Επιλογικό Σημείωμα

    Σε ημέρες σκληρές και χαλεπές, σχεδόν για όλους μας, που αλλού είναι στραμμένα τα βλέμματα της κοινωνίας μας, στην στυγνή και στεγνή καθημερινότητα, πιθανόν εμείς οι ποιητές οφείλουμε να εμψυχώνουμε τους συνανθρώπους μας με λόγια παρηγορίας για να λησμονούμε το άγνωστο και ίσως επαχθέστερο μέλλον των επερχόμενων γενιών, των οποίων τις τύχες έχουμε εξαντλητικά, βάναυσα αποδομήσει- τι θλιβερός απολογισμός!- και δεν μας μένει παρά ανατρέχοντας στο παρελθόν να αναδιφούμε μνήμες προγόνων μας, ευχάριστες κι ως τέτοιες κατά την ταπεινή μου άποψη θα μπορούσαν να είναι οι εξαίσιες στιγμές τους, η ανθρώπινη μοίρα πάνω στον όμορφο πλανήτη που μας κληροδότησαν και εμείς δυστυχώς, σχεδόν ακατοίκητο πάμε να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας, στις μελλούμενες γενιές.

     Τίποτα άλλο, τα πολλά λόγια πιότερη φτώχεια θα μας …πορέψουν!

 Απρίλης 2010, Χολαργός Αττικής

Σωτήρης Ε. Γυφτάκης

Μαριάννα Αλκοφοράδο -Νοέλ Μπουτόν ντε Σαμιγύ
Εισαγωγή

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Επιστολή Πρώτη
Επιστολή Δεύτερη
Επιστολή Τρίτη
Επιστολή Τετάρτη
Επιστολή Πέμπτη

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Επίλογος

HEINRICH VIIΙ - ANNA BOLEYN

Ο πολύγαμος βασιλιάς της Αγγλίας, αφού παντρεύτηκε έξη φορές,
ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 18 χρόνων, μετά τον θάνατον του πατέρα
του, Ερρίκου του 7ου, το 1509.Ο Ερρίκος ο 8ος, υπήρξε ένας από τους
ικανότερους βασιλείς της Αλβιόνος. Νέος με μόρφωση εξαιρετική,
υποστηρικτής των Γραμμάτων και των Τεχνών, κληρονομώντας
τεράστια περιουσία από το πατέρα του, κατάφερε σε ελάχιστο, σχετικά
χρόνο, να επιβάλει την αγγλική ηγεμονία στην Κεντρική Ευρώπη, ενώ
με περισσή οξυδέρκεια και θάρρος κατάφερε να συμφιλιωθεί με τους
αντιπάλους της δυναστείας Τυντώρ.

Η Πρώτη του σύζυγος υπήρξεν η χήρα και επίσης πρώην γυναίκα του
αποθανόντος αδερφού του, η σπουδαία Σπανιόλα Αικατερίνη της
Αραγονίας, κόρη του Φερδινάνδου και της Ιζαμπέλας για να την
χωρίσει γρήγορα και να παντρευτεί την πανέξυπνη και δραστήρια Άννα
Μπολέυν, δεσποινίδα επί των τιμών της Βασίλισσας. Ο Γάμος αυτός θα
φέρει τη ρήξη με την Καθολική Εκκλησία, η οποία αρνήθηκε να του
δώσει διαζευκτήριο και θα ανακηρύξει τον εαυτό του αρχηγό της
Αγγλικανικής Εκκλησίας!

Το γεγονός αυτό έφερε μεγάλες αναταραχές στα εκκλησιαστικά
πράγματα της μεγάλης του χώρας, έτσι τα μοναστήρια και τ΄ άλλα
θρησκευτικά ιδρύματα έχασαν τις περιουσίες τους και οι εμμένοντες
στον καθολικισμό εξαναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν.
Τελικά προάγει στο αξίωμα του Αρχιεπισκόπου του Καρτέρμπωρυ, τον
Κράμερ και παντρεύεται την εκλεκτή της καρδιάς του, την Άννα
Μπολέυν, το 1533.

Ο γάμος αυτός δε θα διαρκέσει πολύ, μόνο 3 χρόνια, γιατί η Άννα θα
κατηγορηθεί για αιμομιξία, μοιχεία, θα καταδικαστεί στις 15 Μαΐου
1536 και τέσσερις μέρες αργότερα θα αποκεφαλιστεί. Η ερωτική
αλληλογραφία ανάμεσα στο βασιλιά Ερρίκο και την Άννα Μπολέυν,
αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα, λογοτεχνικά του είδους αυτού
μνημειακά στοιχεία, για εστεμμένους, πιότερο βέβαια από τη μεριά της
Μπολέυν. Αυτές οι κραυγές απελπισίας της, μέσα από τη φυλακή, για
να μπορέσει να πείσει το βασιλιά για την αθωότητά της, είναι
ανεπανάληπτα κείμενα, απεγνωσμένου ερωτικού λόγου. Από το γάμο
όμως αυτόν γεννήθηκε ένα κοριτσάκι, η Ελισάβετ, ένα χρόνο μετά το
γάμο του Ερρίκου με την Άννα, 1533, η μετέπειτα σπουδαία βασίλισσα
της Αγγλίας, η σημαντικότερη που είχε ποτέ η Αγγλία, γιατί στις μέρες
της η Αγγλία θα καταστεί η ισχυρότερη αυτοκρατορία της Ευρώπης, μα
περισσότερο θα μπορέσει να αναδειχτεί, ως η βασίλισσα των Γραμμάτων
και των Τεχνών, σηματοδοτώντας μια ξεχωριστή εποχή, την γνωστή
Ελισαβετιανή!

Ο Ερρίκος ο 8ος εξακολουθούσε να χωρίζει και να ξαναπαντρεύεται
κάθε τόσο.

Να σημειώσω, ότι στην κρεμάλα έστειλε και την 5η του σύζυγό του,
την καημένη την Αικατερίνη Χόουαρτ, για να παντρευτεί για έκτη
φορά μιάν άλλη Αικατερίνη, τη τρίτη κατά σειράν Αικατερίνη, Παρ!
(Ερρίκος προς την Άννα)

«...Γλυκιά μου καρδούλα! Αυτό το γράμμα πρέπει να σε ενημερώσει, για
το βάσανο που με ταλανίζει από τότε που αναχώρησες και μ΄ άφησες. Σε
διαβεβαιώνω, ο χρόνος από το φευγιό σου ως τα τώρα, μου φαίνεται
πολύ μακρύτερος, όπως συνήθως οι δεκατέσσερις μέρες υπήρξαν.
Σκέφτομαι, πως όλα σου τα αγαθά και η φλόγα του πάθους μου
ευθύνονται για αυτό, γιατί διαφορετικά, δε θα μπορούσε να είναι
δυνατόν, μια τόσο μικρή απουσία να με έχει κάνει να ανυπομονώ τόσο
πολύ(...)

Αλλά τώρα, που βλέπω μπροστά μου την επικείμενη επιστροφή σου
κοντά μου, σχεδόν μετριάζεται το άλγος μου(...)
Σου γράφω σήμερα ένα λιγόλογο γράμμα, για να σου δείξω, πόσο πολύ
σε αναμένω για να σε σφίξω πάλι στην αγκαλιά μου, θησαυρούλη μου
κι ελπίζω τα στηθάκια σου, τα τρυφερά να φιλήσω.
Γραμμένο από το χέρι εκείνου, που από ολότελα ελεύθερη ορμητική
βούληση, δικός σου υπήρξε, είναι και θα μείνει για πάντα...»

Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Ραφτόπουλο Μεσσηνίας και φοίτησε στα γυμνάσια Κυπαρισσίας - Φιλιατρών και Β΄ Αθήνας. Υπηρέτησε στις καταδρομές και για λίγους μήνες δούλεψε ως ασυρματιστής στα καράβια.

Εργαζόμενος νυχτερινές βάρδιες σε εργοστάσια της Γερμανίας, σπούδασε φιλοσοφία και παιδαγωγικά και επιστρέφοντας στην Καλαμάτα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών (1966-1982).

Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα ως συντονιστής ύλης των ενημερωτικών και ειδικών δελτίων Τύπου της Γεν. Γραμματ. Τύπου & Πληροφοριών. Μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς της Καλαμάτας το 1986, εργάστηκε ως υπεύθυνος σε θέματα Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων στη Νομαρχία Μεσσηνίας, απ΄ όπου παραιτήθηκε το 1990 αν και εργαζόταν με σύμβαση αορίστου χρόνου.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 ζει μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδας.

Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια κυρίως ποίηση και το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1965˙ για μια τριακονταετία όμως δεν έγραψε παρά ελάχιστα ποιήματα.

Ουσιαστικά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, όντας ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποιητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα.

Το μεγαλύτερο μέρος των έργων του παραμένει αδημοσίευτο. Έχει γράψει ως σήμερα γύρω στα 100 διηγήματα, 7 μυθιστορήματα, 2 θεατρικά, μελέτες, δοκίμια, πολιτιστικά κείμενα και μεταφράσεις, όπως: Γερμανίδες ποιήτριες του Νέου Κύματος, Γερμανοί ποιητές και μεμονωμένα ευρύτερο ποιητικό και θεατρικό έργο των: Ιβάν Γκολ, Κλέμενς Μπρεντάνο, Νοβάλις, Ν. Λενάου, Φρίντριχ Ρύκερτ, Έντουαρτ Μαίρικε, Στέφαν Γκεόργκ, Σαντόρ Πετέφι, Αλεξάντερ Κλούνγκε, Χάινερ Μύλερ, Χάινριχ Χάινε κ.ά.   

Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών. Κατά καιρούς συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά.