Από «Ασίνην τε»

ΓΥΝΑΙΚΑ: Όλες οι γυναίκες θα φορούν χρωματιστά ρούχα, καμία δεν θα ξαναβάλει το καφέ. Διαδήματα στα κεφάλια μας, που θα μας κάνουν να περπατάμε ίσια, με τα στήθη ψηλά προς τον ήλιο. Κι ο Κυβερνήτης θα φέρει από παντού ποιητές και θεατρίνους και ζωγράφους που θα ζωγραφίσουν χρωματιστό τον κάθε βράχο, το κάθε βότσαλο κι έτσι τα πλοία από μακριά θα βλέπουν ένα τεράστιο πίνακα ζωγραφικής και θα λένε: «Δεν είναι οπτασία... Είναι η Ασίνη, η ζωγραφισμένη πόλη. Η πιο χρωματιστή πόλη σ' όλη τη Μεσόγειο».

Από το «Φυγή απ’ τις Μυκήνες»

ΑΙΓΙΣΘΟΣ: Καμιά φορά, νομίζουμε πως σταμάτησε απότομα της καρδιάς το μονότονο το χτύπημα και φεύγει η ζωή μας… Κάθε φορά που αγαπάμε… Και κει, στην απόλυτη και θανατερή σιωπή, στη κόγχη της ζωής και του θανάτου, ταλαντευόμαστε ανάλαφροι μέσα στον κίνδυνο των ίδιων μας των σκέψεων…

Ένας μικρός γρύλος η καρδιά μας… Τον θυμόμαστε μονάχα όταν παύει… Κείνη τη νύχτα που σε γνώρισα, παραδείγματος χάρη, η καρδιά μου δεν χτυπούσε… Κι έτσι υποθέτω τώρα, πως ίσως αγαπούσα κάποιον… Ναι… Τώρα που χτυπά συνηθισμένα, εφιαλτικά συνηθισμένα, τώρα πια μπορώ να πω πως μπορεί να μην μου χρειάζεται άλλο… Αν είναι ανίκανη να σταματήσει έστω για άλλη μια φορά, τι μας χρειάζεται αυτή η καρδιά, σ’ ένα σώμα ήδη άχρηστο απ’ τη φύση του;

     Το 1990 ιδρύει το θίασο Ιωνικό Θέατρο. Η ονομασία του θιάσου  οφείλεται στη μικρασιατική καταγωγή των περισσότερων από τα ιδρυτικά μέλη.

     Με το Ιωνικό Θέατρο που εδρεύει στο Πνευματικό Κέντρο Κορυδαλλού, ανεβάζει και πάλι το «Σαν μέσα από ένα παράθυρο» και το 1992, παρουσιάζει τη «Σιπυλίνα» και το πολυθέαμα «Η ΄Εξοδος», το πρώτο πολυθέαμα στην Ελλάδα που αφορά τη μικρασιατική ιστορία .

     Η επιτυχία αυτών των δύο έργων είναι τόσο μεγάλη, ώστε έως το 2006 επαναλαμβάνονται είτε από το Ιωνικό Θέατρο είτε από άλλους θιάσους, ανά την Ελλάδα.

     Ανεβάζει επίσης τα έργα του «Διακοπές τον Αύγουστο», «Η ησυχία κατοικεί στο σπίτι της Αλίκης», που είναι και μια από τις πρώτες προσπάθειες σύζευξης του θεατρικού λόγου με τη κινηματογραφική εικόνα, την «Παρεξήγηση» του Καμύ, το «Λεωφορείο ο Πόθος» του Ουϊλιαμς, τη «Πιο δυνατή» του Στρίντμπεργκ, το «Φάντασμα της Μασσαλίας» του Κοκτώ και τα μονόπρακτά του «Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα», «Σούρουπο παντού», «Κυρία Βερονίκη» «Ο λύκος και η Κοκκινοσκουφίτσα που αγαπούσαν τη βροχή» και το μικρασιατικό έργο «Η συνάντηση της Κασσάνδρας με τη Σμύρνα» που παίζεται τον Σεπτέμβριο του 2000 για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο.

     Από τα μαθητικά του χρόνια ξεκινά το συγγραφικό του έργο, με την έκδοση της ποιητικής συλλογής «Χρυσαναλαμπές» το 1975 και της «Παρανόησης» το 1984.

     Το 1999 εκδίδεται από τις εκδόσεις Γκοβόστης η  «Μικρασιατική τριλογία» και ακολουθούν τα θεατρικά «Σαν μέσα από ένα παράθυρο», «Η ησυχία κατοικεί στο σπίτι της Αλίκης» και «9 μονόπρακτα +1». Το 2006  τα διηγήματά του «Το Κακό και άλλες ιστορίες της νύχτας» αποσπούν το Πανελλήνιο βραβείο του Επενδυτή και εκδίδονται από τους «Μοντέρνους Καιρούς». Το 2007 επανεκδίδεται από τις Εκδόσεις «Το Δόντι», το θεατρικό του έργο «Η νύφη».

     Με τα μέλη του Ιωνικού Θεάτρου, δημιουργεί το 2003 τη Θεατρική Λέσχη Νίκαιας Κορυδαλλού και εκδίδει την διμηνιαία εφημερίδα «Ο Θεατρίνος» που σήμερα κυκλοφορεί μόνο σε ηλεκτρονική μορφή.

     Την ίδια χρονιά δημιουργεί τον Όμιλο UNESCO Ιστορίας Τέχνης και Θεάτρου, με τον οποίο μεταφράζει και ανεβάζει στο ελληνικό διαδίκτυο τον πλήρη κατάλογο των 830 Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς και όλο το πρόγραμμα της Άϋλης Κληρονομιάς, ενέργεια που επιδοκιμάζεται τόσο από το Υπουργείο Παιδείας και την Ελληνική Εθνική Επιτροπή για την UNESCO όσο και από την Κεντρική UNESCO στο Παρίσι, αφού τα τόσο σημαντικά αυτά προγράμματα, ουδέποτε είχαν παρουσιαστεί ολόκληρα στο ελληνικό διαδίκτυο.

     Με το Ιωνικό Θέατρο δημιουργεί επίσης πλήθος λογοτεχνικών βραδιών και παρουσιάσεων  ποιητών με Video Art και οργανώνει interactive εκθέσεις φωτογραφίας. Το 2005 δημιουργεί το Dvd «Νίκαια : Οι πρώτοι Κάτοικοι» σε μια προσπάθεια απόδοσης τιμής στους ανώνυμους ανθρώπους που πρωτοέχτισαν τη Νίκαια.

     Το 2007 σκηνοθετεί το ντοκιμαντέρ «Ο άνθρωπος που κέρδισε τη ζωή» αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του Κώστα Βλουτή, δημοσιογράφου των ΑμΕΑ.

     Το 2008 ολοκληρώνει το ντοκιμαντέρ «Μελί το Ελληνοχώρι», το οποίο παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά από τον τηλεοπτικό σταθμό του ΣΚΑΪ.

     Πάντα το 2008 ετοιμάζει το ντοκιμαντέρ «Το Καβείριο της Θήβας» το οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη.

     Το 2009 ανεβάζει με το Ιωνικό Θέατρο την «Οντισιόν», έργο που σημειώνει τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του θιάσου.

    Από το καλοκαίρι του 2009 ανεβάζει με το Ιωνικό Θέατρο το πρωτοπαρουσιαζόμενο έργο του «Μας χωρίζει μια θάλασσα», ένα ακόμη έργο για το θέμα της Μικράς Ασίας.

     Συνεργάζεται επίσης από το 2002 με το μικρασιατικό Σύλλογο Μελίου Μεγάρων «Άγιος Ιωάννης Θεολόγος», όπου ανεβάζει κάθε χρόνο μικρασιατικά πολυθεάματα.

     Είναι ο σκηνοθέτης της θεατρικής Ομάδας «Έφεσσος» καθώς επίσης και της θεατρικής Ομάδας των ΚΑΠΗ Κορυδαλλού.

     Ο Αντώνης Παπαδόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Μαγνησίας και μέλος της Ένωσης Γραμμάτων και Τεχνών.

-----------------------------------------------------------------------