Μοντέρνα ή σύγχρονη ή του παραλόγου ή ονειρική ή πειραματική ή καθαρή μορφή ποίησης είναι αυτή που ακολουθεί ή μιμείται την καταγραφή του ονείρου ή του υποσυνείδητου και απευθύνεται στο συναίσθημα και όχι στο νου και στη λογική του ανθρώπου. Αυτή που είναι ακατάληπτη και ανερμήνευτη με την έννοια ότι το οποιοδήποτε εξαγόμενο από αυτή νόημα ή μήνυμα δεν είναι αντικειμενικό και ίδιο για όλους, αλλά υποκειμενικό. Ότι έχει τόσα νοήματα τόση πολυσημία νοημάτων όσοι και οι αναγνώστες που θα τη διαβάσουν. Ότι δεν έχει νόημα με την κοινή έννοια του όρου και ότι σε τελευταία ανάλυση το νοηματικό της αποτέλεσμα ισούται με τη σιωπή.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΕΤΡΕΣ

 

Τέσσερις πέτρες βάλθηκαν να χτίσουν μοναστήρι

και να φυτέψουν τον καημό στου πόνου το γεφύρι.

Και αν εσύ αλήτεψες πες μου εγώ τι φταίω

ο βήχας του μανταρινιού είναι καημός σου λέω.

Όμορφο παραπέτασμα το σώμα που σπαράζει

και η φωνή του μαχαιριού την ακοή ταράζει.

Μα ποιος τη δίψα κρέμασε κανείς δε θα το μάθει

προτού λαλήσ’ ο πετεινός η νεραντζιά τρελάθη.

Πικράθηκε το νόημα που το ’βαλα στην άκρη

και στην πλατεία έσταξε το μαύρο του το δάκρυ.

Μα δεν υπάρχει ουρανός να το τοποθετήσω

ούτε και την αξία του να την κοστολογήσω.

Ο κόσμος ετρελάθηκε η λογική πεθαίνει

και το σκοτάδι με σπουδή στα μάτια ανεβαίνει.

Την αστραπή παντρεύτηκαν τα σύμβολα και πάνε

μα που θα φτάσουν την αυγή καθόλου δε ρωτάνε.

Ρημάδι η ασέβεια κάνει την προσευχή της

και ο λαός βαρέθηκε να περπατά μαζί της.

Καπνοί ελπίδων φάνηκαν απ’ την ντροπή να βγαίνουν

κι αν τους ρωτήσεις πως και τι δεν ξέρουν

που πηγαίνουν.

Το δάκρυ τώρα χύνουνε όσοι στην εκκλησία

πουλήσανε τον ψίθυρο για πράγματα αστεία.

     Ο Πότης Κατράκης γεννήθηκε το 1930 στη Δαιμονιά Λακωνίας. Οι προπάτορές του είχαν εγκατασταθεί στη Δαιμονιά, προερχόμενοι από τον Καραβά των Κυθήρων.      Σπούδασε νομικά και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στον Πειραιά. Παράλληλα όμως με το επάγγελμά του ασχο­λήθηκε από το 1966 και με τη λογοτεχνία, όταν εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Ο Επίορκος». Σήμερα είναι επίτιμος Διδάκτωρ Λογοτεχνίας, επίτιμος Αντιπρό­εδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς, μέλος της υπό την αιγίδα της UNESCO «World Academy of Arts and Culture» και «World Congress of Poets» της «Academy Ferdinandea» Ιταλίας, της International Writers and Artists Association (I.W.A.), της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών, της Α.Ε.Π.Ι., και άλλων Ενώσεων.

     Έχει διατελέσει Δημοτικός Σύμβουλος Πειραιώς, Προϊστάμενος της Νομικής Υπηρεσίας του Δήμου Πειραιώς, Αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς, πρόεδρος του Θεατρικού Εργαστηρίου Πειραιώς και πρόεδρος σε διάφορα άλλα σωματεία.
     Έχει εκδώσει μέχρι τώρα περίπου 300 λογοτεχνικά βιβλία, από τα οποία 10 μυθιστορήματα, 1 νουβέλα, 9 συλλογές διηγημάτων, 20 θεατρικά έργα, 6 δοκί­μια, 1 ταξιδιωτικό και 219 ποιη­ικές συλλογές, με πάνω από 19.000 ποιήματα και στις τρεις βασικές μορφές ποίησης (παραδοσιακή, μοντέρνα και μεταμοντέρνα). Από αυτά τα 8.000 είναι σε στίχους για τραγούδια, εκ των οποίων τα 100 έχουν μελοποιηθεί σε τραγούδια και κυκλοφορούν στην αγορά σε CD με τους τίτλους «Οι μάγκες τελειώσανε», «Σχέδιο Συνάντησης», «Θαλασσινές αγάπες», «Νησιώτικα μεράκια», «Τραγούδια για την αγάπη», «Λαϊκοδημοτικά τσιφτετέλια», «Τα μάτια που αγάπησα» κλπ.
     Πολλά από τα ποιήματά του έχουν μεταφρασθεί σε ξένες γλώσσες όπως στην Αγγλική, Γαλλική, Ιταλική, Ρωσική, Ισπανική, Κινεζική, Μογγολική, Αλβανική, Βουλγαρική κλπ.
     Έχει τιμηθεί με τρία αριστεία γραμμάτων και 54 βραβεία τόσο σε εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς όσο και από διάφορους πολιτιστικούς φορείς.