Ξένοι στον ίδιο τόπο;

Ελληνική ταβέρνα

Τα παπαγαλάκια της γραμμής

Τα όρια

Φοβάμαι

Το μαχαίρι του Θεού

Μία πόρτα ανοίγει

Η γενιά των πιθήκων

Το πρόβατο

Δύο δρόμοι

Ματωμένο φεγγάρι

Δυο άγγελοι

Ίριδα

Το φως στη γη

Βρε ομορφιά μου

Ασυμμετρία

Προχωρώ

Θάλασσα

Η επανάστασή μου

Τα δικά μου χρόνια

Η ζωή αριστερά

Άστρο του νοτιά

Η τσίχλα

Σκοτάδι

Ψάχνω να βρω

Ο έρωτας

Της ψυχής η καραντίνα

Ο ουρανός

Μακριά

Ο χρόνος

Η καρδιά

Πληγές

Χαλκίδα

Νοσταλγία

Αστέρι μου

Έλα

Το παιδί

Θα έρθει ο καιρός

Μη με κλάψει κανείς

Αχάριστη καρδιά

Σκόρπια παντού

Το δωμάτιο 

Φοβάμαι

 

Σαν εφιάλτες είναι η γενιά μου

και με τρομάζει.

 

Τα χρόνια περνούν

σαν τις λιακάδες που κρατούν για λίγο.

 

Μ’ ένα χαμόγελο και προσοχή

τα μάτια έχω ορθάνοιχτα

στο επόμενο χτύπημα.

 

Τη γενιά μου τρέμω

που μ’ αδειάζει και μ’ αλλοτριώνει.

Η Μαρία Ράπτη γεννήθηκε σε ένα ορεινό χωριό της βόρειας Εύβοιας, τη Φαράκλα. Έχει τελειώσει Πλη­ρο­φορική στο Επαγγελματικό Λύ­κειο, ενώ τώρα σπουδάζει Ευρω­παϊ­κό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοι­χτό Πανεπιστήμιο. Δεν έχει συγ­γραφικό παρελθόν, είναι το πρώτο της βιβλίο και προσδοκεί και για άλλα. Της αρέσει να γρά­φει, την εμπνέουν οι καταστάσεις, τα όνειρα και το διάβασμα. Ασχο­λείται με τη φωτογραφία, τις αν­θρω­πιστικές φιλανθρωπίες και την ψυχολογία.