. Θα-νάησς, θα κρυ-γιώ(ει)σς, φου-νάειζς, (καταλή̵ξεις.  ­σης/-σεις, ­ζεις/-ζης), πι-δούδ(ι), νυ-φού-δα, (υποκοριστικές κατ.), πλυ-θούς, νιφ­τούς, (προστακτική παθ. αορίστου)· και να προσθέσουμε την περιοχή της Σιντικής, όπου δίδαξε ο Νιγριτινός Δάσκαλος Δ. Δαμάνης (Δ.Δ.) πριν την απελευθέρωση. …

Ο Νίκος Λ. Πασχαλούδης γεννήθηκε στην Τερπνή Σερρών το 1936.

Είναι παντρεμένος με την καθηγήτρια Δ. Ε. Φωτεινή Μπιζιάνου και έχει δυο θυγατέρες, τη Βαΐα και τη Βασιλεία.

Τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο Νιγρίτας και σπούδασε Φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.

Το 1964 διορίστηκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και υπηρέτησε μέχρι το 1990. Εργάστηκε ως καθηγητής, Δ/ντής Μεταλυκειακού Κέντρου, Γυμνασιάρχης και ως Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δ. Ε. του Νομού Σερρών. Παράλληλα από το 1984 μέχρι το 1987 υπηρέτησε τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών, ως πρόεδρος της Εφορείας της.

Μετά το 1974 εκλέχτηκε επανειλημμένα πρόεδρος της ΕΛΜΕ Σερρών και εκπροσώπησε τους συναδέρφους του ως αιρετός εκπρόσωπός τους.

Το 1996 δημοσίευσε μια σειρά διηγημάτων στην εφημερίδα των Σερρών «Παρατηρητής». Δημοσίευσε επίσης περιγραφές παραδοσιακών παιχνιδιών και άλλο λαογραφικό υλικό, στη δίμηνη έκδοση του συλλόγου των Τερπνιωτών της Θεσσαλονίκης Η Τερπνή.

Στη συνέχεια έγραψε τα βιβλία:

1.     Τα Τερπνιώτικα και τα Νιγριτινά. Ένα γλωσσικό ιδίωμα της Βισαλτίας Σερρών. Αθήνα 2000.

2.     Τότε που παίζαμε. Τα παραδοσιακά παιχνίδια της Βισαλτίας Σερρών. Αθήνα ¹2001, Θεσσαλονίκη ²2008.

3.     Οι Λαζαρίνες της Βισαλτίας. 69 Λαζαριανά τραγούδια με 100 παραλλαγές. Θεσσαλονίκη 2002.

4.     Δημοτικά τραγούδια του Θεολόγου Ευβοίας., Σέρρες 2006.

5.     Δημοτικά Τραγούδια. Η μουσική παράδοση της Νιγρίτας και της Βισαλτίας. Θεσσαλονίκη 2007.

6.     Η Τερπνή. Αναφορές στο χθες και το σήμερα. Θεσσαλονίκη 2012.

7.     Η Βισαλτία του χθες.H ζωή στο αγροτικό περιβάλλον της Νιγρίτας και των χωριών της Βισαλτίας. Θεσσαλονίκη 2013.

8.     Παραδοσιακά επαγγέλματα στη Νιγρίτα και την Τερπνή. Υπό έκδοση.